Vandaag beginnen de eindexamens voor leerlingen op het vmbo, havo en vwo. En wij ouders leven natuurlijk ontzettend mee met onze pubers die nu zwoegen op hun examen in een heet gymlokaal. Honderden gedachten schieten door ons hoofd op een dag als deze.
- Eindexamen? Hij ging toch pas gisteren naar groep 3?
- Hoe kan het zó snel zijn gegaan?
- Je draait je om en ze zijn groot.
- Mijn moeder zei het al.
- En ook dat ik er van moest genieten.
- Heb ik dat wel genoeg gedaan?
- Straks heeft hij een diploma.
- En gaat hij het huis uit.
- Stop de tijd!
- Hoe lang geleden is het voor mij ook al weer?
- Zo’n twintig jaar, denk ik.
- Oh, wacht…
- 30!
- Jezus!
- Even goed natellen, dat kan nooit.
- Stop de tijd.
- Nog een paar minuten en dan begint ze.
- Heeft ze wel gegeten?
- Heeft ze wel drinken mee?
- En kauwgom?
- Dat mochten wij dus vroeger allemaal niet.
- Hoop dat er een beetje airco in die gymzaal is.
- 100 leerlingen op een kluitje, dat kan nooit goed zijn.
- Heeft hij zijn rekenmachine wel meegenomen?
- Even boven kijken.
- Er ligt hier nog een geodriehoek.
- OMG.
- Hij kan het toch niet zonder doen?
- Wat nu?
- Kan ik hem nog even snel bellen?
- In gesprek.
- School bellen?
- Of ben ik nu een overbezorgde ouder?
- Ze zullen toch wel een paar reserve geo’s hebben?
- Of is er vandaag geen wiskunde?
- Ja, toch.
- Arm kind.
- En dan morgen weer zo’n lang examen.
- Vanavond eten we hun lievelingskostje.
- En haal ik allemaal lekkere dingen in huis.
- Dat leert vast een stuk beter.
- Heeft ze die na-het-eindexamen-reis nu al geregeld?
- Waar ging ze ook alweer naartoe?
- Mallorca.
- Daar zijn we ook geweest toen ze nog een kleuter was.
- Niet aan denken.
- Niet… aan… te laat.
- Nu sta ik te huilen.
- Ik ben ook zo zenuwachtig.
- Is het al tijd voor wijn?
Voor alle ouders en hun pubers die eindexamen doen: succes!
