Of het nou aan het warme weer ligt, of niet. Op het hoofd van Martine’s puberzoon lopen ze in rotten van tien. Dus ze is ook nu weer in de weer met de luizenkam.
Mijn carrière als luizenmoeder in de kleuterklas was geen lang leven beschoren. Ik was er –excusez le mot– ingeluisd door een collega-moeder die het luizenpluizen ‘zo gezellig’ vond. Want dan zag je ook eens hoe je kinderen het in de klas deden. Daar kreeg ik niet zo heel veel van mee, want ik was druk met zoeken. Ik wist alleen niet waarnaar. Zwarte en grijze puntjes, zei ze nog. Ik graaide wat in die schattige kleuterhaartjes, maar ontdekte nooit wat. Toen er toch een grote luizenuitbraak was ontstaan in de klas, ben ik maar voorleesmoeder geworden.
Een jaar later werd mijn dochter naar huis was gestuurd omdat ze ‘lopende’ luizen had. Ze liepen nog net niet in rotten van tien langs de haarwortels. De ‘oogst’ na het kammen werd met veel interesse en een vergrootglas door haar bekeken. Sindsdien weet ik hoe het ongedierte eruit ziet. Ik kam braaf na iedere vakantie, en app bij het ontdekken van luizen of neten dat braaf door in de klassengroep.
Het is een nogal luizige klas. Want het is bijna na iedere vakantie weer bingo. Zuchtend pak ik na het ontdekken van luizen of neten maar weer de Prioderm en de luizenkam. Daar gáán we weer. Meestal ben ik zelf ook de Sjaak. Opvallend: het mannelijke smaldeel (zoon 13, echtgenoot 46) van mijn gezin blijft meestal buiten schot.
‘Het is voorbij’, juichte ik laatst. Mijn dochter gaat naar de middelbare school. Dus volgend jaar zal ik verlost zijn van luizencapes, luizenappjes, en luizenkammen. Totdat mijn zoon thuiskwam en klaagde over jeuk op zijn hoofd. ‘La’s kijken dan’, zei ik. Ze liepen nog niet geen polonaise, maar aan wat er krioelde op zijn hoofd, zou een zangvogel een flinke maaltijd hebben. Met de luizenkam (daar moet ik tegenwoordig een leesbril bij opzetten) kwam er nog meer ellende naar boven.
Nou had ik wel ergens gelezen dat luizen wel voorkwamen bij meiden op de middelbare school. Omdat die elkaar zeer uitgebreid en iedere dag huggen. En omdat ze heel vaak samen selfies maken, met de kopjes met dat lange haar tegen elkaar.
Mijn puber doet dat allemaal niet. Hij is 1) geen meisje en 2) hij maakt nooit selfies 3) huggen doet hij alleen maar met zijn ouders. Had hij die luizen van zijn zusje dan? Nee. Zij was -wel uitzonderlijk- op een enkele neet na helemaal clean.
Na een paar keer kammen (best gezellig trouwens) en de voorgeschreven twee keer luizenshampoo, waren die krengen eindelijk weg. En toen zijn neven op bezoek kwamen, zag ik ineens hoe het kwam dat die beesten over konden lopen. Samen op een scherm kijken. Dat doe je dus ook met de koppen tegen elkaar.
Pfff, we zitten dus nog vijf (of zes, of zeven) jaar in het luizenuniversum. Ik hoorde laatst dat ze op sommige middelbare scholen ook luizenmoeders vragen. Als ze mij vragen, ik ben paraat. Ik heb ervaring. Ben zelfs deze vakantie al aan het oefenen. Niks gezelliger dan in de klas van de kind te zitten om mee te maken hoe het daar gaat. Ik denk alleen niet dat de puber dit zo gaat waarderen.
