Moeder zijn zonder moeder, Saskia vindt het lastig nu haar kinderen pubers zijn

Nu ze pubers heeft mist Saskia haar moeder meer dan ooit. Toen haar kinderen klein waren had ze nog wel vertrouwen in zichzelf als moeder, maar met pubers twijfelt ze behoorlijk. Want juist je eigen moeder kan als geen ander die twijfel weghalen. 

Mijn moeder overleed toen ik 28 jaar was, nu zesentwintig jaar geleden. Ik had geen vaste baan, een huurhuisje in penibele staat in een eveneens penibele buurt. Ik had een soort van verkering en reisde als ik daar geld voor had heen en weer tussen allerlei continenten. Het was, kortom, een heel ander leven dan dat ik nu heb: man, twee pubers, leuk huis, geweldige baan, en een hyperactieve hond.

Mijn pubers kennen hun oma niet

Moeder zijn zonder moeder is als een loodzware steen. Die soms stil ligt, en soms met volle vaart in de plas van Het Grote Gemis dendert.  Dat zijn de moment dat ik me realiseer dat mijn kinderen nooit zullen weten wie mijn moeder was, en dat mijn moeder nooit het leven dat ik nu heb zal kennen. Soms lukt het om dat verdriet weg te stoppen omdat het simpelweg te groot is, maar even zo vaak niet.

Ik heb heel wat keren met tranen in mijn ogen op het schoolplein gestaan omdat ik als enige moeder tussen een heel schare oma’s die hun kleinkinderen kwamen ophalen stond. Of op kinderfeestjes als ik wanhopig met tien kinderen onder de vijf jaar spelletjes probeerde te spelen. En toen mijn kinderen hun zwemdiploma’s haalden stond ik onbedaarlijk te huilen omdat mijn moeder er niet was om ze aan te moedigen, foto’s te maken en na afloop een taart tevoorschijn toverde voor de geslaagde.

Vanzelfsprekendheid van een moeder

En ja, ik heb een lieve schoonmoeder en mijn vader heeft een leuke vriendin, maar hoe lief en leuk ook, het is niet hetzelfde als je eigen moeder. De vanzelfsprekendheid, of eigenlijk het vertrouwen, waarmee je je kind even stalt bij je moeder om bij te tanken, of waarmee je moeder even de wasmand pakt om jouw goedje op te vouwen is er gewoon niet.

Opscheppen en klagen

Maar los van het praktische had ik zo graag tegen haar aan willen leunen en ongegeneerd opscheppen én klagen over die pubers. Ik zou haar willen vertellen wat voor geweldige en bijzondere kleinkinderen ze heeft, hoe goed ze hun best doen op school, dat ze positief in het leven staan, dat ze haar gevoel voor humor hebben, dat ze net als zij empathisch zijn en haar liefde voor spelletjes spelen hebben geërfd.

En ik zou daarna ook nog even losgaan over hoe lui ze kunnen zijn, hoe ze soms totaal niet luisteren, wat voor teringbende hun kamer is, dat ze alles vergeten en soms drie dagen niet douchen. En dat ze altijd, maar dan ook echt altijd, in discussie gaan. Zelfs over waarom je in de winter een dikke jas aan zou moeten doen. Ze zou lachen, nog een kop thee inschenken en mij een kus op mijn voorhoofd geven, zoals alleen moeders dat kunnen doen. En ze zou me geruststellen en zeggen dat alles goed zal komen.

Twijfels

En juist dat is wat ik misschien wel zo mis, dat gevoel dat zij me kon geven dat het allemaal wel goed komt. Hoe komt het goed als een puber niet meer naar school wil? Hoe komt het goed als ze roepen dat ze me haten? Hoe komt het goed als ze wéér hun portemonnee zijn verloren? Als ze gaan feesten en pas in de ochtend thuiskomen? Als vrienden belangrijker zijn dan een opleiding? Als ze dronken worden? Als ze stomme dingen doen? Als ze ruzie maken? Van huis weglopen? Komt het dan allemaal wel goed?

Ik vraag me continu van alles af: doe ik het wel goed? Ben ik wel streng genoeg? Of te streng? Ben ik wel betrokken genoeg? Moet ik ze loslaten? Of juist niet? Hoe deed zij dat? Hoe ging zij om met mijn puber-zijn, want zo makkelijk was ik niet. Was zij nooit moe? Had ze geen zin om de deur achter zich dicht te trekken en te denken: zoek het allemaal maar uit? Twijfelde ze? Vond ze zichzelf een goede moeder?

Hoe ouder mijn kinderen worden, hoe meer vragen ik voor haar heb. Toen mijn kinderen klein waren had ik meer zelfvertrouwen in mezelf als moeder dan nu ze puber zijn. Ik twijfel aan alles, maar met name of ik wel een goede moeder ben. Voor mijn gevoel doe ik maar wat. Maar is dat genoeg? Komt het dan allemaal wel goed?

Het komt echt wel goed

Mijn moeder leerde me ooit: als je ergens mee zit moet je het antwoord zien te vinden, anders gaat het aan je vreten en wordt het groter dan nodig is. Ik vraag, enigszins schoorvoetend, aan mijn pubers hoe ze mij als moeder vinden. Eerst doen ze wat lacherig en roepen dat ze mij te streng vinden, te stom vinden dansen en dat ik te ongeduldig en chaotisch ben, maar dan zijn ze stil en zeggen dat ze me ook een toffe moeder vinden.

Want zo streng ben ik eigenlijk niet. En dat ongeduldige en chaotische is best wel lachen. En dan besluiten ze unaniem dat ze me toch wel gewoon lief vinden. Ineens moet ik aan mijn moeder denken. Een paar dagen voordat ze stierf zat ik aan haar bed. Ze kon bijna niet meer praten. Ik vertelde haar dat ik hoopte om op een dag moeder te worden, en dan net zo’n lieve moeder als haar wilde zijn. Ze lachte, en zei toen heel zachtjes: ‘Ik weet zeker dat dat met jou en je kinderen helemaal goed komt lieverd’.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Geen idee meer hoe je kind in elkaar zit? Lees ons boek over leven en overleven met pubers.

Ook leuk:

Waaat, twéé examens vandaag? Ik heb er eentje geleerd!

De weken van de schoolexamens (SE’s) zijn weer aangebroken. En dat zorgt her en der voor verrassingen. ‘Hè wat? Heb ik vandaag twéé SE’s?’...

41 dingen die mijn puber roept bij het uitzoeken van nieuwe sneakers

De veertienjarige dochter van Saskia had alleen maar afgetrapte gympen in haar kast staan en daarom gingen ze shoppen voor nieuwe sneakers. Het werd een...

Strijd om die telefoon mee naar bed? Laat het gewoon los!

De strijd om de telefoon 's nachts naast hun hoofdkussen te hebben liggen wordt in menig huishouden met pubers gevoerd. En hoe ouder die...

Puber zorgt voor vier baby eekhoorns

De Engelse Dani zorgt voor vier baby eekhoorns. Toen ze de microfoon van haar camera naast een van die kleintjes zette, die aan het...

Pubers laten meehelpen in huis; je kunt er óók geld aan verdienen

Saskia was het helemaal zat die rommel makende pubers. Maar ze had ook geen zin om de hele dag te vragen en smeken of...

De puberzoon van Bas gaat op zichzelf wonen en dat vindt hij verdrietig én mooi

De puberzoon van Bas ging uit huis en dat maakte de nodige emoties bij hem los. Want als vader is hij nu niet meer...

Dingen die voor jou volstrekt logisch zijn, maar voor je puber totáál niet

Puberlogica en logica voor ouders zijn twee heel verschillende dingen. Wat wij volstrekt normaal vinden, daarvan zijn pubers maar met moeite te overtuigen. Vandaar...

Hoe afschuwelijk het is om thuis te werken, delen Van der Laan en Woe in deze hilarische clip

Ons favoriete satireprogramma Even tot hier bracht gisteren een wel heel herkenbaar clipje. Want nu we allemaal weer thuiswerken met de kinderen erbij, worden...

Met je pubers lekker gluren bij de buren

Lekker roddelen met je pubers over de buren. Marieke kan er intens van genieten. Het enige dat er bij ons ontbreekt, zijn geraniums. Verder voldoen...

Buiten chillen met je vrienden, dat hóórt gewoon bij de puberteit

Sara maakte voor de krant een reportage over in parken chillende pubers en kreeg het het met ze te doen. Deze generatie pubers kan...

Ho, ho, ho, kerstvakantie! 10 redenen waarom dat met pubers heerlijk is

Inmiddels is de kerstvakantie begonnen. Ook de pubers van Saskia zijn vrij. En ze weet niet wie daar meer naar heeft uitgekeken, haar pubers...

De puber gaat schaatsen in 101 opmerkelijke stappen

Jawel, de puber wil best een rondje zwieren en zwaaien op het ijs. Leuk toch? Maar al dat gedoe - schaatsen zoeken, dik aankleden...

16 en nu al een kapitalist

“Wat is dit voor gigantische kubieke-meterbox?” vraag ik aan Melchior. Ik ben net gestruikeld over een keukenvullende vierkante koelbox. Hij kan op je rug....