Mariekes tweeling Zoë en Melchior is achttien geworden. De leeftijd des onderscheids. Want met achttien jaar mogen ze drinken, trouwen en moeten ze een zorgverzekering. Maar hoe breng je ze het bijbehorende verantwoordelijkheidsgevoel bij?
In theorie zijn ze nu volwassen. Ze krijgen vanaf nu een toelage van de overheid, de kinderbijslag stopt. Ze moeten zelf een zorgverzekering gaan betalen. Eigenlijk vind ik dat ze hier thuis ook meer verantwoordelijkheid moeten nemen. Maar hoe verander je dat?
Wel 18, nog niet volwassen
Als je achttien bent, mag je trouwen in het gemeentehuis. Je kunt kinderen krijgen en kinderbijslag, je mag stemmen, je wordt voor vol aan gezien door de wet. Maar thuis gedragen ze zich nog steeds als hotelgasten, daar is niets volwassens aan. “Is er nog brood?” “Hoe laat gaan we eten?” Daar wil ik dus van af. Maar hoe? Als ik het wil veranderen, moet ik dat zelf doen, want voor de kinderen is er geen enkele reden om deze situatie anders te willen. Het is hier GEEN hotel meer, jullie zijn achttien, doe eindelijk eens normaal.
Doe het lekker zelf
Dus breid ik hun taken uit. Ze hebben al heel lang KD (Keukendienst) en FF (Flora en Fauna dienst: kattenbak, tuin en vuilnisbak). Nu moeten ze ook de was gaan doen. Ik ben er zat van om vijf keer per week hun riekende sokken en strings met duim en wijsvinger in de was te gooien. Doen ze maar lekker zelf. Ik heb een aparte wasmand voor mezelf aangelegd, daar moeten ze vanaf blijven (geen Aubadesetjes in de 60 graden was). Gemeenschappelijke dingen, zoals handdoeken, doen we samen. Maar het werkt niet. De was komt tot het plafond. In de praktijk doe ik bijna altijd de collectieve was, en ach, dan neem ik ook die paar jeans van Zoë maar mee. Zoë heb ik sowieso nog nooit kunnen betrappen op de was doen. Melchior een paar keer.
Ontwennen van Hotel Mama
Ze moeten ook koken. Duurt uren, als ik het zelf doe, gaat het sneller. Het ligt aan mij, ik weet het. Ik ben te ongeduldig. Ik kook bijna altijd. En financieel? Ik vind het gek om van je kinderen geld te vragen. Aan de andere kant geeft dat ze misschien meer verantwoordelijkheid. Als ze iets mee betalen voor het huishouden, is dat huishouden gevoelsmatig wellicht meer van hen. Ik denk dat ik vanaf januari een eetrekening ga openen, waar ze elke maand vijftig euro op moeten storten. Gooi ik er zelf elke maand 100 euro op. Voor 200 euro per maand moet je toch kunnen eten? Ik ben benieuwd. Hoe ontwen jij je kinderen van het leven in het hotel?
Journalist Marieke van Willigen is alleenstaande moeder van de tweeling Zoë en Melchior. Ze blogt ook op www.jurkenvanmaria.nl
***