Heerlijk hoor die vakantie, want die pubers fladderen alle kanten op. En zit je soms met een half gezin. En dat is best wel lekker rustig. Ook bij Marieke thuis is een kind op vakantie en de ander thuis. En wat een rust in huis geeft dat.
Eén van mijn tweeling is op dit moment op vakantie. Ik ben dus met één kind thuis, en merkt dat de chemie totaal anders is. Pubergezeur? Rebellie? Hysterie? Niets van dat al.
Op dit moment ligt Zoë, de thuisblijver, voor apegapen op bed, want ze was gister laat thuis van stappen. Werken en feesten is vooral haar patroon. We hebben een week samen, want Melchior is na zijn eindexamen met vrienden naar Mallorca. Een enkele keer krijgen we een appje, meer uit goodwill opdat we niet denken dat hij dood is. Het is er, begrijpen we, uitstekend. Tweelingzus Zoë krijgt meer informatie.
“Je hoeft je geen zorgen te maken over Melchior hoor mam” , zegt ze terwijl ze giechelend de telefoon weg legt. “Hoezo? Kreeg je een bericht?” veer ik op. Ik ben namelijk onwijs benieuwd hoe hij het met hem is. Wat hij allemaal voor nieuwe ervaringen opdoet. En dat hij toch in vredesnaam niet teveel zuipt of drugs gebruikt, zoals die walgelijke serie Zon Seks & je Ouders in shock. Zoë heeft de telefoon alweer weg gelegd. “Je kunt het bericht niet zien, is al weg, is een snap.” Hm. Teenagers only, blijkbaar
Zoë gedraagt zich ondertussen voorbeeldig. Ze werkt veel bij de ijskraam en de schoenenwinkel, omdat ze het Szigetfestival moet financieren. Ik heb gezegd dat we nu met zijn tweeën het huishouden runnen, en dat ik van haar verwacht dat ze meewerkt. Dat ze dus ook kleren wast. En dat doet ze. Goed, ons huis komt soms in de buurt van een uitgewoond studentenhuis, met afgekloven appels in een uitgelepelde yoghurtbak van twee dagen oud, maar dat ligt ook aan mij. Ik doe soepel.
“Op hoeveel graden moet dit, op zestig?” vraagt ze terwijl ze haar prachtige nieuwe zijden jumpsuit die ze gister van me kreeg, omhoog houdt. Hij stond haar prachtig, ik was zo trots, ik gaf hem cadeau. Nu staat ze op het punt hem in de zestig gradenwas te gooien. “Koude was, shampoo, niet centrifugeren,” leg ik uit. “Met shampoo voor je haar??? Okay…”
Is het omdat ze moet werken en niet naar school gaat? Omdat ze de vrijheid heeft haar eigen patroon te volgen en de verantwoordelijkheid krijgt voor het huis? De sfeer is zoet en vredig, ik heb mijn dochter van vroeger weer terug, maar dan volwassener. Ze speelt nog steeds met vriendjes en vriendinnetjes, maar dan niet met het springtouw overdag, maar ’s nachts dansend op een wankel podiumpje in de kroeg. Zou het zo relaxed blijven als Melchior terug is? Als de school weer begint? Ik wil deze rustiek er op één of andere manier inhouden.
Er rest nog één zorg. Volgende week ben ik weg. Dan zijn ze samen thuis. Als ik dan maar niet, net als vorig jaar, een appje van de buren krijg dat ze balen van de bierflesjes in de tuin, omdat ze een feest hebben gegeven…. Laat los!
Journalist Marieke van Willigen is alleenstaande moeder van de pubertweeling Melchior en Zoë. Ze heeft een blog, Jurken van Maria.