Toen meester Mark Verwoerd (31) dit jaar een leerling verloor verwerkte hij zijn verdriet en dat van zijn klas in een rap. Het nummer is een eerbetoon aan Ilja (12) die dit jaar overleed.
Leraar schrijft met zijn klas een rap voor overleden klasgenootje
Het zijn dingen die je nooit hoopt mee te maken, zegt Mark Verwoed, of meneer Verwoerd zoals zijn leerlingen hem noemen, in een interview met RTL Nieuws; de dood van een leerling. Toch gebeurde dat. Begin dit jaar kreeg de docent Nederlands een mail van de oom van Ilja die zei dat de jongen in het ziekenhuis lag. Een paar dagen later was hij overleden. ‘Ik heb nog nooit zo veel verdriet en ongeloof bij elkaar gezien als die dag, toen we met alle leerlingen, al zijn vriendjes en zijn vriendinnetjes, bij elkaar in de klas kwamen’, zegt hij hierover.
Samen rappen
Het afscheid valt hem zwaar. ‘Ik was een wrak. Als docent heb je een voorbeeldfunctie, maar hier was ik ook gewoon mens. Ik schaamde me ook niet voor die tranen. Ik wilde juist laten zien: dit mag er zijn.’ Om het verdriet met elkaar te delen stelt hij aan de leerlingen voor om een rap te schrijven. De kinderen leverden input, hij kneedde het geheel tot een rap. Wat het extra bijzonder maakt is dat Ilja een fan van rap was. Het nummer, Oneerlijk, gaat over het verdriet van Mark en zijn klas, maar ook over Ilja zelf. Het jongetje was een grappenmaker, hield van woordspelingen en verzon voor iedereen bijnamen.
Pubers en rouwen
Op elfjarige leeftijd heeft 75 procent van de kinderen een verlies door overlijden ervaren. Vaak gaat het om het overlijden van een opa of oma, maar ook het verlies van een van een van de ouders, broertje of zusje of een leerling hoort hier bij. Pubers hebben de neiging om zich af te sluiten in. Bijna iedere puber wil niet opvallen, of in ieder geval niet opvallen met de gevoelens die horen bij rouw.
Het verschilt per puber hoe verlies wordt verwerkt. Bij hen ligt de gevoelswereld überhaupt al overhoop, dat maakt het, soms, behoorlijk ingewikkeld. Vroeger werd gedacht dat er verschillende stadia waren van rouw, maar op rouwverwerking zijn verschillende factoren, zoals opvoeding, karakter van het kind en de band die het had met de degene die is overleden van invloed. De leerlingen van Mark reageerden heel puur op het nieuws van het overlijden van Ilja. ‘Heel rauw. De een begint te huilen, de ander slikt het weg, weer iemand gaat met propjes gooien. Een meisje opende een foto van Ilja op haar telefoon en zei: ‘Misschien zien we dit wel nooit meer’. Ik vond het heel belangrijk de kinderen te laten voelen: elke emotie mag er zijn.’