Soms lijkt het op de middelbare school alsof er tussen de vakanties door ook nog een beetje les wordt gegeven. Martine verbaast zich over het gemak waarmee onze kinderen vrij krijgen. Kunnen leraren niet gewoon doen waar ze voor zijn aangenomen? Les geven? In een klas?
Als je het aan pubers zelf vraagt, dan zijn ze natuurlijk het liefste zo veel mogelijk vrij. Maar de school werkt ook graag mee. Zo zat mijn zoon afgelopen donderdagmiddag al in de relaxstand. Hij had geen huiswerk. Hoezo? vroeg ik. “Ik ben morgen vrij”, zei hij alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Had ik iets gemist? Een studiedag? Een vakantie waar ik geen weet van had? Nee, de school hield open dag op donderdag en zaterdag en heeft op vrijdag dan -in de woorden van mijn zoon- geen zin om de boel tussendoor weer op te ruimen.
De zoon van mijn collega zat laatst ook niks te doen op de bank. Drie leraren hadden griep, een was op reis en nog eentje had een begrafenis. Ja, dat is pech. Maar er was er eentje die nog wel overeind was gebleven, maar die viel ook uit. Regel van de school: als er maar één uurtje overblijft, dan mag je gewoon thuisblijven.
Ik durf hier niet te beweren dat leraren er de kantjes vanaf lopen. En al helemaal niet dat ze het niet druk hebben, want dat hebben ze. Maar wat is dit voor signaal naar kinderen? “Je hoeft niet te komen, want het is de moeite niet?” En: “Kom maar niet, want we zijn bang dat de vloer vies wordt voor de open dag?” Ik zal dat op mijn werk moeten proberen, thuisblijven omdat het de moeite niet is. Of omdat we wat spulletjes klaar moeten zetten voor een feestje.
En zo is iedere keer weer wat. De ene week zijn de leraren Geschiedenis én Aardrijkskunde er niet. Want ja, Romereis of veldwerk doen. Weer een andere week heeft de zesde klas examens, dus zijn leraren niet aanwezig. En er is natuurlijk -we kennen hem nog van de basisschool- de studiedag! Het is vast heel zwaar om met een stel pubers op sleeptouw door Rome te sjokken, maar het straalt wel iets anders uit. Namelijk dat je een snoepreisje aan het maken bent. Eindexamens ok, belangrijk, maar niemand heeft mij ooit kunnen uitleggen wat leraren doen op een studiedag.
Het is maar goed dat middelbare scholen vastzitten aan een urennorm, anders stond er nooit meer iemand voor de klas. Alhoewel, dat is 3520 uur in viér jaar. Omgerekend dus 880 uur per jaar. Omgerekend naar veertig werkweken is dat 22 uur per week.
Ik weet dat leraren dan nu aankomen met wat ze dan allemaal nog méér moeten doen. Proefwerken nakijken, meegaan op schoolreisjes, ouders te woord staan, vergaderen en dus open dagen organiseren. En dan heb je nog die verschrikkelijke pubers van tegenwoordig, die overal een weerwoord op hebben. Het schijnt daarom ontzettend vermoeiend te zijn, dat lesgeven.
Mij lijkt het juist wel wel lekker overzichtelijk: je hebt drie kwartier de tijd om je les af te draaien met een begin en een eind, geeft om de drie maanden een proefwerk en aan het einde van de rit kun je uitpuffen. Je hebt pensioen, als het goed is een vaste, redelijk betaalde baan en dus heel veel vakantie. En het lijkt me juist heel veel voldoening geven. Pubers zijn daarbij juist ontzettend grappig. Tenminste, de exemplaren die ik hier thuis heb.
Maar misschien zie ik het verkeerd, hoor. Maar voor je zegt: ga zelf maar voor de klas staan, dan weet je ook weleens wat het is. Dat ga ik binnenkort dus weekje doen. Ik laat zeker weten of ik thuiskom van een kouwe kermis. Of ik denk: echt, jullie lopen echt een potje te zeuren.