Wezenloze meisjes die TikTokken en miljoenen volgers hebben op YouTube – Marjolein dankt de hemel dat haar oprispingen niet een miljoenenpubliek bereikten toen ze zestien was.
Mijn kinderen vonden mij een zeikerd. Het was vakantie en ze keken non-stop op YouTube naar een meisje van zestien dat eruitzag als 26 en monotone monologen voerde over joost-mag-weten-wat. Na twee zinnen schreeuwde ik dat het niet om aan te horen was en of zij zelf niet doorhadden hoe vreselijk dat kind uit haar nek braakte. Nou ja, toen was ik dus een zeikerd. Een ouderwetse ook nog, die geen benul had van wat cool en hip was en dat dit toch echt Emma Chamberlain was, die meer dan 650.000 volgers had. Ze vielen even stil zodat het tot mij kon doordringen: 650.000 volgers.
Ik staarde mijn kinderen aan. ‘Maar ze praat en praat en zegt niets en haar gezicht beweegt ook niet.’ Het kroost haalde hun schouders op, zakte nog verder onderuit op de bank en klikte op het volgende filmpje van het domme kind.
Die humorloze bloggende meisjes – daar kan ik helemaal niets mee. Kijk, als ze nou geestig waren en zichzelf niet al te serieus namen, dan is het een ander verhaal. Maar tien minuten volblèren en gesponsorde spulletjes door het beeld schuiven, daar heb ik geen geduld voor.
Een paar weken geleden stuitte ik op mijn puberdagboeken. Ze hingen van onzekerheid en navelstaarderij aan elkaar. Het had iets vertederend, dat meisje dat van crush naar crush hobbelde en bladzijden volschreef met diepzinnige songteksten van The Smiths en Tracy Chapman. Wat ben ik blij dat niemand dat ooit heeft gelezen of te lezen krijgt. Zou zo’n Emma Chamberlain over dertig jaar met kromme tenen haar oude filmpjes bekijken? Wensen dat ze die niet online had gezet? Dat iemand haar tegen zichzelf in bescherming had genomen? Beroemd worden als doel op zich. Dat kan dan wel hip zijn, maar ergens is er toch iets fout gegaan.
***