Tijdens de vorige lockdown zag Martine haar dochter wegkwijnen. Dat dreigt nu weer te gebeuren. En meer pubers raken (nog meer) in de verdrukking. Heel verdrietig.
Groot alarm gisteren in het AD: niet alleen liggen de IC’s vol met coronapatiënten, er belanden ook steeds meer kinderen na een suïcidepoging. Ook alarmerend: het aantal jonge kinderen dat wordt opgenomen met een eetstoornis, is schrikbarend hoog. En dan bellen er ook nog veel kinderen in hoge nood naar de Kindertelefoon. Cijfers hebben deze instanties niet paraat, maar alles wijst erop dat het met sommige kinderen in lockdown helemaal niet goed gaat.
Iemand spreekt in het AD-artikel over een ‘topje van de ijsberg’. Dat de lockdown vreet aan de mentale gezondheid van pubers, daarvan had ik tijdens de eerste lockdown het levende voorbeeld thuis. Mijn dochter werd naarmate die eerste lockdown vorderde, een steeds zieliger hoopje mens. Ze verzoop in de Teamslessen en opdrachten van school. En iedere dag moest ze wel even huilen omdat ze haar vrienden van school zo miste.
Somber
Ook wij van hebben de cijfers niet paraat. Wij vragen aan ouders wel altijd in onze online lezingen hoe zij de lockdown doorkomen met hun pubers. De meesten antwoorden dan dat het eigenlijk wel prima gaat, of ze vinden dat de lockdown hen als gezin dichter bij elkaar heeft gebracht. Zo op het oog brengt dat thuiszitten en thuisonderwijs dus niet heel veel schade toe.
Zorgwekkender is toch altijd wel die ongeveer twintig procent ouders die antwoorden dat het níet goed gaat met hun pubers. Die zien hun kinderen sipper worden, afhaken van school, of zich eenzaam voelen. Ik kan je vertellen dat je dit als ouder behoorlijk machteloos doet voelen. Want natuurlijk kun je je puber verplichten te gaan sporten, natuurlijk kun je in de gaten houden of de huiswerkplanning wel wordt gehaald en proberen te ontspannen met een gezellig spel met het gezin, of een filmpje. Maar ik weet uit ervaring hoe het is om je kind te zien wegglijden in somberheid en iedere dag het gevecht moet aangaan om hem of haar aan het werk te krijgen. Ik kon op een gegeven moment ook niks anders dan meehuilen met mijn dochter.
Veel aandacht gaat op het moment uit naar de ouders van kinderen op de basisschool en kinderopvang. Die het zwaar hebben omdat ze voor juf en meester moeten spelen. En die nu coronaverlof eisen en dat de scholen heel snel weer opengaan. Maar denk ook eens aan de nood onder ouders van pubers die wegkwijnen, omdat ze niet naar school kunnen. Die het afgelopen jaar slechts drie maanden ‘live’ les hebben gehad. En dan heb ik het nog niet over studenten die na de lockdown in maart in een moeite doorgingen naar online colleges en lessen en nog geen docent of medeleerlingen live hebben gezien.
Thuiswerken
Natuurlijk is het makkelijker om een puber te combineren met thuiswerken, omdat ze zelfstandig aan de slag kunnen en juist je aandacht niet willen. Maar onder die oppervlakte gaan wel veel zorgen schuil van ouders. En nee, ik hoef geen coronaverlof. Maar ik zou graag wat meer aandacht willen voor al die kinderen en jongeren die ongelukkig thuis zitten, voor wie de oplossing minder panklaar is dan de druk verlichten op de ouders.
Want ik zie nu weer een meisje dat bleker en bleker wordt in het blauwe schijnsel van haar laptop. Een meisjes dat vanochtend in totale paniek schoot vanwege een wiskundeproefwerk, zich troost met roze koeken en chocola en ik drie keer per week moet troosten bij een huilbui. Een meisje dat een schim van zichzelf is en op haar tandvlees loopt en dat niets liever wil dan naar school gaan. Omdat daar haar vrienden en vriendinnen zijn die ze zo mist. We kunnen bemoedigende woorden spreken, haar meenemen voor een ritje in de auto zodat ze er even uit is en zeggen ‘nog even volhouden’. Maar het antwoord op de vraag ‘hoe lang’, moet ik haar schuldig blijven. En dat doet zo’n zeer.
***
Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…
We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.
