Isabelle wil zo eerlijk mogelijk zijn over seks tegen haar dochter. Dus ze geeft op alle vragen die haar puber daarover heeft, zo goed mogelijk antwoord. Maar dat is dan toch ook weer niet de bedoeling.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Vroegtijdige ejaculatie
Mijn ochtend begon met de vragen over vroegtijdige ejaculatie, wax-bars en het verschil in condoommaten. Ik had net een kopje kruidenthee gedronken, wilde een kleine zonnegroet doen om wakker te worden, maar was na deze vragen al compleet uitgeput.
Mijn primaire reactie was vooral de drie W-vragen te stellen. Als in: “Waarom (wil je dat weten?), Waarom (is dit nu het moment) en Waarom (Ik, in godsnaam)”.
Dochterlief is op kamp geweest. Met de tweede klas. Ontluikende puberella’s zijn het. In een tijdperk met Insta-faam en Google- waarheden, zijn er blijkbaar toch nog veel vragen. Vragen omtrent seksualiteit, fysieke ontwikkeling en gedragsverkeersregels die onzekerheden met zich mee brengen. Na een week kamp, kwam mijn kleine grote dame terug met een bak aan behoefte om meer informatie. Echte informatie.
De onschuldige vragen waren reeds jaren geleden behandeld. Mijn puberella wilde blijkbaar de diepte in. Meer details, meer achtergronden en meer feiten.
Ik hoopte dat mijn openheid haar een bepaalde mate van rust zou geven. Nu ging ik dus keihard eerlijk zijn en op alle vragen tot in detail antwoord geven. En toen ontspon er zich deze dialoog.
-“Hoezo weet jij dit eigenlijk?” Puberella keek mij indringend aan.
-“Eh, ik ben enigszins oud en wijs?”
-“Ja maar ieeeuw ieeeeuw mama…..”
-“Zeg, JIJ vraagt het aan MIJ he? Je had ook even kunnen Googelen of zo?”
-“Ja maar toch…bedoel…je had ook kunnen zeggen… ‘daar ben je nog te jong voor’ zoals andere ouders zeggen?”
-“Doe ik het weer niet goed?”
-“Ja maar zooo eerlijk hoeft het ook weer niet. En jezus-mam, echt.”
Ik was weer het bewijs van falend ouderschap en besloot deze ferme terechtwijzingen maar als feedback te beschouwen. Dus 24 uur later:
-“Maaaam….”
-“Ja?” “Even nog iets he….Toen jij dat meemaakte allemaal, hoe reageerde je eigenlijk?”
-“Allemaal? Wat allemaal?”
-“Nou ik neem aan dat je mij vooral vertelt uit eigen ervaring?”
(ah een dilemma, als ik nee zeg ben ik geen betrouwbare bron, als ik ja zeg ben ik uitermate …tsja… eh wat eigenlijk?)
-“Eh…eh…”
“Mam…kom op zeg, wat doe je ineens raar? Je zou eerlijk zijn, weet je nog?”
Ik zal je de verdere inquisitie besparen, maar ergens tijdens het vragenvuur bedacht ik mij dat een onverdoofde wortelkanaalbehandeling iets minder van mijn uithoudingsvermogen had gevraagd. Aan het einde van deze helse veldslag aan blootgestelde eerlijkheden was de conclusie dat ze hoopte dat ze seks ooit leuk zou gaan vinden.
Het werd stil. De rookwolk van de afgevuurde behoefte aan informatie was opgetrokken. Ik liet mijn schouders hangen en probeerde te ontspannen. Ik keek recht in twee opengesperde ogen waarin ik angst, vertwijfeling en verbijstering zag.
“Mam, weet je, ik eh…ik denk dat ik het even laat. Alles”
Ze pakte de afstandsbediening en klikte stoïcijns een aflevering van Friends aan. Net die ene aflevering waar Monica Chandler wat aanwijzingen geeft op het gebied van seks. De afstandsbediening werd op de grond gegooid. Een vloek en een
“Echt, ik ben er heeeelemaal klaar mee en ga eerst gewoon mijn school afmaken. Dat gedoe allemaal. Bah. Bah…”
Haar kamerdeur knalde dicht.
