Op een lome zomerochtend nam Saskia haar pubers, bij wijze van experiment, mee naar een waterskibaan.Iets met water en sport dat vonden haar pubers vast leuk.
Al een paar dagen had ik pubers om me heen hangen die een behoorlijke level van verveling hadden bereikt. Want die zomervakantie duurde maar. Vond ik dan hè, want die pubers krioelden met veel plezier zich door die lange dagen vol verveling heen. En daar had ik wel even genoeg van. Ik opperde een uitje. De een wilde naar Walibi,de ander shoppen in een outlet in Flevoland. Beide opties kregen mijn veto. Evenals paintballen, karten en kitesurfen. Dan moest ik maar iets verzinnen vonden ze. En zo geschiedde.
We gingen waterskiën. Niet heel chic achter een fijne motorboot, maar op een waterskibaan op een plas ergens bij Alphen aan den Rijn. Met de dubieuze naam Wet ‘n Wild. De pubers hadden er meteen zin in. Ook toen we daar aankwamen en we ons in een ware watersportwereld onderdompelden, inclusief instructeurs met wapperende blonde haren en tattoos. We kregen ski’s aangemeten en een skipak. De schouders van mijn pubers begonnen te hangen. Het was buiten dertig graden en nu moesten zij zo’n vies, dik, nat pak aan? Mooi niet. Maar de instructeur was streng: geen pak,niet waterskiën! En omdat ik al had betaald sommeerde ik hen naar de kleedkamer. En stonden we 5 minuten later geheel in pak, met helm, op de steiger.
Terwijl de pubers deden alsof ze niet bestonden, en ik min of meer met hen meedeed omdat zo’n pak alles behalve flatteus is, vroeg ik me af of dit een goed idee was. Helemaal toen we alle drie nog binnen de seconden van onze skies werden geslagen doordat we vanaf de wal aan een touw het water in werden gerukt. Maar als pubers iets goed kunnen is zich in iets vastbijten. Na twee keer bleef de oudste staan, na drie keer de jongste.
Ik deed er iets langer over, tot hilariteit van mijn pubers, die het bijzonder lollig vonden om mij op mijn billen over dat water te zien stuiteren. Maar na een half uur waren we een hecht waterskiteam. High fivend lieten we ons door dat touw voortrekken. En scheerden als ware profs over dat water. Na anderhalf uur vallen, opstaan, waterhappen, naar de kant zwemmen, maar vooral waterskiën lagen we uitgeput op de steiger. Experiment geslaagd vond ik. En dat vonden mijn pubers ook. ‘Mam, je zag er niet uit in dat pak. Ik moest zo om je lachen! Gaan we snel weer?’
