Hooikoorts is geen pretje, helemaal niet als je ook nog moet leren voor je examens. Met gezwollen traanogen lezen wat er in dat boek staat is natuurlijk niet te doen. En met hoofdpijn en een loopneus wil je puber überhaupt liever op de bank liggen dan oefenexamens maken.
Hooikoorts en examens; pubers hebben het dubbel zwaar
Mijn oudste zoon staat voor me. Hij moet leren voor zijn examens. Zijn eerste examen is wiskunde, meteen ook het moeilijkste. ‘Het gaat niet’. piept hij. Ik zie een puber voor me staan die zwaar ademt en dikke ogen en een loopneus heeft. De pollen hebben ook dit jaar goed hun werk gedaan, zie ik. De boel zit op slot, piept hij. Waarmee hij bedoelt dat hij amper adem kan halen of uit zijn ogen kan kijken.
5 miljoen hooikoortspatiënten
Mijn zoon is niet de enige die deze dagen het liefst ergens op een besneeuwde bergtop zou willen zitten. Nederland telt zo’n vijf miljoen hooikoorts lotgenoten, die allemaal beginnen te hoesten en proesten als de zon zich in het voorjaar laat zien en grassen, bomen en (on)kruiden gaan bloeien. Hun stuifmeel is funest. Eenmaal in contact met de slijmvliezen van de ogen en luchtwegen kan de boel bij hooikoorts-patiënten behoorlijk gaan irriteren. De afgelopen weken barstte het ineens los. Het moment dat ik verheugd riep dat het voorjaar was begonnen, vulde mijn zoon zijn voorraad papieren zakdoekjes aan.
Niks aan te doen
Al vanaf dat hij klein is heeft hij last van hooikoorts. En al die tijd hadden we zoiets van: heel vervelend, maar je moet er ook mee leren leven. Zijn vader heeft het ook en zei dat aan hooikoorts nu eenmaal niets te doen valt. We hadden eerder wel eens huis-, tuin-, en keukenmiddeltjes geprobeerd, maar dat had eigenlijk nooit geholpen. Het was, zo dachten we, gewoon een kwestie van uitzitten. Maar nu hij voor me stond, en zich zo ellendig voelde op een moment dat het helemaal niet uitkwam wilde ik niet zomaar mijn schouders ophalen over het feit dat hij pech had met zijn hooikoorts.
Impact
Wat hooikoorts voor impact heeft op het leven van mijn puber, daar had ik eigenlijk nooit zo over na gedacht. Mijn man, de hooikoorts ervaringsdeskundige bij ons thuis, groeide op in de jaren tachtig. Het tijdperk dat vrouwen nog zonder pijnstillers moesten bevallen, migraine als slechts een hoofdpijntje werd gezien en hooikoorts simpelweg niet bestond. Ja, mensen moesten niezen in het voorjaar, maar moesten we allemaal wel niet eens niezen? Mijn man groeide dus op met het idee: niet piepen, zet je er maar overheen. En dat hebben we eigenlijk onze zoon al die tijd ook voorgehouden. Alleen was dat wel zo eerlijk? Hij zag er niet alleen beroerd uit, hij vóelde zich ook beroerd. En nu hij amper kon leren, maakte hij zich daar ook nog eens druk om, waardoor hij zich nog ellendiger ging voelen.
Naar de huisarts
Een vriendin met hooikoorts én ‘hooikoortserige’ pubers had me al vaker gezegd dat ik mijn zoon en zijn klachten best wel wat serieuzer mocht nemen. Zij vertelde ook dat de allergische reactie die hooikoorts veroorzaakt kan leiden tot algehele lamlendigheid, slapeloosheid en concentratieproblemen. Dat had niks te maken met dat mijn kind een puber was en alles met hooikoorts. Zij raadde me aan om naar de huisarts te gaan, want als je ziek bent ga je toch naar de dokter? Waarom zou je dan niet gaan als je ziek bent van de hooikoorts?
Het juiste medicijn
Een paar dagen later togen we toch maar naar de huisarts. Want ik zag ook wel dat mijn zoon het dubbel zwaar had. En hooikoorts én examens. Hij kon zich niet concentreren, was moe en had een hoofd dat op ontploffen stond door die vervelende traanogen en loopneus. De huisarts onderzocht hem en schreef de juiste medicijnen voor, in zijn geval desloratadine, en drukte ons op het hart om vooral terug te komen als dit medicijn niet (meer) werkt, want dan konden ze kijken naar een ander medicijn. ‘Onzin om met deze klachten te blijven rondlopen’, zei hij nog veel betekenend, en wenste mijn zoon succes met zijn examens.
Met je neus in de boeken
Na jaren zelf dokteren met neussprays en zoutoplossingen had mijn zoon nu ineens een pil die vrijwel direct werkte. De mist in zijn hoofd trok op en hij kon zowaar weer vrij ademen. Mijn zoon was letterlijk en figuurlijk opgelucht. En ging snel de verloren leertijd inhalen – zijn wil om te slagen is bijzonder groot, er gloort immers vrijheid aan de horizon. Nu zit ik alleen zelf wel met een schuldgevoel dat ik even moet wegwerken, want dit had ik natuurlijk veel eerder moeten doen. Mijn puber weet daar overigens op een weergaloze manier mee om te gaan. Nu ik zijn hooikoorts eindelijk serieus neem, hij weet het inderdaad goed te brengen, vindt hij dat ik ook wel zijn rijbewijs kan betalen. Als goedmakertje, zegt hij er ter verduidelijking bij. Ik heb mezelf uitstel van antwoord gegeven tot na zijn examens. Dat zal hem leren.
Deze blog maken we in samenwerking met ARIA Nederland, maar de inhoud is 100% van ons. ARIA is een NGO-organisatie van medisch professionals en hoogleraren die onderzoek doen naar hooikoorts en alles wat daaraan gelieerd is. Kijk op de website www.mijnluchtwegallergie.nl voor meer informatie en download Mask-air voor Apple of Mask-air voor Android voor het handig in kaart brengen van hooikoortsklachten.
