Niet alleen om de leerachterstanden in te lopen, maar ook voor de mentale gezondheid van onze pubers zouden de scholen weer heel snel open moeten gaan, vindt Martine. En zij is niet de enige.
De hoogleraar zegt het, schoolleiders zeggen het en één school in Amsterdam gaat het gewoon doen: opengaan na de Krokusvakantie. Want, zo is het argument van deze school: inmiddels zijn alle kinderen kwetsbaar geworden.
De minister maakt zich al zorgen over de leerachterstanden die onze kinderen oplopen. Maar de kinderen zelf spreken liever van een ‘leefachterstand’. Zoals deze zeventienjarige die weliswaar met twee vingers in haar neus school doorloopt, maar ‘driedubbel stress’ ervaart.
“Want naast de angst voor het verliezen van onze familieleden, de constante spanning van wel of niet naar school mogen, om de maand nieuwe maatregelen moeten toepassen op onze chaotische levens en dagelijks strugglen met jezelf achter die computer zetten, hebben we ook geen outlet gehad. We hebben niet gesport zoals we altijd deden. Niet gepraat en gefeest”, schrijft examenkandidaat Elze van Houtum in een ingezonden brief in De Volkskrant.
Verwend gezeur
Velen doen dit af als puberaal of verwend gezeur. Maar wat ik ook hoor, is dat onze kinderen niet zo goed durven te klagen, uit angst dat ze egoïstisch worden gevonden. Want ja, ze moeten onze opa’s en oma’s beschermen. Maar ze hebben echt niet veel, behalve Netflix, school via een schermpje en heel af en toe je vrienden zien.
Mijn dochter zijn niet depressief. Maar ik zie haar wel iedere dag een beetje sipper worden. Door het gebrek aan beweging, doordat ze ongeveer 24/7 op haar kamer zit en doordat de enige mensen die ze ziet haar ouders en broer zijn. En ze vindt ons als ouders best oké. Maar als je veertien bent zijn ouders niet per se je lievelingsmensen.
Mijn dochter kijkt dan ook reikhalzend uit naar aankomende dinsdag, want dan gaat ze hangen met een stel mensen van school. Nee, dat mag niet volgens de coronaregels. Maar ik gun het haar zo dat ik van de weeromstuit een tientje stortte op haar bankrekening om van te trakteren.
Afstandsonderwijs
Mijn zoon, die op zich best goed gaat op dat hele afstandsonderwijs, klaagde van de week dat hij dat ‘hele corona-gebeuren’ wel ‘erg fokking lang’ vond duren. Hij wil niks liever dan weer naar school gaan. Maar hij wil ook dingen, waarvan hij nog niet weet dat hij ze wil.
Want als je zeventien bent, dan ga je misschien wel voor het eerst tongen met een meisje, te laat thuiskomen van een feestje of dingen uitproberen met drank en misschien wel drugs. Daar zit je als moeder natuurlijk niet op te wachten, maar het zou wel gezond zijn als het allemaal tot de mogelijkheden behoorde.
Zoals hoogleraar Eveline Crone ook zegt in Trouw: “De reden dat jongeren elkaar willen opzoeken, is de ontwikkeling die hun brein doormaakt. Je weet op die leeftijd nog niet goed wie je bent, en je hebt je leeftijdgenoten nodig om dat te ontdekken.”
Eigenlijk zou je verhouden tot leeftijdgenoten dus gewoon moeten zijn en niet beperkt zijn tot een paar momenten in de maand. En er was een plek waar dat echt prima kan: op school. Daar leren ze bovendien ook nog wat. Dus, hup, open met die scholen.
***
Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…
We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.