Martine moet vaak praten als Brugman om de puber thuis te houden. Doodmoe wordt ze ervan. Gelukkig is er verlossing…
Net als jullie blijven wij het ook ingewikkeld vinden om de pubers op de rails te houden, wat betreft de corona-maatregelen. We praten ons de blaren op de tong om ze ervan te overtuigen dat met tien vrienden afspreken echt niet mag. We lullen als Brugman om ervoor te zorgen dat ze niet ergens illegaal gaan feesten. En de Brexit-onderhandelingen verbleken bij het handjeklap dat wij moeten verrichten om ervoor te zorgen dat onze pubers niet ergens gaan logeren. En we pareren argumenten als ‘Van Lisa’s moeder mag het wel’ met ‘Nou, van mij mag het niet’.
We laten ze veel langer dan ons lief is op het scherm, laten ze vaker sushi bestellen dan we eigenlijk van plan waren en als het even kan maken we ze niet wakker, hoewel we liever zouden willen dat ze uit bed kwamen. Dit alles om te voorkomen dat ze dat stomme virus niet oplopen, om er vervolgens aan de Kerstdis hun grootouders mee te besmetten. Of dat ze het weer doorgeven aan vrienden en vriendinnen die er op hun beurt hun grootouders, ouders of wie dan ook mee besmetten.
We discussiëren ons dus een ongeluk met onze pubers. Dat is ook heel gezond, want pubers zijn zich aan het losmaken van hun ouders. Hoe irritant is het dan dat je als jongen of meid niet even weg kunt onder moeders of vaders vleugels vandaan. Maar we zijn helaas tot elkaar veroordeeld dezer dagen.
Bij mij in huis gaat er tegenwoordig al een gejuich op als ik maar aankondig dat ik naar de supermarkt ga. Dus ik dacht: als de pubers zelf niet weg kunnen, waarom ga ik dan zelf niet weg? Nu is een huisje boeken dezer dagen niet mogelijk of knetterduur, maar je kunt nog wel in een hotel. Dus binnenkort checken de echtgenoot en ik in een hotel in Nederland, omdat we van Rutte en België natuurlijk ook weer niet teveel de hort op mogen. Op de keukentafel leggen we twee tientjes neer, waarmee ze boodschappen kunnen doen en instructies in de trant van ‘vergeet niet de poes te voeren’, ‘ruim de vaatwasser uit’, en ‘als we terug zijn moet het huis zijn opgeruimd’.
‘Ben je niet bang dat ze dan alsnog een feest geven?’, vraag je je misschien af. Ik denk het niet. Want ik heb ze ook de wortel voorgehouden dat als dit experiment slaagt, papa en ik in het nieuwe jaar misschien nog wel een keertje een nachtje wegblijven. Want zo geven we de pubers een dag en een nacht heel even vrij van ouders die de hele dag op hun nek zitten met hun gezeur.
En mocht het nachtje hotel niet binnen jouw mogelijkheden liggen, met een heel lange wandeling maken of extra lang doen over de Kerstboodschappen, kun je de pubers vast wel even vrij geven van hun ouders.
***
Goede voornemens?
