Niet dat het meteen helpt, maar gamenverslaving is nu dus echt erkend als psychische ziekte door de Wereldgezondheidsorganisatie. Je bent het als je een gebrek aan controle hebt over hoe veel je gamet en liever gamet dan iets anders doet. En dat je ermee doorgaat, ook als dat negatieve gevolgen heeft. Wie door gamen problemen krijgt met school, werk, familie en vrienden, aldus de WHO.
Wetenschappers vinden het nog te vroeg om het gamen als ziekte te erkennen. Er zijn natuurlijk ook genoeg jongeren die gewoon plezier beleven aan het gamen. Bovendien is er tegenwoordig ook nog zoiets als e-sport: een bezigheid waarbij gamen professioneel bedreven wordt.
Lastig dus ook om te bepalen of jouw puber nou verslaafd is, of het gamen gewoon heel erg leuk vindt en er plezier aan beleeft. Op die vraag heeft de WHO dus nog geen antwoord.
En o ja, wat ook nog meespeelt: anders dan bij verslaving aan verdovende middelen kun je met gamen je lichaam niet slopen.
Gamen, je kunt er toch echt verslaafd aan zijn, vindt de WHO
Als het op financiën aankomt, zijn pubers zowel grenzeloos inventief als naïef. Dus daar valt nog wel wat opvoeding tegenaan te gooien. In ons nieuwe boek leggen we uit hoe je dat kunt doen
