Toen de zoon van Anne eindexamen had gedaan dacht ze: mijn werk zit erop! Wat een prachtexemplaar van een volwassene heb ik afgeleverd! In haar gedachten zag ze zichzelf lui achterover hangen terwijl haar puber zelf zijn nieuwe opleiding ging regelen. Helaas, niets was minder waar.
Na het eindexamen van mijn puber zou in elk geval een zomerlang het grote genieten beginnen. Voor hem dan, uiteraard. Dat genieten bestond uit half 12 ui bed komen, discord aanzetten, eten, hangen op de bank en af en toe eropuit met vrienden. Geen grote reis, geen baantje, geen grote plannen.
Geen zelf doen-knop
Het nieuwe schooljaar kwam rap dichterbij en na wat gezeur van mijn kant toch maar een studie gekozen die hem wel wat leek. Ik hield de open dagen in de gaten, de inschrijvingsdata, checkte of hij mailtjes kreeg en beantwoordde en maakte zijn post open. Dit allemaal tot irritatie van mijn man, want die vond dat hij het nu allemaal zelf maar moest doen. Maar ik kreeg het idee dat die zelf doen-knop er bij mijn zoon niet op zit. Toen mijn zoon klein was, kon ik altijd met verwondering kijken naar moeders in de supermarkt met een kind dat ‘mama wilde helpen’, ‘zelf op de band zetten’ of ‘zelf jas aandoen’. Mijn zoon heeft dat nooit gehad.
Puber aan de studie
Toch koos hij een studie, ging naar school en kon ik, dacht ik, beginnen met mijn pensioen als puberregelaar. Helaas, de praktijk was weerbarstiger. De eerste vier maanden van zijn studie zat hij in zijn onesie op de bank online lessen te volgen. Ik zag hem echter nooit studeren, werkstukken maken, of verslagen schrijven. Ik vroeg er af en toe naar, maar hij zei dat het niet hoefde. Iets met practica en werkgroepen.
Na twee semesters zag ik dat het niet goed ging. Hij was nors en terneergeslagen. Wat bleek? Hij had inmiddels zoveel heftige onvoldoendes gekregen dat de kans groot was dat hij zijn studie verplicht moest stoppen. Ik schrok me kapot en vroeg wat hij wilde. Schouders eronder of opgeven? Hij wilde de schouders eronder en we maakten de afspraak dat ik hem erbij zou helpen.
Wéér schema’s maken
Dus daar zaten we weer. Aan tafel. Zoals tijdens de middelbare school. Op zondagavond maakten we op de computer een schema voor de rest van de week, met haalbare doelen, die we uitprintten en op de koelkast hingen. Heel handig en zichtbaar en dan kon hij ouderwets met een stift doorstrepen als een opdracht klaar was. Want iedere keer kleine overwinninkjes afstrepen werkt goed voor een puberbrein. De eerste maand ging het heel goed, hij had er zichtbaar weer plezier in en was trots als hij zijn doelen had gehaald. En zo lang hij hoofdstukken en sommen kon afstrepen ging het goed.
De magie van het schema
Maar toen begonnen die verdomde projecten weer. Een sound design maken is geen kwestie van sommen maken en dan klaar. Het is een project dat je niet in stukjes op kan delen. Althans niet in stukjes die je kan afstrepen of die je moeder kan snappen en controleren. De eerste keer toen ‘twee uur werken van 11:00 tot 13:00 uur’ werd doorgeschoven naar ‘twee uur werken van 14:00 tot 16:00 uur’ was eigenlijk het begin van het einde. De magie van het schema was kapot. 14:00 uur werd al snel de volgende dag en uiteindelijk was het te laat. Pijnlijke conclusie is dat een schema alleen werkt als er een commitment is naar de vakjes en de getallen die je samen hebt afgesproken en uit de printer hebt laten rollen.
Puber kiest een nieuwe studie
Dat negatieve studieadvies is er gekomen en nu zit hij de rest van het jaar thuis. Inmiddels heeft hij zich opgegeven voor een kunstopleiding waar een portfolio voor moet komen. Een opdracht zonder afstreepmogelijkheden, want wanneer is een tekening van een gewoon voorwerp in een ongewone omgeving nou af? Hoe lang ga of mag je daar over doen? Ik hoop ergens dat het uiteindelijk toch een studie wiskunde wordt. Hij heeft onwijs veel talent alleen werken aan iets dat in zijn hoofd geen afstreepmogelijkheden heeft, is daar niet een van. Voor zijn studie kan hij beter iets doen met getallen, sommen en overzichtelijke hoofdstukken. En als het niet voor hem is, dan voor mij. Kan ik die geslaagde studie ook weer afstrepen in mijn hoofd.
Lees ook: waarom jij geen huiswerkcoach van je puber wilt zijn en hoe kiezen van de middelbare school best ingewikkeld is.
