Examen gedaan? De vrijheid lonkt! Sparen voor een wereldticket, interrailen, liften… Marieke zou het wel weten als ze zelf weer 18 zou zijn. Maar haar zoon (en veel van zijn generatiegenoten) kiest liever de makkelijkste weg.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Interrailen? De zoon van Marieke gaat liever met Ryanair
Bij de havo-examenuitreiking van Melchior viel me op hoeveel tieners ‘een tussenjaar’ nemen. Zeker de helft. En de doorstroom naar vwo is kleiner dan in mijn tijd, de eighties. Wat gaan de pubers doen in dat tussenjaar? Ik dacht dat ze allemaal een wereldreis gingen maken, net als wij, in de jaren ’80. Je spaarde voor een wereldticket van 2000 gulden, en trok dan de globe over. Je kreeg “honger, dorst en luis,” zoals Boudewijn de Groot zong, en genoot de liefdeskuur. Een beetje wijzer en met meer zelfvertrouwen, begon je dan aan een studie of deed alsnog het VWO omdat je had ontdekt dat je Culturele Antropologie zo interessant vond. Maar das war einmal. Het tussenjaar van de jongeren van nu, bestaat vooral uit werken.
Tussenjaar
Ik vraag aan de examenkandidaten waarom ze een tussenjaar gaan doen. Ze willen “een autootje bij elkaar sparen,” zegt een vriend van Melchior, een aantal zegt ook “dat ze waarschijnlijk nog moeten werken tot hun zeventigste of misschien wel langer. Dat ze maar beter van het leven kunnen genieten nu het nog kan.” Zit wat in. Het vertrouwen in de overheid is er blijkbaar niet beter op geworden. Wat ze dan gaan doen in dat tussenjaar? Voornamelijk lummelen en luieren en een beetje werken, hoor ik terug. Een enkeling wil ook een tussenjaar om te sparen voor de studie. Ze weten dat je het eerste jaar korting krijgt op je studiebeurs en ze kunnen maar één keer kiezen.
Liever school dan werken
Waar je vroeger je twijfel opschoof door het VWO te doen (als je Havist was) is dat nu blijkbaar ‘tussenjaar’ geworden. Melchior is niet zo’n twijfelaar. Hij wil geneeskunde doen, maar wil zich nog wel ‘een beetje oriënteren’, zolang hij VWO doet. Hij kiest voor de klassieke scholingsopbouw. Ik neig ernaar die beter te vinden dan een jaar werken, want om na je werk weer in het stramien van school te komen, is pittig. Aan de andere kant ben je dan misschien juist extra gemotiveerd. Elke dat pizza’s rondbrengen of vakken vullen, kan na een jaar gaan vervelen.
Teveel tijd
De wereldreis of interrail is niet meer in trek. Weinig scholieren gaan nog met de pukkel op de rug de hort op. Ook zoon Melchior kijkt wel uit. Hij komt een weekje bij me aanhaken in Portugal. De treintickets en vliegtickets waren even duur, dus ik stelde een interrailticket voor. “Kun je daarna ook nog lekker trekken door Europa.” Zelf ga ik met de trein .Veel beter voor het milieu en daarnaast leuk, kunnen we op de terugweg nog even Parijs in. Maar hij weigert. “Kost me veel teveel tijd.” En het milieu dan? “Dat vliegtuig gaat toch.”
Avontuurlijk leven
Het is niet alleen de tijd, het is ook karakter. Zus Zoë, die zich op het moment drie slagen in het rondte werkt om festival Sziget te financieren, verklaart hem voor gek. “lekker reizen en avonturen beleven, is toch vet! Nu zit je in zo’n stom vliegtuig van Ryan Air!” Dit keer zit ik op één lijn met mijn dochter.
Journalist Marieke van Willigen is alleenstaande moeder van de pubertweeling Melchior en Zoë. Ze heeft een blog: Jurken van Maria
