Broer en zus, maar verschillend als dag en nacht

Het is dat ze tien minuten na elkaar zijn geboren, maar er zijn geen twee kinderen zo verschillend als de zestienjarige tweeling van Marieke. De een is superserieus en ambitieus, de andere fierefluit zich door het leven. Desondanks zijn het twee handen op een buik. Eén blok, tegen -inderdaad- hun moeder.

Hij wil psychiater worden, zij actrice. Hij is DJ, zij speelt toneel. Zij sport niet, verkondigt ‘dat ze wat meer gaat lopen in plaats van fietsen of achterop bij de jongens’, hij sport elke dag in de sportschool en zit daarnaast op waterpolo. Zij verdient drie en een halve euro per uur, hij tien euro per uur. Hij heeft een bètapakket, zij heeft zelfs geen wiskunde. Tien minuten na elkaar kwamen ze ruim zestien jaar geleden uit me gekropen. Een groter verschil dan tussen Zoë en Melchior is er niet.

“Ik denk dat we nooit vrienden zouden zijn als we geen tweeling waren geweest,” zegt Zoë als we met zijn drieën aan tafel zitten. Ik vind het op één of andere manier een verontrustende opmerking, maar aan Melchiors reactie te horen is er geen enkele reden tot paniek. “Waarschijnlijk niet, nee,” beaamt hij terwijl hij koffie inschenkt voor zijn zus en zichzelf. “Ik ben er ook nog,” zeg ik. Zuchtend pakt hij een derde kop uit de kast. “Heb je nog ergens chocola?”

Ze praten verder hoe ze elkaar níét tegen zouden zijn gekomen, omdat ze andere vrienden hebben en in andere circuits zitten. En omdat Melchior zo rustig is, en Zoë zo dynamisch. “Jij gaat het fucking ver schoppen in het leven,” zegt Zoë tegen haar broer. “Jij zet door, en je weet precies wat je wilt.” “Maar jij gaat het ook ver schoppen,” antwoordt Melchior “want jij kent heel Utrecht en je krijgt alles voor elkaar. Je hebt ideeën die niemand anders ooit had.” Dat is ontroerend lief van ze, wat ze nu zeggen, constateer ik terwijl ik op de achtergrond zit te luisteren, als een soort levend behang. Ze zijn inmiddels aan het roddelen over leraren ‘die nergens op slaan’ en een andere leraar ‘die als een paard uit zijn bek stinkt.’ Ze doen hun docenten na en lachen.

Het is waar wat ze van elkaar zeggen. Zoë heeft een flair waarmee veel dingen haar lukken. Als ze even naar de stad fietst voor een nieuw pakketje schriften, komt ze terug met tien verhalen over wat ze allemaal heeft meegemaakt én met een mooi zilveren doosje. “Gekregen van die vrouw die een nieuw zaakje is geopend met bijzondere tweedehands spullen. Dit doosje is van de Beatles geweest. Ik mocht het hebben. Ik heb wel een uur met haar gepraat.” Legt ze uit. Voor Zoë is het leven een avontuur in uitvoering. Melchior pakt het totaal anders aan. Hij heeft zich een paar jaar geleden al verdiept in zijn levenstraject. Voor psychiatrie heb je geneeskunde nodig. Er is geen loting meer, maar aantoonbare affiniteit voor het vak vergroot je toelatingskans. Dus schreef hij zich in als schoonmaak bij het UMCU. Hij liet mij de sollicitatiebrief lezen, waarin sterke zinnetjes stonden als dat hij “de medische wereld van onderaf wilde leren kennen.” Hij werd aangenomen, als één van de weinigen. Zijn vakkenpakket heeft hij zorgvuldig uitgekozen met het oog op zijn studie geneeskunde en daarna psychiatrie.

Met name Zoë gaat geregeld in verzet tegen het gezag in zijn algemeenheid en dat van moeder in het bijzonder. Melchior en Zoë samen zijn twee handen op één buik. Ze hebben weinig tot geen ruzie met elkaar, ze lijken eerder een stel dat dertig jaar in vrede getrouwd is. Een coöperatief, elkaar steunend duo vormen ze. Noem ik Zoë ‘instagramverslaafd’ omdat ze onder het praten aan het liken is, zegt Melchior “dat je zoiets niet zegt tegen je kind.” Die blokvorming hebben ze altijd gehad. “Wij gaan vanavond niet naar bed,” zie ik ze nog voor me, die twee kleine mensen van zes jaar, gearmd in de deuropening. Je hebt ‘wij’ en ‘die moeder’. Ze hechten veel waarde aan elkaars mening als het gaat over kleding. Desnoods brengen ze een kledingstuk terug naar de winkel als de ander het niet mooi vindt. Mijn visie wordt getolereerd, ik ben tenslotte financier. Ik mag iets vinden van die broek met gaten vanaf de zijlijn, maar daar houdt het mee op. “Jij met je jurken.” “Je bent blijven steken in de jaren ’80. “ zegt Zoë maar weer eens. Dat zegt ze altijd, bij alles.

“Mam, waar is die chocola nou,” zegt Melchior. Zoë ligt onder tafel van het lachen, omdat Melchior net een bizar verhaal vertelde over zijn nieuwe bijbaan bij Thuisbezorgd.nl (betaalt beter dan Deliveroo, waar hij eerst werkte). Nog nasnikkend van het lachen steekt Zoë kaarsjes aan, met een aansteker die uit haar zak komt. Is genoteerd, ze heeft een aansteker in haar zak. Maar ik besluit er niets van te zeggen. Nu niet de partypooper zijn, aan tafel met die rebelse en verstandige puber, dat ijzersterke koppel waar ik heel veel van houd.

Journalist Marieke van Willigen is alleenstaande moeder van Melchior en Zoë (16). Ze heeft een eigen blog: www.jurkenvanmaria.nl

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Geen idee meer hoe je kind in elkaar zit? Lees ons boek over leven en overleven met pubers.

Ook leuk:

21 dingen die je te wachten staan als je kind een puber is

Als je kinderen nog klein zijn heb je soms geen idee wat je te wachten staat als die kleintjes puber zijn. Want dan verandert...

33 dingen die pubers in de ochtend áltijd kwijt zijn

Pubers zijn vaak geen stralende zonnetjes in de ochtend, maar als ze dingen kwijt zijn worden het helemaal kleine duiveltjes. En het is ook...

11 stillevens van kamers van pubers

De meeste puberkamers zien eruit als een oorlogsgebied. Ze willen ook niet dat je er komt. En eigenlijk komen er we ook liever niet....

Zo makkelijk krijgt een 13-jarige puber een geweer in Amerika

Afgelopen week schoot een 19-jarige jongen zeventien mensen dood op een school in Florida. 'Hoe kan zoiets?', vroegen onze pubers. 'Hoe krijgt deze gast...

Eeuwig jong, net als onze idolen uit de 80s

Wij denken natuurlijk dat wij ook nog steeds piepjong zijn, net als onze idolen uit de jaren tachtig. Kijk maar naar deze foto's en...

Jongeren huren hotelkamers om te feesten

Waar jongeren in de eerste lockdown in ieder geval nog naar buiten konden om te chillen, is dat in deze tweede semi lockdown lastiger....

In 1998 vond bijna niemand het nodig om een mobiel te hebben

Laat dit filmpje maar eens zien aan de puber die verkleefd zit aan zijn mobiel. Twintig (20!) jaar geleden had bijna niemand er eentje....

Dit grappige filmpje is dé remedie tegen surprisepaniek

Is jouw puber in de stress omdat hij/zij een sinterklaassurprise moet maken en jij daardoor dus ook? Kijk dan dit heerlijke filmpje van Het...

Saskia’s zoon gaat reizen en dat betekent: loslaten

Onlangs zette Saskia haar zoon op het vliegtuig naar Mexico. Voor hem het  begin van een geweldig avontuur, voor haar het begin van het...

Gaan die kinderen eigenlijk nog wel eens naar school?

Soms lijkt het op de middelbare school alsof er tussen de vakanties door ook nog een beetje les wordt gegeven. Martine verbaast zich over...

Zo overleef je (als ouder) de puberteit

Als ouders van pubers hebben we natuurlijk een Heel Zwaar Leven. Want de puber heeft nogal de neiging nogal -ehm- uitgesproken te zijn over...

75 dingen die ik denk als ik mijn pubers uit hun winterslaap moet halen

Jawel, het moment is daar. De kerstvakantie is afgelopen en pubers moeten weer naar school. Juist. Iemand ook een handleiding hoe je ze uit...

24 opmerkingen waardoor je zeker ruzie krijgt met je puber

Ok, we doen ons best. Maar we zijn nou eenmaal niet de favoriete personen op aarde voor onze pubers. Door de opmerkingen die we...