In je zomervakantie gaan ‘proppen’. Net als in de film en de serie ‘Costa’. Zon. Zee. Strand. Een nacht doorhalen. Drank in overvloed. Geen ouderlijk toezicht. Voor de een de hemel. Voor de ander de hel. Miriam sprak met twee moeders wiens dochter het avontuur aan ging en schrok zich kapot. Haar conclusie? ‘Ik zou mijn kind verbieden om te gaan proppen’.
Tekst van de organisatie die proppers werft:
Wil jij een zomer werken in de zon en ben jij dan ook direct beschikbaar? Dan zoeken wij jou!
Wij bieden
* Een zomerbaan met daarbij leuke verdiensten
* Daarnaast uiteraard een leuke werkomgeving
Wij verwachten
* Een spontane collega
* Daarnaast ervaring in de sales
* Natuurlijk ook een echte teamplayer
* … En daarbij gedreven om dagelijks ruim boven het target te verdienen
Moeder 1. Ze is opgelucht. Opgelucht dat haar dochter (18) weer heelhuids thuis is. Wat begon als een zomerbaan voor vijf weken eindigde na anderhalve week in een drama. Het klonk allemaal zo leuk. Vijf weken lang jongeren ervan te overtuigen om ’s avonds naar die ene club te komen. Vijf weken lang Zon-Zee & Strand. Het enige wat ze moest doen was in bikini op het strand jonge vakantievierders aanspreken. Een leuk praatje maken in de hoop dat ze tickets bij haar zouden kopen. Dat mislukte. Faliekant. Dochterlief bleek niet te zijn opgewassen tegen de oneerbare voorstellen die haar ten deel vielen. ‘Ja hoor. Ik koop tien tickets bij je als ik je tieten mag zien’. Prima. Dan niet. Volgende groep vakantievierders. ‘Geef mij eerste even een zoen schat. Niet? Je collega’s doen anders niet zo moeilijk…’. ‘Mag ik je dan wel neuken vanavond?’
Elke dag belde ze naar haar moeder. Weer had ze niets verdiend. De bedoeling was juist dat ze met het geld dat ze ter plekke zou verdienen met ‘proppen’ haar verblijf kon bekostigen. Dat ze daar een hele snelle babbel, genoeg munitie in haar vocabulaire plus een overdosis zelfvertrouwen voor nodig had, dát had ze niet verwacht. Andere meisjes die hetzelfde probleem ondervonden besloten ten einde raad om dan maar te doen wat hen werd opgedragen. Dan maar die zoen. Dan maar een blik op hun borsten. Dan maar gegraai in hun kruis. Na anderhalve week gaf ze het op. ‘Mama. Ik wil naar huis’. Moeder 1. ‘Dus mama kocht metéén een ticket voor haar, dat snap je’. Ik snap haar. ‘Maar, wéét de organisatie dan dat dit soort misbruik plaats vindt? Worden die meisjes daar voor gewaarschuwd? Legt de organisatie hen uit dat wanneer ze grensoverschrijdend gedrag constateren dat ze dan om hulp kunnen vragen? Of, als ze zelf grenzeloos gedrag vertonen dat ze dan per direct terug worden gestuurd?’ vraag ik aan haar. Ze antwoordt van niet. ‘Dus’, merk ik op, dus zet de organisatie een bepaald soort type vrouw in feite aan tot een vorm van prostitutie’.
Moeder nummer twee. Haar dochter is inmiddels ook thuis. Ze hield het ietsje langer uit. ‘Weet je wat het is Mir? Natuurlijk zijn er meisjes die hier niet tegen opgewassen zijn. Maar kun je de organisatie iets verwijten? Hen verwijten dat ze aanzetten tot prostitutie? Misbruik maken van de naïviteit van achttienjarigen? Dan zou je elke kroegbaas aan moeten pakken. Een kroegbaas waarschuwt toch ook niet als je als jonge vrouw hun kroeg binnen loopt dat ze misschien wel lastig kunnen worden gevallen door anderen? Je kan een kroegbaas toch ook niet alle misdragingen van andere bezoekers aanrekenen?
Daar moest ik even over nadenken.
Waarom werd, en ben ik, zo woedend? Wat is voor mij persoonlijk het verschil tussen lastig gevallen worden in een kroeg en dit soort vakantiebaantjes waar seksuele toespelingen blijkbaar worden geaccepteerd? ? Is het vanwege de soort van onschuldige aansprekende tekst ‘Leuk! Zon! Spontaan! Bijverdienste! waarmee deze organisatie jonge vrouwen werft? Of komt het omdat dergelijke organisaties heus wel beseffen dat er tussen al die jongelui die zó enthousiast aan hun zomerbaan beginnen er regelmatig eentje tussen zit die iets te toegefelijk is? Die haar eigen grens niet aan durft of kan geven? Staat zo’n organisatie een soort van ‘collateral damage’ toe? ‘Ach ja. Kan gebeuren. Had ze haar grenzen maar aan moeten geven’. ( Oh is ze aangerand? Tja. Haar rokje was ook wel erg kort hè? Dan vraag je er om…valt voor mij onder de zelfde noemer. )
Ik begrijp het wel. Je bent jong. Avontuurlijk ingesteld. En voor slechts één retourvliegticket plus een kleine som geld voor onderdak zit je vijf weken gebakken. Vijf weken de kans om zonder ouderlijk toezicht te verblijven met als extraatje dat je er nog een leuke zakcent aan over houdt ook. Het enige wat je daarvoor moet doen is mensen aanspreken en hen te verleiden om naar die ene club te gaan. Dat die mensen grenzeloos gedrag vertonen, want het is vakantie, dat moet je maar op de koop toe nemen.
Wat voor mij als een paal boven water staat is dat ik geen nacht zou kunnen slapen in de wetenschap dat mijn dochter, tijdens haar vakantiebaan, elke dag de meest oneerbare voorstellen naar haar hoofd geslingerd zou krijgen. Voor mij staat als een paal boven water dat er wel degelijk verschil bestaat tussen een kroeg bezoeken en lastig gevallen worden en een baan zoals deze. In een kroeg of het uitgaansleven bestaat er de kans dat iemand je lastig gaat vallen. De kans dat degene die jou dan lastig valt eruit wordt geflikkerd acht ik vrij groot. Maar als je tijdens je werk wordt geacht al die seksuele toespelingen maar te ondergaan? Dat het enige wapen je tong is? Wat mij het meest verontrust is dat het een soort van gewoongoed aan het worden is. Het hoort er nou eenmaal bij als je dit werk aanneemt. Maar als het allemaal zo normaal is? Waarom wordt er dan op de Nederlandse kust amper ‘gepropt?’ Als het zo’n leuk lucratief bijbaantje voor de zomer is waarom is er dan geen enkele organisatie die jonge mensen werft om te gaan proppen op onze Nederlandse stranden? Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat dit gedrag in Nederland gewoon niet wordt geaccepteerd. Niet van de, opdringerige, proppers zelf en al helemaal niet van diegenen die daar wel iets tegenover willen zien staan. ‘Laat mij eerst je tieten zien’
Het idee dat jouw kind misschien onder druk van andere proppers haar eigen grenzen overschrijdt ‘omdat ze anders niets verdient’ lijkt mij afschuwelijk. En ja. Er zijn genoeg jonge vrouwen die bestand zijn tegen peer pressure en dit ‘vak’ naar eer en geweten uitvoeren. Maar er zijn ook jonge vrouwen die daar niet tegen bestand zijn en door die groepsdruk in de hel terecht komen.
Of die hun moeder opbellen met de vraag: ‘Mama. Ik wil NU naar huis’.
