Een puber in huis is bij vlagen gewoon waardeloos, hoeveel je ook van dat schatje houdt. Vanaf het moment dat je oogappeltje is veranderd in een hormonaal gedreven, irrationeel, egocentrisch wezen, ben je gewoon de Sjaak. Hoe je er een beetje doorheen komt? Een paar lessen van deze ervaringsdeskundige:
1. Neem het niet persoonlijk! Dat valt niet mee als je een grote bek in ontvangst neemt van dat wezen dat tot een jaar geleden je nog op een voetstuk had staan. Maar hoe rottig het ook uit dat strotje komt, het zegt niets over jou. Bedenk dat jij niet ineens bent veranderd in iets onuitstaanbaars, maar je puber wel.
2. Knip die navelstreng door. Zij willen los en dat moet ook, het is de natuurlijke gang van zaken. En als je er goed over nadenkt: waarom zou jij dat eigenlijk zelf niet willen? Heb je eindelijk meer tijd voor je hobby’s, vrienden en werk. En heb je toch een onbedwingbare zorgbehoefte? Stort je op een huisdier of val je vrienden lastig of ga vrijwilligerswerk doen in een verzorgingshuis. Bonus: oprecht enthousiasme en dankbaarheid!
3. Deel je sores met lotgenoten. Vooral met die leuke ouder waarvan je weet: deze is gewoon meer dan okay. Want je bent niet alleen en het is gewoon superfijn om te horen dat het er bij anderen minstens net zo erg aan toegaat als bij jou.
4. Vermijd een clash van hormonen.Heb je zelf last van je hormonen en voel je een onredelijke hormonale bui opkomen? Blijf bij je puber uit de buurt. Want als jouw hormonen botsen met die van hen, zijn de gevolgen niet te overzien. Is vermijden praktisch niet haalbaar, kies dan voor de weg van de minste weerstand en gooi er iets lekkers tegenaan. Win – win: jij kunt niet chagrijnig blijven als je dat snuitje ziet van een puber die zich schrap zet voor een preek terwijl jij een rol koekjes tevoorschijn tovert. En discussiëren is een stuk lastiger met een roze koek in het snaveltje.
5. Zet soms je principes overboord. Natuurlijk ben je duidelijk en zijn er regels maar het hoeft niet altijd verantwoord. Denk aan de truc met de roze koek van punt 4: die werkt niet met een appel of een rijstwafel. Soms is vrede in huis belangrijkers dan superstrak op de regels zitten. Dit is geen pleidooi voor verwaarlozing en tot op-het-bot-verwennerij, daar krijg je onuitstaanbare kinderen van met overgewicht. Maar soms mogen die teugels best wat losser en mag je erop vertrouwen dat de basis goed is gelegd. Als je nu nog met de opvoeding moet beginnen, heb je een probleem.
6. Laat ze het zelf doen. De vaatwasser inruimen, de tafel afruimen of hun kamer opruimen. Ook al kan jij het tienduizend keer beter of sneller. Als jij je niet eeuwig de huissloof wil zijn, moeten ze het wel leren.
7. Neem je puber serieus. Want ook al gedragen ze zich soms als volslagen idioten, dat zijn ze niet. Dus kies je moment en luister naar wat ze te zeggen hebben. Alleen maar roepen: “omdat ik het wil!’ helpt niet meer. Zo vertelde mijn dochter dat zij zich niet echt welkom voelt als ik zodra ik thuiskom meteen begin te foeteren over die jas op de grond en dat vieze tostiapparaat. Dus nu haal ik eerst adem, zeg: “He, leuk je bent thuis! Hoe was je dag? En daarna pas: “Wil je AUB die troep opruimen!” Dat blijkt veel beter voor het humeur van ons allebei.
8. Laat het idee los dat je perfect moet zijn. Want je wordt op de proef gesteld zoals nooit tevoren en ze halen soms het bloed onder je nagels vandaan. Je bent geen heilige, punt!
9. Probeer er de lol van in te zien. Want ze zijn eigenlijk ook best heel leuk. Met hun jaloersmakende melige giechelbuien, dat steeds langer wordende lijf waarmee ze je soms heel knullig omhelzen en het grenzeloze enthousiasme waarmee ze allerlei dingen voor het eerst doen.
