Zittend in een nog lege, rustige woonkamer realiseer ik me ineens de zondagochtendluxe van een puberouder: het huis voor jezelf hebben. Geen gezeur, gevraag, gedrein, gedreig, huilbuien, taxi spelen, of troep achter iemands kont opruimen. En kan ik in deze me time-uren gewoon:
- Mijn eigen muziek draaien, niemand die zegt dat het stom/ouderwets/niet om aan te horen/uit de oertijd/belachelijk is.
- Op die heerlijke jaren 80 muziek dansen zonder dat pubers met rollende ogen en afkeurende blik zuchten dat ik hier nu echt te oud voor ben.
- Meezingen, om dezelfde reden als hierboven.
- Koffie drinken, en nóg een kopje, zonder dat iemand met huiswerk onder mijn neus wappert, er een berg puberkleding gewassen moet worden, een persoonlijk drama – ‘OMG OMG, zij zei dit en toen zei zij dat, en ik zei weer dit en bedoelde dat en nu hebben we allemaal ruzie en is mijn leven voorbij’ – opgelost moet worden of iemand op een andere manier aandacht opeist.
- Ik met gemak drie afleveringen van The Crown of een heel seizoen Friends of Sex and the city kan kijken zonder dat iemand zegt dat dat stomme series zijn, die heeeeeeeeel langzaam zijn bovendien en heus niet grappig zijn of zo, en of er dan alsjeblieft iets anders op kan.
- Zwaaien naar mijn buren die op dit tijdstip met drie kinderen onder de vier jaar al aan wijn toe zijn.
- Over wijn gesproken, ik kan gewoon het restje van gisteravond opdrinken zonder dat iemand vraagt of ik alwéér drink.
- Ik kan al mijn yoga-oefeningen doen zonder puberpubliek dat de hele tijd lacht en met hun hoofd schudt en joelt dat ik er be-lach-e-lijk uitzie en gewoon dik ben.
- Mijn eieren-met-zalm-ontbijt eten zonder dat er een puber kokhalzend tegenover me zit en claimt dat alles wat zwemt gewoon heel goor en gross is, en dat gekweekte vis vol hormonen zit en je daar een snor van krijgt.
- Een boek lezen, en niemand die lacht om de titel, en om mijn tranen omdat het verhaal ontroert.
- Een krant lezen zonder dat er een puber een ingewikkelde discussie wil beginnen om maar te laten zien dat hij echt wel op de hoogte is van het wel en wee in de wereld en wat ik er nu van vind, van die naoorlogse periode waarin de Sovjet-Unie werd herbouwd en haar economie uitgebreid, en de gevolgen voor het Rusland van nu.
- Appen met andere pubermoeders over onze heerlijke rustige ochtend.
- Selfies maken om te kijken hoe mooi het ochtendlicht valt, zonder dat een puber gilt dat je echt nooit, maar echt never nooit een foto van jezelf moet maken in dit licht.
- Of dat een heel schare pubers lacht omdat je een selfie maakt. Omdat je niet weet hoe het moet en je volgend hen je telefoon verkeerdom houdt.
- Mijn lievelingsoutfit aantrekken zonder een reeks pubercommentaar vanaf de bank gegeven.
- Douchen zonder dat er een puber op de deur bonkt en meedeelt dat ik nu wel lang genoeg onder de douche heb gestaan en dat het tijd is om de badkamer te verlaten.
- Wandelen, en dan niet honderd keer hoeven uitleggen wat zo fijn is aan een early morning walk.
- Een fruit smoothie maken die ik lekker vind, en geen mengeling is van wat iedereen wel of niet wil – ‘geen banaan hoor’, ‘ik lust geen bosbessen’, ‘ik drink het niet als er mango in zit’, ‘ieuwww kokosmelk’, ‘avocado, ben je gek?’
- Boodschappen doen zonder een waslijst van die pubers mee te krijgen van wat er allemaal gehaald moet worden.
- Doen wat mijn pubers niet mogen in de ochtend: cola drinken, ontbijten met je telefoon in je hand, voeten op tafel, boeren.
Advertentie
