Isabelle dacht dat ze een gezellig dagje had met haar dochter in het zwembad. Daar dacht haar dochter echt heel anders over.
‘Mam, hou die handdoek hoger, jezus!’ G kijkt mij woedend aan. Ik ben blijkbaar onhandig aan het klooien met die handdoek. Ze wil geen milimeter streepje bloot tonen. Ik moet de handdoek zo houden dat ze decent kan slipswitchen van een schattig ananasprintbikinislipje naar een degelijk onderbroekje. Klaarblijkelijk hou ik de handdoek dermate slecht omhoog dat er een vloekend en ernstig generend kind zich woest wurmt van slip naar slip.
‘Schat, niemand kijkt!’ Maar G is inmiddels zeer bewust van de ontwikkeling van haar lichaam en iedere mogelijke onthulling kan dodelijk zijn. Ik maak een grapje. Blijkbaar is dat compleet misplaatst en ik vrees dat ze minimaal honderd meter achter mij gaat fietsen als we naar huis gaan.
“Je snapt er weer helemaal niks van, mam! Vooral dat laatste kwam er keihard uit. Ik ben gediskwalificeerd voor de rest van de dag.
Als madame klaar is, moet ik moet nog wel even aanhoren welke traumatische ervaringen haar nu weer zijn overkomen.
‘Mam, echt, IEDEREEN kon alles zien’. Ik knik en zeg bedeesd dat het inderdaad uitermate vervelend is als je je zo moet omkleden. Ze geeft nog een ergerlijke blik en stormt voor mij uit, ik sjok met twee overbeladen tassen achter haar aan. De smartphone wordt er bij gepakt om aan de BFF verslag uit te brengen. ‘Oh gewoon saai met mijn moeder’, zegt ze over een van wat ik dacht leuk en gezellig zwemdagje. Thuisgekomen gaat ze zichzelf weer presenteren op Instagram-live. Ik volg haar vanuit een andere kamer met mijn smartphone.
Ze kletst, maakt selfies en laat haar nieuwste – door mij gefinancieerde- outfits zien. Ik bespeur toch best wat bloot. Ik stuur een berichtje daarover via Instagram. Binnen hoor ik binnen no time een vloek en de deur wordt opengegooid : ‘Hoezo te veel bloot? Mam, echt..serieus’ Sputterend wil ik de zwembadscene ter sprake brengen en uitleggen dat we het hier toch wel hebben over het meten met twee maten. Het is tevergeefs. Nog voor ik mijn verhaal wil afsteken krijg ik een college puberlogica.
’Mam, ik ben de baas over mijn lichaam, dus IK bepaal wanneer en wat ik zien laat en aan wie. Dat heb jij mij geleerd, weet je nog? Als mensen foto’s maken in een zwembad van mijn lichaam dan kan ik daar niks tegen doen en Instagram..dat is pas privé’ Bijna goed schat, denk ik.
Ik bijt maar op mijn tong, ook al wil ik dolgraag het verschil en de gevaren van o.a. Instagram uitleggen. Ik besluit het vanavond te doen, als de gemoederen wat zijn bedaard. Ergens is die ‘ikweethetzelfheusookwelbeter’ houding nogal aandoenlijk. Net zo aandoenlijk als de slipswitch in het zwembad.