Het huishouden van cabaretière Ellen Dikker: SHIT HAPPENS

In een week een laptop stuk maken en een sporttas kwijtraken; de zoon van Ellen wist echt niet hoe dat nou allemaal kon gebeuren. En nee, hij kon er ook echt niks aan doen. 

Ze zeggen dat je van fouten maken leert. Ik hoop het maar. Want deze week ging werkelijk alles fout bij mijn kersverse brugpieper. Denk niet dat ik hem niet heb proberen te behoeden. Ik heb hem overladen met adviezen.

“Je kan nu niet meer gooien met je rugzak, want er zit een laptop in.”

“Weet ik.”

“Zet je sporttas op een vaste plek op school.”

“Ja.”

“Vergeet niet uit te checken met de tram.”

“Nee.”

Maar blijkbaar helpt het niet als iemand anders je waarschuwt. Blijkbaar moet je alle fouten zelf maken.

Die laptop daar maakte ik me de meeste zorgen om. Van zijn nieuwe school moest hij een device aanschaffen. Ik moest eerst opzoeken wat dat was. Een laptop dus. Maar niet zomaar eentje. Hij moest acht uur zonder accu kunnen en ruimte voor opslag hebben. Een oud tweedehandsje of chromebook waren dus geen optie. Maar omdat ik mijn kind een beetje ken weigerde ik een peperduur geval aan te schaffen. Een jaar geleden kreeg hij voor z’n verjaardag een gloednieuwe iPhone. Het schermpje was al binnen twee weken aan gruzelementen. Dat hij er een keer een barstje in zou krijgen had ik wel verwacht. Maar zo snel total loss had ik niet voor mogelijk gehouden.

“Hoe kan dat nou?”

“Ik denk gevallen.”

“Hoezo denk je dat?!”

“Nou ja, ik liet hem niet echt vallen, maar ik gaf hem aan Jesse en die pakte hem niet goed aan en toen lag hij op de grond.”

“Dan is hij toch gevallen?”

“Ja, maar niet expres.”

“Nee, dat moest er nog bijkomen.”

Ik draaide mijn ogen ten hemel en liet hem het nieuwe schermpje van zijn zuurgespaarde zakgeld betalen. Hopelijk zou hem dat leren. Niet dus. Ik heb hem echt op het hart gedrukt dat hij voorzichtig moest zijn met zijn laptop. Dat zo’n ding kwetsbaar is. Dat hij moest uitkijken met drinken en vette vingers. Dat hij hem in een apart vakje van zijn rugzak moest doen en met zachte hand moest bedienen. Maar mijn woorden zijn blijkbaar niet doorgedrongen. Het iPhonerecord van twee weken heeft hij gebroken. Binnen een week, ik herhaal, binnen een week had hij het trackpad aan gort geholpen. Z’n laptop laadde een internetpagina niet snel genoeg naar z’n zin. Klik, klik, klik. Ongeduldig bleef hij klikken op het trackpad. Tot hij zijn zelfbeheersing verloor en er woedend met z’n vuist op sloeg. Bam. Trackpad ingedeukt. Stuk. Kaput. Niet meer te gebruiken.

Met het lood in z’n schoenen kwam hij het vertellen. Zijn eerlijkheid werd z’n redding. Goed, kan gebeuren, hopelijk heeft hij ervan geleerd. Dankzij de garantie kreeg hij een leencomputer en is het zaakje opgelost. Maar de volgende dag diende zich al een nieuwe zaakje aan. Of zeg maar zaak. Helemaal overstuur belde hij me van school op. Of z’n voetbaltas nog thuis stond. Nee, dat stond hij niet.

“Dan is ie wèhèg”, jammerde mijn zoon.

Een voetbaltas kwijtraken is sowieso erg. Maar mijn zoon speelt bij Ajax en dan vergaat de wereld ongeveer.  Tenminste die indruk wekte mijn zoon.

“Heb je goed op school gekeken? Je hebt toch een vaste plek waar je je tas neerzet?”

“Nou nee, maar ik heb overal gekéhéken”, treurde mijn zoon verder.

Razendsnel liep ik z’n gangen na. Hij was vanmorgen vertrokken mét tas.

“Heb je hem meegenomen uit de tram?”

“Oooooh neehee! Ik weet het ineens weeheer… ik had ‘m naast me neer gezet en toen ben ik ‘m vergeten bij het uihuitstappen…”. Mijn zoon schakelde naar een nog hogere emotieversnelling door. Ik kon niet anders dan troostende woorden spreken.

“Schatje, die dingen gebeuren. Iedereen maakt fouten. Je zal niet de eerste zijn die iets kwijtraakt. Mama is ook wel eens iets in de trein vergeten.

“Ja, maar niet een hele tas van Ajax.”

Daar had hij een punt. Ik heb nooit bij Ajax gespeeld. Maar spullen zijn spullen en niks meer dan dat.

“je moet je trainer even bellen jongen.”

“Dat durf ik niehiet.”

Lang verhaal kort. Die trainer was helemaal niet boos: “We lossen het wel op, kom maar gewoon naar de training.” Hij kreeg een leentenue en mocht een ander paar kicksen halen. Een dag later vonden we z’n tas terug op de gevonden voorwerpen–site van het GVB. Een wonder. Mijn zoon straalde van geluk. Ik realiseerde me dat het geen onwil is. Zijn nieuwe leven is gewoon een beetje veel  voor hem. Toen hij me ook nog moest vertellen dat hij was vergeten uit te checken in de tram, glimlachte ik flauwtjes. Ach ja, dat kon er ook nog wel bij. Shit happens.

Ellen Dikker is cabaretière, columniste en moeder van twee zonen van 6 en 12 jaar. En ze is voetbalmoeder-  haar oudste zoon voetbalt bij Ajax. Momenteel toert ze  met haar vijfde avondvullende soloprogramma Buitenspel door het land. Iedere week schrijft zij voor Tishiergeenhotel over alles wat er in haar (mannen)huishouden gebeurt dat ze samen met haar vriend bestiert. 

 

 

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

We spammen niet! Lees ons privacybeleid voor meer info.

Advertentie

Geen idee meer hoe je kind in elkaar zit? Lees ons boek over leven en overleven met pubers.

Ook leuk:

De ontelbare afscheidsfeestjes van groep 8

De puberdochter van Sara maakt zich klaar voor de brugklas. En dat betekent heel veel afscheidsfeestjes. Ik ga voorlopig even niet meer drinken, verzuchtte ik...

9 Whatsapp-gesprekken tussen ouders en pubers; het blijft leuk

We blijven ervan genieten, de whatsappjes van onze pubers. Omdat ze zo heerlijk grappig zijn. En wij onszelf ook van onze leukste kant kunnen...

Pubers douchen amper en stinken naar zweet, maar vinden dat zelf helemaal niet erg

Anne valt het op hoe anders haar pubers over hun persoonlijke hygiëne denken. De een doucht niet, de ander verschoont zijn bed niet en...

Kinderen vertellen hun ouders een lang verborgen gehouden geheim

Deze (nu volwassen) vertellen hun ouders een geheim uit hun tienerjaren, en niemand van de ouders zag ze aankomen. We zijn vooral geïntrigeerd door...

Dit gaan wij ook doen met onze pubers: kussengevecht op straat

In Boston luidt een brandweerman wel op een heel speciale manier de decemberfeestmaand in. Verkleed als kerstelf gaat hij de straat op met twee...

Dat kinderen zelfmoord plegen door de MoMo challenge, dat is een hoax

De MoMo Challenge, waarbij kinderen opdrachten krijgen om zichzelf te beschadigen en uiteindelijk zelfmoord te plegen, die blijkt een hoax. Berichten dat kinderen zelfmoord...

33 dingen die puberzonen zouden willen als jij ze de kans gaf

Je kunt het je puberzoon lekker makkelijk maken: je laat hem lekker zijn gang gaan en staat klaar op de goede momenten. Maar no...

Goed dreigmiddel voor je puber: kamer opruimen of we dansen net zo als deze dames

Soms werken woorden niet als je je puber wilt terechtwijzen. Dan biedt deze video uitkomst. Gewoon laten zien en rustig zeggen: als je nu...

Open brief aan ouders van leerlingen in het voortgezet onderwijs

Annet is docent Duits op een middelbare school maakt ze van alles mee, maar nu schrijft ze op haar blog Dagboek van een docent een...

Lieve puberouder, had je een zware dag? Weet dat je niet de enige bent!

Soms weet je het gewoon niet meer met die pubers. En denk je dat het allemaal niet goed doet. Gelukkig ben je niet de...

9 allerleukste whatsappjes tussen pubers en hun ouders

Niks zo leuk als whatsappen met pubers. Niet alleen omdat je dan ook gewoon antwoord krijgt op je vraag, het zijn ook nog leuke...

Zijn wij curlingouders die onze pubers de hele tijd pamperen? Echt niet!

Martine wordt pissig van ouder-bashende opvoeddeskundigen die blijkbaar vinden dat wij onze pubers niet goed opvoeden. Hou toch eens op met dat verhaal dat...

Neee, Never gonna give you up van Rick Astley is terug!

De oorwurm der oorwurmen is terug: Never gonna give you up van Rick Astley. Een verzekeringsmaatschappij vroeg de zanger van de One Hit Wonder...