Het leven van moeders van pubers is niet altijd even makkelijk. Zeker nu niet, met die stomme corona-crisis. Daarom steekt Martine alle moeders van pubers die vandaag een zware dag hadden, een hart onder de riem.
Vandaag was het niet jouw dag
Die er al mee begon dat je ene puber vanmorgen al geen boe of bah zei aan tafel en alleen maar belangstelling had voor zijn telefoon. Omdat je andere puber boos was omdat jij zijn lievelingsshirt niet had gestreken. En misschien was er ook nog ergens een man in huis die weer eens zijn sleutels kwijt was.
En toen iedereen zijn hielen had gelicht, bleek de ontbijttafel een groot slagveld. Ondanks dat niemand na herhaaldelijk boos worden, dreigen en smeken zijn rommel opruimt. En toen je boven kwam waren de kamers van je pubers en de badkamer zo niet een nog groter slagveld.
Je had je al genoeg opgewonden en dan moest je nog aan je werk. In de file, of door de regen. Of thuis van ZOOM-meeting naar Teams-vergadering. Ondertussen werd je niet één maar wel tien keer wordt lastiggevallen door het thuisfront met allerhande zaken als lekke banden, lege magen en school-akkefietjes als zoekgeraakte gymspullen en slechte cijfers. En dan belt de mentor ook nog vragen over absentie en leerplicht.
Pissig
Je bent pissig omdat je partner blijkbaar ‘te druk’ was om deze telefoontjes aan te nemen. En je bent nog pissiger omdat je kinderen altijd maar denken dat jij alles voor ze oplost. En als je daar wat van zegt, zeggen ze dat ze het snappen maar ondertussen blijf jij Gekke Henkie.
Vervolgens gaat je baas ook nog zeuren dat je teveel met je privéleven bezighoudt en dit soort telefoontjes moet bewaren voor de pauze. Die welverdiende pauze waarin je nauwelijks tijd hebt om twee happen van je boterham te nemen omdat het zo ontzettend druk is.
Signaleert
En na zo’n dag op je werk, kun je als thuis komt, meteen weer aan de bak. Want wie staat er weer te koken? Jij. Wie signaleert dat er rotzooi op de trap ligt? Jij. Wie ziet dat het banksaldo te snel naar nul gaat? Jij. Je neemt je voor om niet te gaan schreeuwen. Dat je op een koele en rustige manier gaat zeggen wat je dwars zit. Maar je gaat toch schreeuwen. Uit pure frustratie.
Zorgen
En als je eenmaal in bed ligt, en je man ligt al naast je te ronken, dan gaat er allerlei andere sores door je hoofd. Over het drinkgedrag van je zoon, hoe het nou verder moet met je dochter nu ze te kennen heeft gegeven haar nieuwe opleiding niet leuk te vinden en hoe het straks moet als ze gaan studeren. En dan is er ook nog die stomme corona-crisis, die alles nog even erger maakt.
Wat zo erg is, is dat niemand ziet dat dit allemaal in je hoofd omgaat. Alsof alles vanzelf gaat en iedereen het voor lief neemt. Op dit soort dagen vraag je jezelf zelfs af of als je dit had geweten, je eigenlijk wel moeder had willen worden. Want alle stress en het gedoe die je pubers met zich meebrengen, is hemeltergend. Je had gehoopt dat het nu ze ouder zijn geworden makkelijker zou zijn. Maar dat werd het niet. Ja, toen ze op de basisschool zaten. Toen was er niks aan de hand. Of althans weinig. Je verlangt zelfs terug naar de tijd dat ze baby’s waren. Toen je met vier uur slaap achter de kiezen beter functioneerde dan nu.
Vandaag was het niet jouw dag. En misschien wordt het niet jouw week. Of niet jouw maand. En al helemaal niet jouw jaar
Maar hé. Weet dat je niet de enige bent. Misschien denk je dat niemand het ziet. Maar wij weten hoe heftig het soms kan zijn om een moeder van pubers te zijn. Omdat we het snappen. En omdat we geloven dat het beter wordt, omdat jij het zo goed doet en straks heel leuke volwassenen aflevert aan de maatschappij. Daarom krijg je een dikke kus van ons. En een knuffel.
***
Geen idee meer hoe je kind elkaar zit? Bestel hieronder, of koop bij je favoriete boekhandel
