Nog maar een paar dagen, en dan zijn de examens voorbij. Ook Melchior, de zoon van Marieke, heeft examen gedaan. Paniek in de tent? Welnee. Na de eerste examendag lag meteen de oud-papierbak vol met aantekeningen van de afgelopen twee jaar. Niet meer nodig. En blijkbaar ook niet bang voor herkansingen. Hoe anders ging dat toen Marieke en haar broers 30 jaar geleden examen deden.
Zoals Melchior het doet, zo ging het vroeger bij ons thuis niet. Mijn broer Alexander dobberde nog in bad, met megaveel schuim en een krant, toen er een examen gaande was. Blijkbaar had hij zich in de datum vergist. Broer Gijs nam de telefoon op. Een paniekerige conrector: “Waar is je broer?!”. Hij bonkte op de badkamerdeur: “je hebt examen, lul.” Binnen twintig minuten diende Alexander op het examen te verschijnen. Hoe dat precies gelukt is, weet ik niet meer. Iets met samen in de fiat van mijn moeder springen, die er niet was. Gijs had nog geen rijbewijs.
***
Hakken over de sloot of blijven zitten? Bestel hier ons huiswerkhandboek
Broer Gijs, die een paar jaar later examen deed, had een een falende achterband. De avond daarvoor dacht hij het wel los zou lopen met die band. Voor de zekerheid nam hij een fietspomp mee. Er liep niets los, zo lek als een mandje. Om de tweehonderd meter (op 6 kilometer) pompte hij panisch zijn band op om daarna zo snel mogelijk weer verder te fietsen. Ik weet dat, omdat ik hem passeerde, ik was brugsmurf. Hij stond daar op de stoep in fast forward te pompen terwijl hij een verwilderde blik wierp op zijn passerende zusje.
Toen ik een paar jaar verderop examen deed, liep het ogenschijnlijk prima. Al stond ik er niet sterk voor, er hing veel af van de examencijfers. Stress zou niet misplaatst zijn geweest, maar dat had ik geen last van. Nederlands was scoren, schatte ik overmoedig in, Na een half uur was ik dan ook klaar met mijn examen Nederlands. Iedereen was nog aan het zwoegen. Raar, zo moeilijk was het toch niet? Ik volgde een vlieg in zijn eindeloze circulaire route door de ruimte, verveelde me terwijl iedereen maar zat te pennen en te pennen. Tot de surveillant zei: “Je hebt nog een kwartier.” Ik wilde het nog één keer overkijken. Zo ontdekte ik dat het examen dubbelzijdig was. Nog nooit heb ik zo hard geschreven.
Dit alles ging dus niet op voor zoon Melchior. Hij is totaal Zen.
Journalist Marieke van Willigen is alleenstaande moeder van de pubertweeling Melchior en Zoë. Haar eigen blog Jurken van Maria.
