Leuk hoor dat je altijd tegen je kinderen predikte dat eerlijkheid het langst duurt. Maar nu die kinderen pubers zijn en precies zeggen wat ze denken is dat toch iets minder leuk. De zoon van Ingrid was zijn heerlijke, eerlijke zelf. Dat kon wel iets tactvoller.
Ik stap uit bed en schrik van het tijdstip. Snel doe ik enkele speldjes in mijn haar, want een elastiekje is nergens te vinden in mijn nachtkastje. Mijn haren hoeven niet gewassen te worden zo laat in de ochtend, besluit ik. Te lang in bed gelegen. Teveel wijn. Te veel hoofdpijn. Een te gezellige avond.
Vogelnestje
Ik hoor voetstappen boven en mijn puberzoon komt mijn slaapkamer binnen. ‘Oh nu zie ik hoe je eruit ziet met kort haar. Dat ziet er écht lelijk uit!’ zegt hij behoorlijk overtuigend. ‘Nou nou, dankjewel hoor!’ zeg ik terwijl de pijnscheuten in mijn hoofd niet te negeren zijn. Ik kijk in de spiegel en zie er inderdaad niet charmant uit met de donkere kringen onder de ogen en de haren die als een vogelnestje op mijn hoofd zitten.
Eerlijk duurt het langst?
Zo eerlijk hoef je niet te zijn, denk ik en ik heb ronduit spijt van het feit dat ik altijd ‘eerlijkheid duurt het langst’ preekte. ‘Lang haar staat je gewoon mooier,’ zegt hij nu iets tactvoller alsof hij mijn gedachten kan lezen. Vervolgens loop ik naar de badkamer in een schattig, hemelsblauw nachtponnetje terwijl puberzoon mij achterna loopt om zijn tanden te gaan poetsen. ‘Daarin zie je er echt dik uit,’ gaat hij lachend verder en ik kijk naar mijn nachthemd waaraan ik zo gehecht ben en die zo heerlijk zit. Mijn dufheid is inmiddels verdwenen door al deze complimenten.
‘Nu ophouden jij! Je bent lekker bezig vanochtend,’ zeg ik terwijl ik naar de weegschaal loop want ik ben driftig aan het lijnen en het is zondag, tijd voor het wekelijkse weegmoment. Zou ik echt zijn aangekomen? ‘Yess, ben iets afgevallen!’ roep ik enthousiast richting puberzoon. ‘Nou dat is niet te zien!’ grinnikt hij.
Beetje tactvoller aub
Als een boerin met kiespijn lach ik mee en kijk naar mijn vetrolletje op mijn buik die wellicht iets geslonken is, maar die nog veel platter kan. Ik stap onder de douche en puberzoon lacht nog wat na. ‘Hey mam, wist je dat ik me laatst moest wegen op school?’ ‘Ja dat had je verteld.’ ‘Toen ik thuiskwam heb ik me ook nog eens gewogen.’ ‘Oh?’ ‘Ja deze weegschaal thuis geeft drie kilo minder aan dus…reken maar uit hoeveel jij nu weegt.’
Schaterend loopt hij weg. Ik probeer hem nog nat te spetteren maar tevergeefs. Mijn preken ‘Eerlijkheid duurt het langst’ ga ik direct vervangen door ‘Hoe communiceer je tactvol met vrouwen.’
***
Lees ook: Speciale sweet sixteen voor mijn gehandicapte dochter en Hoe krijg je die pubers op zondag naar buiten?
***
Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…
We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.
