Na een typische vakantieruzie hadden Marloes (45) en haar man Jeroen wel weer zin in elkaar. Maar ze hadden met een aspect niet echt rekening gehouden. Marloes heeft een dochter van 15 en een zoon van 14 en een dochter van 11.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Jeroen en ik moeten altijd een beetje wennen aan elkaar, voordat we in de vakantie aan elkaar toekomen. Dan helpt het ook niet mee dat je drie pubers op de achterbank hebt, die er eigenlijk helemaal geen zin in hebben. De oudste van vijftien was mee onder protest en vond alles wat we deden of voorstelden per definitie al belachelijk. En de irritaties slaan meteen ook over op Jeroen en mij.
Wat ook niet helpt zijn situaties als met z’n vijven naar een supermarché gaan of -ik weet het, de klassieker- samen de vouwwagen opzetten. Ik had ook nog bedacht dat die twee oudsten prima zelf hun tent konden opzetten. Ik vond dat ze dat inmiddels zelf moesten kunnen, maar Jeroen stond al klaar met de rubber hamer en de haringen. Het eindigde ermee dat ik dreigde dan naar een hotel te gaan en iedereen lekker in zijn sop gaar te laten koken. Uiteindelijk zaten we dan ieder voor zich met een glas alcohol in bakje van het vissersstoeltje op zijn telefoon te koekeloeren.
Toen hij zijn excuses had aangeboden, kroop ik toch maar weer bij hem in de tent die we sinds dit jaar helemaal voor onszelf hadden. Ik viel in slaap bij een thriller van Karin Slaughter en de volgende ochtend was Jeroen naar mij toegerold (dat ging vanzelf want de vouwwagen stond niet helemaal waterpas) en begon aan mijn pyjamabroek te trekken. Ik zei nog: ‘de kinderen’. Maar die hadden nog nooit gemerkt van iets van dat wij seks hebben. De jongste van elf opperde laatst nog dat ze dacht dat we het maar drie keer hadden gedaan. Een voor elk kind.
Dus toen we goed en wel op onze slaapzakken lagen, met onze kleren uit en Jeroen op mij lag. Stond die jongste ons met grote ogen aan te kijken. We hadden de rits niet horen opengaan. Het was ons in de vijftien jaar dat wij kinderen hadden nog nooit overkomen. Ik deed als anderen dat vertelden, daar altijd een beetje lacherig over. Maar dan ging het vaak om peuters van drie en niet om (bijna) pubers.
Onze jongste stond als versteend en rende vervolgens heel snel weg. Jeroen er achteraan. Toen hij terugkwam zei ik: ‘Dat wordt een traumaatje’ Hij: “Ze wil niks zeggen.” Ik ging ook nog eens zeggen dat het juist heel fijn was dat papa en mama nog steeds met elkaar vrijden. Inderdaad, geen woord daarover.
Zin om het karwei af te maken hadden we ook niet meer echt.
We wikkelden onze andere ochtendrituelen af. Zetten koffie, haalden stokbrood, bakten een ei, deden een poging de twee oudsten uit bed te halen en bedachten een leuk uitje. Natuurlijk wilde niemand mee.
Aan de koffie zei de middelste ineens: ‘Klopt het, wat Sammie zei?” Wat? Vroeg ik nog heel onnozel. “Nou, dat ze jullie -ehm- betrapt had?” Uh ja, antwoordde ik. Hij trok een vies gezicht. “Jezus. Echt mama, dat jullie het doen. Ok. Maar op de camping?”
Seks doen we dus voortaan maar thuis, als er niemand is.
