De puberdochter (12) van journalist en tishiergeenhotel-columniste Sara Luijters (44) maakt zich klaar voor de brugklas. Elke week geeft Sara ons een inkijkje in haar leven en dat van haar brugklasser to be. Deze week wordt er een heuse papieren schoolagenda aangeschaft.
In het jaar 1982-1983 was ik in het bezit van de populaire Rijam schoolagenda, met op de cover Sting, Jerney Kaagman, Shakin Stevens en Adam Ant. Ik zat in de zesde klas van de lagere school, maar door die agenda voelde ik me alvast een middelbare scholier. Ik vulde de pagina’s met paperclips van Snoopy en Garfield, ik schreef er met geurpennen dingen in (‘Logeren bij Neeltje’ , ‘OP VAKANTIE, YEAH!!!!!’)) en plakte ik de pagina’s vol met uitgeknipte foto’s van mijn idolen. Op mijn elfde sliep ik in een Marilyn Monroe museum, afgewisseld met posters uit Popfoto en MuziekExpres, van Kim Wilde, Bananarama, Culture Club en Madness. Ik bracht uren op mijn kamer door, het liefste bij mijn cassetterecorder om precies op het juiste moment PLAY en REC in te drukken om mijn favoriete nummers van de radioshow op TDK-tape op te nemen. De cassettebandjes luisterde ik af op mijn fluorescerende roze, gele walkman.
Mijn puber doet niet aan posters van idolen op haar kamer, het liefste ligt ze met haar telefoon op de bank, maar naar muziek luistert ze dan wel graag. Meestal naar droevige liedjes van singer-songwriters en Nederlandstalige rap over drugs, porno en hangen met dieven.
Voor een agenda had ze nog nooit belangstelling getoond, maar nu stond ‘ie op de schoolspullen aanschaflijst voor de brugklas, en dus hadden we een missie. Bij de schoolcampus van de Albert Heijn om de hoek zag ik agenda’s van You Tubers, modebloggers en dj’s. De puber wenste er niet mee gezien te worden. ‘Een surfagenda van O’Neill dan misschien? Je gaat deze zomer toch surfen?’, probeerde ik. Ze schudde haar hoofd en rolde wat met haar ogen. We moesten bij de HEMA zijn, zei de puber. We gooiden eerst een stapeltje kafthoezen in regenboogkleuren in het mandje, want gemak dient de puber. Er is geen opvoeddeskundige die mij straks wijs gaat maken dat de gekmakende klus van het schoolboeken kaften een verplicht onderdeel is van een geslaagde opvoeding. Zelf boekenkaften voorkomt straks géén quarterlife crisis en van prefab kafthoezen wordt mijn kind ook heus geen neo-narcistje. Kafthoezen zijn, naast WhatsApp, Netflix en shellac, een van de beste uitvindingen van de 21e eeuw. Punt.
Na een set geo-driehoeken, stapel schriften en een multomap was het uitzoeken van een agenda aan de beurt. Ze twijfelde minimaal een kwartier tussen een kleine agenda met insteekhoesjes en een simpele zwarte, wat grotere. Het werd de laatste. Er stonden geen foto’s van idolen in, geen tekeningen of semi-wijze teksten, wél roosters, cijferlijsten en religieuze feestdagen, van Kerstmis tot Suikerfeest. Het was de saaiste agenda die ik ooit had gezien, maar mijn puber glunderde.