De pubers van Anne vlogen elkaar in de haren. Niet omdat de een de douche te lang bezet hield, of de ander de pindakaas op maakte, maar omdat ze ruzie hadden gemaakt op Instagram.
Tijdens het avondeten vloog de vlam in de pan. De jongste pruillipte dat haar broer haar steeds blokkeerde op zijn social media-kanalen, de broer in kwestie – ze heeft er twee, oogrolde dat zij alleen maar stomme comments onder zijn foto’s plaatst. En daar houdt hij niet van, dus knikkerde hij haar van zijn Instagram-account af. En van Snapchat, waar daar gebeurde blijkbaar hetzelfde. ‘Ik hoef ook geen whatsappjes meer van je’, bitste hij haar nog even toe.
Opvoedregels
Dat laatste leek me geen goed idee, want het is best handig dat ze elkaar kunnen bereiken in geval van nood. Daar stak ik dus een stokje voor. Over dat andere ging in nadenken, want zoals dat vaak gaat met social media, je loopt als ouder achter de feiten aan. Ik had nooit nagedacht, laat staan er een opvoedregel erbij bedacht, over broers en zussen en social media. Maar nu het uit de hand dreigde te lopen moest ik daar toch over na gaan denken.
#brothersisterlove
Als eerste vroeg ik mijn zoon wat er aan de hand was. Hij is namelijk niet heel actief op social media, het voor mij zelfs een verrassing dat hij een Instagram- en Snapchat-account had. Voor hem zijn Instagram en Snapchat nieuwsbronnen, legde hij uit. Hij leest en kijkt naar nieuws over voetbal, films en games. En heel soms post hij een foto van zichzelf en zijn vrienden als hij op een festival of feestje is. Onder die die foto’s plaatst zijn zusje vervolgens een hele reeks posts. Met veel Engelse woorden als love, brother en family en hashtags als: #brothersisterlove #bestbrotherintheworld #familyfirst. Ontzettend lief natuurlijk dat ze dat doet, het komt uit een goed hart en is niet om te pesten, maar het is wel een behoorlijke overload. Ik bedoel, leuk dat je de foto van broer mooi vindt, maar daar zijn geen 25 comments voor nodig om dat duidelijk te maken.
OMG OMG
Daarna toog ik naar mijn dochter voor haar kant van het verhaal. Zij is wel actief op social media. En hoe. Ze pakt het nogal groots aan, getuige het aantal posts per dag en de honderden berichten eronder van haar vriendinnen met een hoog OMG OMG OMG-gehalte. Dus dat ze dat bij haar broer ook deed vond ze niet meer dan normaal. En iedereen mocht toch weten dat ze familie waren? Ze snapte echt niet waar hij zich druk om maakte. Ik leg haar uit dat jongens in het algemeen, en haar broer in het bijzonder, iets minder breedsprakig zijn. En niet zo zitten te wachten op al die comments. Bovendien leest iedereen die comments, niet alleen haar broer. En die moet dan elke keer uitleggen wie dat OMG OMG OMG en #familyfirst-meisje is. Ze snapte er nog steeds niks van. Ze vond haar broer vooral stom, want wie blokkeert nou zijn zusje?
Volgen en blokkeren
Ik liet het maar even gaan, met idee dat dit soort dingen meestal vanzelf wel overgaan. Maar het ging niet over. Mijn dochter meldde zich online keer op keer aan bij haar broer die uit schuldgevoel haar dan maar weer accepteerde. En hup, daarna ging het dan meteen weer mis. Mijn zoon stuurde haar meteen een berichtje met zijn regels: geen overload aan comments, geen hashtags, geen gelul, geen bullshit. Waarop mijn dochter er met gestrekt been inging, want pubermeisjes zijn nu eenmaal een stuk gehaaider en emotioneler dan jongens. Niet alleen in de comments, maar ook in privé-berichten maakte ze broer voor alles en nog wat uit. Die dat natuurlijk niet op zich liet zitten, haar van repliek gaf en haar vervolgens weer blokkeerde.
Verbod
Na een week had ik er genoeg van. Want die ruzies verplaatsten zich elke avond naar de eettafel. Beiden probeerden hun gelijk bij ons te halen, en wij hadden geen idee wat we moesten doen. Ja, er moest een social-media-broer-zus-regel komen, zoveel was wel duidelijk. En die kwam er. Hoewel ik niet van dingen verbieden ben, en meer van de afdeling: hoe zou het wel kunnen?, kwam er toch een verbod om elkaar nog langer te volgen. Als het niet normaal kon, dan maar niet. En dus moesten ze uit elkaars social media-leven. De accounts werden gecheckt, broer en zus waren niet meer langer verbonden. De één zuchtte opgelucht, de ander snoefde uit frustratie.
Vals account
De rust was teruggekeerd, maar toch hield ik er een naar gevoel aan over. Want ruzie is niet leuk. Broers en zussen die elkaar online dwarszitten is ook niet leuk. En ze iets verbieden vond ik eveneens niet leuk. Ik snap dat ze beiden een privéleven hebben en uiteraard zelf mogen bepalen met wie ze wat delen, maar toch vond ik het jammer dat ze het niet met elkaar willen delen. Mijn oudste brengt enige lucht in dit hele sociale media circus. ‘Natuurlijk willen ze niks met elkaar delen’, zei hij. ‘Dat wilde ik ook niet toen ik zo jong was’- let wel, hij is slechts een paar jaar ouder dan zijn broertje en zusje. ‘En uiteindelijk ga je zien hoe kinderachtig dat is’, ging hij verder. Ik vond hem ineens erg volwassen klinken. Hij vertelde ook nog even dat hij wel zijn broertje en zusje volgt. ‘Gewoon onder een vals account, zodat ze geen idee hebben. Zou jij ook moeten doen.’ Ik wist niet zo goed of dat nou een goed advies was of niet.
