Na een rondje YouTube video’s kijken over pubers en hun stunts werd nog maar eens bevestigd wat Saskia al dacht: pubers missen een gevaarcentrum in hun brein, dat gedeelte dat, zeg maar, je een waarschuwing geeft als je iets wilt doen dat je beter niet zou kunnen doen.
Het ontberen van dat gevaarcentrum zorgt er niet alleen voor dat pubers allerlei bizarre stunts uithalen die zij heel normaal vinden, ‘hoezo kun je niet met een kano een trap af?’, maar geeft ze ook een onsterfelijk gevoel. Niemand van boven de 23 (je bent puber tot je 23ste, omdat dan pas je hersenen volgroeid zijn) haalt het in zijn hoofd om op het uiterste randje van een gebouw van dertig verdiepingen hoog te gaan staan en daar een selfie te nemen – de negentienjarige Rus Ivan Kuznetsov deed het! Nu zijn niet alle pubers zo extreem, maar het feit dat ze geen risico kunnen inschatten heeft echt elke puber. Ook die twee van mij. De oudste stond een keer op het dak van de buren. Via een steiger was hij met een vriend naar boven geklommen. Lachen toch? Rechtop. Zwaaiend. Ik kreeg een hartverzakking, maar hij vond het leuk. De jongste dacht dat ze met haar fiets over de leuning van een brug kon fietsen. Dat ging twee keer goed, de derde keer viel ze vijf meter naar beneden en brak haar pols. Had ze niet na kunnen denken? Nee, want het ging toch óók goed?
Dat mij-gebeurt-niks-gevoel zorgt ook dat de standaard huis-, tuin-, en keukendingen ook niet zonder gevaar gebeuren. Een pizza warm maken boven een behoorlijk groot vuur in de tuin vinden ze eerder vindingrijk dan absurd. En ook kijken hoeveel scheppen sambal je kunt eten én fietsen zonder licht, in het donker, met een zwarte jas aan. En waar ik soms maar gewoon mijn schouders ophaal en bedenk dat het op een dag wel weer over zal zijn knaagt dat laatste nogal aan me. Want ongezien fietsen in het donker is geen grappige stunt, maar levensgevaarlijk. En dat gaat allemaal niet bewust, want ze vergeten dat licht, en zwart is in de mode, en waar maak ik me eigenlijk druk om? Ik kan ze maar niet aan hun verstand brengen dat ze zich als een soort zwarte vlek over de weg begeven en totaal opgezogen in de donkere nacht en dus onzichtbaar zijn. En dat dat grote gevolgen kan hebben. Ze halen hun schouders op, het zal wel. Gevaarlijk? Welnee? Ze zijn toch nooit aangereden. Nou dan?
Nu de wintertijd is ingegaan fietsen mijn pubers in de ochtend en avond in het donker. Naar school, naar hun sportclubjes, naar vrienden. En elke keer als ze de deur uitrennen steek ik mijn riedeltje af: licht aan, rechts rijden, zorg dat je gezien wordt. En dan zie ik ze zonder licht, zwalkend de straat uitrijden. Totaal onzichtbaar. En krijgen ze bij thuiskomt op hun kop en een speech over het belang van zichtbaar zijn. Omdat het gewoon gevaarlijk is.
Onlangs zat ik met mijn jongste in de auto op weg naar de dierenarts. Plotseling stak een fietser over, en moest ik bovenop de rem staan. Nog voordat ik iets kon zeggen hoorde ik naast me: ‘zo, die was echt niet te zien.’ Dat was ook zo, maar ík zag die fietser ook niet. Ik wil dat mijn pubers zichtbaar zijn als ze in het donker fietsen, maar ik realiseer me dat het ook belangrijk is dat ik ook goed zicht heb in het donker. Wat ik niet wist, maar wat Specsavers mij heeft geleerd, is dat in het donker, of je nu een bril draagt of niet, je zicht met driekwart punt in sterkte kan afnemen. En dat sommige mensen ‘s avonds dus wel een bril nodig hebben (en overdag niet). Dan kan ik wel denken dat ik geen bril nodig heb, maar misschien kan ik er in het donker toch best een gebruiken. Toen ik dit hardop tegen mezelf zei, merkte de puber naast me droogjes op: ‘Hoe gevaarlijk ben jij?’ en kreeg ik op mijn beurt een speech over het belang van goed zicht in het verkeer, helemaal in het donker. Ik beloofde op mijn beurt netjes dat ik de volgende dag naar de opticien zou gaan. Door regelmatig (eens per twee jaar) je ogen te laten testen, weet je precies hoe het met je zicht gesteld is. Dan hoeven we ook niet meer onzeker te zijn in het donker én krijg ik geen speech meer van mijn zoon…
Dit artikel is geschreven in samenwerking met Specsavers, maar de inhoud is 100% van ons. Goed zicht in het verkeer is belangrijk, helemaal in het donker. Samen met de ANWB maakt Specsavers mensen extra bewust van het belang van goed zicht in het verkeer. En dan vooral op het moment waarop de kans op verkeersongelukken het grootst is: in het donker. Lees hier meer over ons advertentiebeleid en kijk op Specsavers.
