Pubers zijn niet bijzonder goed in opstaan, maar misschien nog wel slechter in naar bed gaan. Tijd rekken, 101 dingen willen doen voordat ze gaan slapen, zeuren, beweren dat ze honger hebben; ze trekken de hele trukendoos open om maar niet dat bed in te hoeven. Tegen de tijd dat ze dat wel doen, is jouw avond ook al voorbij. En dan heb je ongetwijfeld deze fasen doorlopen:
1. De jij kondigt aan, maar ik doe lekker alsof ik je niet hoor-fase
Ze zien je mond wel bewegen, maar dat daar de zin ‘het is tijd om naar bed te gaan’ uitrolt horen ze gewoon niet. Of nou ja, ze horen het natuurlijk wel, maar zetten hun allerbeste negeer-gezicht op. Zeg je iets? Huh? Wat dan?
2. De ik blijf gewoon zitten en wordt misschien wel vergeten-fase
Ineens kunnen ze wel hun mond houden. En stil zitten. Want wie niet beweegt valt niet op en wordt dan misschien wel vergeten. En een vergeten persoon kun je ook niet naar bed sturen. Dus.
3. De je hoeft echt niet alles tien keer te zeggen, ik hoorde je de eerste keer ook wel-fase
Het duurt even voordat je je puber van de bank hebt. Repeterend roepen dat het tijd is om naar bed te gaan helpt daarbij. Bloedje irritant, we weten het, maar daarom werkt het ook zo goed.
4. De ik eet nog even wat-fase
Het grote uitstellen begint. Want je puber is wel van de bank af, maar nog niet in bed. En heeft bedacht dat het handig is om eerst nog even iets te eten. Want ja, ze hebben altijd honger, ook, of juist, nu. En we willen toch niet dat ze met een lege maag gaan slapen? Nou dan.
5. De ik zie ineens dat ik morgen een toets heb dus ik ga nu nog even leren-fase
De hele dag zitten ze met hun snuitje op hun telefoon te turen, maar pas om 10 uur ‘s avonds ontdekken ze die toets voor morgen. En ja, we willen toch niet dat ze een slecht cijfer halen? Ze gaan nu wel meteen even leren. Te laat? Nee joh, dat kan nog makkelijk. Ze zijn toch niet moe.
6. De ik ga alvast mijn spullen voor morgen klaar leggen-fase
Het enige moment van de dag dat pubers gestructureerd zijn is als ze naar bed moeten. Dan willen ze ineens wel hun kamer opruimen, kleren klaar leggen en hun tas voor morgen inpakken.
7. De ik snij nog even een lastig onderwerp aan-fase
Het feit dat ze misschien een slecht rapport hebben, een onvoldoende hebben gehaald of voor de zoveelste keer hun gymtas kwijt zijn snijden ze bij voorkeur ‘s avonds laat aan. Inderdaad zo vlak voor het slapen gaan, dat tevens het moment is dat jij probeert wakker te blijven en geen geduld of puf meer hebt voor zo’n gesprek.
8. De hoezo bepaal jij eigenlijk wanneer ik naar bed ga-fase
Discussies over tijdstippen in het algemeen en die van de bedtijd in het bijzonder, worden het liefst gevoerd als ze al met één been in dat bed staan. Of we niet weten dat niemand zo vroeg naar bed hoeft. En dat de hele klas nog wakker is. En ze nu van alles missen. Dat willen we toch niet? Zo meteen hebben ze helemaal geen vrienden meer. Vinden we dat leuk dan?
9. De ik was nog even mijn gymkleren-fase
Nooit willen ze hun kleren wassen, en al helemaal hun gymkleren niet (die trekken ze gewoon weer aan), behalve als ze moeten slapen. Dan hebben ze energie voor tien, wisten we dat al? Daar kunnen ze dan maar beter gebruik van maken, toch?
10. De ik ga nog even douchen-fase
Normaal zijn ze die douche niet in te krijgen, maar als ze naar bed moeten willen ze ineens wel douchen. En hun haren wassen. En hun lichaam. Toch heel normaal, dat je doucht? Ze snappen niet dat ze dat niet mogen. Is ook niet heel lekker fris, of zo. Morgenochtend? Nee, dan hebben ze geen tijd.
11. De je hoeft niet zo te schreeuwen, ik ben echt niet aan het rekken-fase
Wat ze dan wel aan het doen zijn? Tssk, dat we dat nog moet vragen.
12. De oh ja, ik moet voor morgen dit meenemen-fase
Einde van de dag schudden ze hun tas leeg waar dan nog allerhande briefjes in blijken te zitten. Of we voor morgen een werkboek Nederlands, een technische rekenmachine en 25 euro voor het schoolreisje willen klaar leggen. Hoe we daar aan moeten komen? Dat weten zij toch niet? Op het briefje staat toch ‘Aan de ouders van’…
13. De ik begin alvast met mijn werkstuk-fase
Ja, dat werkstuk moest eigenlijk ook af zijn morgen. En dan kunnen ze maar beter nu beginnen, toch? Want morgenochtend hebben ze te weinig tijd. En nee, we hoeven niet zo te zuchten, het is gewoon hun manier van werken. Dat kan toch anders zijn dan die van ons.
14. De ik snapchat even al mijn bff’s dat ik ga slapen-fase
Eindelijk liggen ze in bed, staan ze toch weer voor je neus. Helemaal vergeten om alle volgers op snapchat even een goodnight-snap te sturen. Ja, dat moet echt handmatig 267 keer. Is toch niet erg? Duurt half uurtje of zo. Dat kan toch wel?
15. De hoezo moet mijn telefoon beneden blijven-fase?
Net als je denkt dat je het snapchat-gebeuren hebt gepareerd, gooit je puber nog even de telefoondiscussie erin. Want al hun vrienden hebben hun telefoon bij hun bed, waarom zij dan niet? En ja, daar willen ze het nú wel met ons over hebben. Te laat? Hoezo ze slapen toch nog niet?
16. De waarom doe je nu al het licht uit-fase
Ja, ze weten heus wel dat je anderhalf uur geleden hebt geroepen dat ze naar bed moesten. Maar zo erg is dat toch niet? Ze moesten toevallig allemaal nog dingen doen die heel belangrijk waren. Dat is toch geen reden om al het licht uit te doen? Oh, we gaan slapen? Dat is best wel vroeg, zijn we moe of zo?
