Die smartphone blijft ons bezighouden. Sommige ouders zweren bij zo’n ‘parental control’-ding op de telefoon. Martine heeft het een tijdje geprobeerd bij haar 12-jarige dochter, maar werd een desillusie rijker. Zo’n app is heel irritant.
Ik heb een tijdje gedacht dat zo’n controle-app het Ei van Columbus zou zijn, dus ik installeerde zo’n app op mijn telefoon en die van mijn twaalfjarige dochter. Die heeft er een handje van heeft honderd YouTube-filmpjes achter elkaar af te spelen en eindeloos te tiktokken op haar telefoon. Die controle-app leek me wel handig, want consequent zijn, dat vind ik als opvoeder nogal lastig. En ik wil -net als iedere moderne ouder- graag aardig gevonden worden door mijn kinderen en politie-agentje spelen helpt dan niet echt.
Als Kidslox, zoals die app die ik gebruikte heet, zijn werk zou doen, dan zou de telefoon van mijn dochter twee uurtjes in de middag op internet gaan en daarna weer offline gaan. Daarbij was de AppStore ook gewoon foetsie. Voor een nieuw spelletje moest ze dus iedere keer bij mij zijn.
En dat was juist wat er zo irritant aan was. Want vanaf het moment dat de AppStore het niet meer deed, stond ze om de haverklap voor mijn neus met de vraag of ik iets van haar telefoon af kon halen of erop kon zetten. Om vervolgens ook klachten te krijgen over dat ik het a) niet goed had gedaan en b) de app niet volledig werkte en dat ik er dus echt helemaal niks van had begrepen.
Maar het meest vervelend was die internet-spertijd, die ik had ingesteld op twee uur, ingaand een halfuur na school. Maar als ze ‘s middags iets aan het doen was wat wel goed voor haar is, zoals buitenspelen, muziekmaken of naar dramales, ging dat natuurlijk af van de internet-tijd. En die wilde madam wel graag inhalen. Het gevolg was een eindeloos gemarchandeer en geboekhoud met internetminuten. En ik kreeg vervolgens voor mijn voeten geworpen hoe ONEERLIJK het wel niet was dat zij niet op internet mocht en de rest van ons wel.
En hoe moet het met die oudercontrole als ze met die telefoon op pad gaat? Want een van de zegeningen van die telefoon is Google Maps. Dat had ik als kind heel graag willen hebben. Nooit meer die paniek van verdwalen, dat had een hoop trauma’s en stress gescheeld. Maar als ze geen internet hebben, dan werkt Google Maps natuurlijk niet. En nog zoiets: als ze iets moet opzoeken over seks, gewoon uit nieuwsgierigheid, moeten we dat dan censureren?
Is het niet gewoon beter om op de momenten dat je je stoort aan het overmatige mobielgebruik van je kinderen, bijvoorbeeld aan tafel, of terwijl ze tegen je praten, dat gewoon tegen ze te zeggen? En ze vervolgens te vragen om dat ding weg te leggen? Verder het apparaat beneden te leggen als ze slapen, zodat ze niet tot diep in de nacht kunnen appen? Daar hoef je toch niet heel consequent voor te zijn? Beter zelfs, want zo leer je kinderen in welke situaties een telefoon heel handig is en in welke situaties niet. Zo’n app kan dat je echt niet handen nemen.
***
