Laten we proosten op alle docenten die het verschil maken!

Lieke ging naar het laatste tien minutengesprek van haar dochter die autisme heeft. En dacht aan het einde van het gesprek maar één ding: vanavond proost ik in gedachten alle geweldige docenten die echt zien wíe mijn dochter is – en niet wat ze is. 

“Nou dan zie ik u bij de diploma uitreiking!” De docent van mijn dochter steekt zijn hand uit om gedag te zeggen. Ik wil mijn hand optillen om de zijne te schudden, maar vertraagd dringt door wat hij zegt! En even blokkeert alles in mijn lichaam. Ik verstijf. Kennelijk doorgrondt hij het rare moment van hapering, of misschien is het iets in mijn gezichtsuitdrukking dat me weggeeft. In ieder geval lijkt hij mijn gedachten te raden. Hij lacht ontspannen en voegt er vrolijk aan toe: “Een beetje vertrouwen in uw dochter hoor, zo’n bijdehante meid, kom op !”

Morgen wordt ze 19 en dit was de laatste tafeltjesavond (of tien minutengesprek) van dit jaar. De allerlaatste van de hele school periode als ze slaagt…als ze slaagt.  Ik durf het nog niet te geloven. Houd liever nog even een slag om de arm. Er kan nog van alles misgaan. Er moet nog een examen periode. De moeilijkste. Ze is er nog niet.

Drie jaar geleden begon ze op deze vmbo-school. Na een lange intensieve strijd die al in groep 1 van de basisschool begon en ons via regulier naar speciaal onderwijs leidde. Tot aan een half jaar thuis zitten aan toe. Want niemand zag het zitten. Niemand durfde het aan. Hele rijen mappen heb ik staan van alle voorgaande gesprekken op scholen, met docenten, met besturen, met begeleiders. Bij alles wat bij de brand die we in ons huis hadden verloren ging, bleef dit ongeschonden. Helaas! zou ik bijna zeggen. Want wat heb ik getwijfeld om het zelf dan allemaal maar weg te gooien bij het herinrichten van het huis. Een schone lei! Ik kon het niet. Bij het doorbladeren, tijdens het afwegen, werd ik de gesprekken weer in gezogen. Terug de tijd in. Met het risico in een zoutpilaar te veranderen. De eindeloze verslagen met daarin de nadruk op wat ze niet kon en vooral de al dan niet goedbedoelde waarschuwingen aan het adres van ons; de ouders. Realiseer wel dat…Wees er van bewust dat.. begrijp wel dat.. Ga ervanuit dat…. U moet niet denken dat… Het indekken.

Er spreekt weinig vertrouwen uit al die verslagen. Waar privé ingehuurde hulp en een enkele gouden therapeut nog de kracht in haar wilden zien, leek het of docenten ons vooral willen doordringen van het feit dat het kansloos was. Hun gebrek aan vertrouwen in haar kunnen is af en toe zelfs pijnlijk voelbaar door geschreven adviezen heen.

Wij hadden als ouders natuurlijk veel onzekerheid, angst soms, hoe het later moest. Maar voelde wel altijd een diep soort vertrouwen. Vertrouwen dat ze het op de een of andere manier zou redden. We waren blij met het vertrouwen dat de school ons schonk toen ze drie jaar geleden na een lange zoek- en smeektocht het daar dan toch mocht gaan proberen. Zwaar omringd door de mitsen en maren. Eigen risico. Wij waren het als ouders die moesten duwen en trekken. Niet alleen aan haar, maar vooral ook aan het schoolsysteem. Anderen overtuigen dat ze het echt wel kon. Smeken om geduld, bidden om begrip en vragen om dat zo waardevolle vertrouwen. En vol “zie-je-wels” als ze goede cijfers haalde. Als ze overging. Wij wisten het wel dat ze het kon! Ha!!  Wij wel. Wij hadden niet getwijfeld aan haar kunnen!

Nu staat daar tegenover me ineens een docent. “Een strenge hoor” had mijn dochter mij toevertrouwd. Maar ik vind hem vrolijk en ontspannen. Een lid van ‘het systeem’ dat meer vertrouwen heeft in mijn dochter dan ik. Die me met zijn lach troost, bemoedigt en berispt: “Een beetje vertrouwen in uw dochter hoor, kom op!”

Ik kan hem wel zoenen. En als ze straks slaagt (als.. ik durf er helaas gewoon nog niet van uit te gaan) doe ik dat misschien ook wel. En als ze niet mocht slagen: ook!  Want het gaat niet om dat papiertje. Het gaat om willen zien dat er potentie in zit en moed tonen daar mee aan de slag te gaan. Het gaat er om het kind vertrouwen te schenken.

Morgen wordt ze 19. En als we toasten zal ik in gedachten proosten op deze docent en alle docenten, met name die in het speciaal onderwijs, die bereid zijn een stapje verder te gaan, zonder continu op de rem te gaan staan. Die zoeken naar wat lukt en dat ook durven uitdragen. Een dronk op docenten die het verschil maken! Dank jullie!

Meer blogs van Lieke Lamb lezen? Kijk op Balance Babes.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Geen idee meer hoe je kind in elkaar zit? Lees ons boek over leven en overleven met pubers.

Ook leuk:

19 reacties van pubers die laten zien dat ze schermverslaafd zijn

Mobieltjes, laptops,  televisie, tablets; alles met een scherm heeft de volle aandacht van onze pubers. Met gebogen hoofd en onderuitgezakt op de bank zitten...

49 uitspraken van pubers waaruit blijkt dat huiswerk plannen niet hun grootste talent is

Huiswerk plannen is niet het grootste talent van pubers. Komt door hun puberbrein, dat je nog het beste kunt vergelijken met een grote modderpoel...

Waaat, twéé examens vandaag? Ik heb er eentje geleerd!

De weken van de schoolexamens (SE’s) zijn weer aangebroken. En dat zorgt her en der voor verrassingen. ‘Hè wat? Heb ik vandaag twéé SE’s?’...

6 signalen dat je puber eigenlijk een kat is

Wij hebben thuis pubers en poezen, maar soms zien we het verschil niet zo heel goed. In ieder geval zien we deze overeenkomsten tussen...

39 dingen die pubers roepen nu ze tot 1 juni opgehokt zitten

Als je het de pubers zes weken geleden had gevraag hoe ze het zouden vinden om tot juni niet naar school te hoeven, dan...

Kijken! De 300 beste filmdansjes in 7 minuten

Geweldig! In dit filmpje zitten 300 dansjes uit 70 jaar filmgeschiedenis in 7 minuten gepropt. Van usual suspects als Grease en The Blues Brothers...

Als iedereen zich met de eindmusical bemoeit, wordt het een drama!

Vorig jaar schitterde de dochter van Anne in de afscheidsmusical van groep 8. Eerlijk is eerlijk, ze was blij dat allemaal achter de rug...

Mooie boodschap voor meisjes: gewoon doen!

Wow, de helft van de Amerikaanse meisjes heeft last van faalangst. Always maakte daarom een filmpje met meisjes die wel iets durven. Uitdrukkingen als 'rennen...

Snoepgoed dat je vast nog wel kent van toen je zelf een puber was

Een frisse adem, daar zijn pubers bijzonder alert op. Want stel je gaat onverwacht een potje zoenen of je komt die ene leukerd tegen, dan...

50 reden waarom pubers niet over school mogen zeuren, want wij hadden het pas écht zwaar

We weten natuurlijk heus wel dat pubers school niet het allerleukste vinden. En dat ze met gemak 101 andere dingen kunnen bedenken om te...

Hoed je voor de creditboy

Een nieuw soort crimineel is opgedoken rond sommige Nederlandse schoolpleinen en in winkelstraten: de creditboy. Het is de nieuwe vriend van je zoon of...

Pubers moeten weer naar school, maar staan nog vrolijk in standje vakantie

De kinderen van Margriet zijn weer naar school. Alleen staan ze nog wel vrolijk in standje vakantie. Geen enkele zorg te bekennen over bedtijd,...

De moeder van comedian Joe Lycett beantwoordt zijn tweets: ‘Bedankt mam’

Als moeder kun je maar beter niet je zoon volgen op social media. Helemaal als je zoon stand up comedian is. Voordat je het...