Er zijn van de nieuwsberichten die niet uit je hoofd gaan. Dat van afgelopen weekend over drie pubers die omkwamen door een aanrijding tussen een ambulance en de auto waarin ze aan het joyriden waren, is er zo een. Het is de nachtmerrie van elke ouder: de politie die aan je deur komt om te vertellen dat je kind is omgekomen.
Sinds ik kinderen heb, komt nieuws op een andere manier bij me binnen. Helemaal als het gaat om nieuws waarbij kinderen zijn betrokken die de leeftijd hebben van mijn kinderen. Het bericht over het ongeluk van afgelopen weekend kon ik amper met droge ogen lezen. Vier jongens van 15 en 16 jaar dachten in een baldadige bui dat ze wel een stukje konden gaan rijden (of dat onder invloed van lachgas was, moet onderzoek nog uitwijzen). Vier jongens, die niet gehinderd door het feit dat ze nog geen rijbewijs hadden -laat staan rijervaring- in een auto stapten. Vier jongens die gewoon zin hadden om hun zaterdagavond op te spicen.
Puberbrein
Iedereen die thuis pubers heeft, weet hoe onvoorspelbaar ze zijn. Ze denken aan de ene kant dat ze heel volwassen en wijs zijn. En aan de andere kant hebben ze dat onvolgroeide puberbrein dat ervoor zorgt dat weloverwogen keuzes maken niet mogelijk maakt. En dan zijn er die rondrazende hormonen. Zoals testosteron, dat in verband wordt gebracht met het zoeken naar spanning en sensatie. Tel daarbij op dat pubers denken dat de dood iets voor oude mensen is, en zij zelf het eeuwige leven hebben. De slotsom is dat je snapt dat pubers niet denken of iets verstandig is, maar of iets leuk is.
Iedereen die een puber in huis heeft, weet ook hoe kwetsbaar jij bent. Het ene moment hangen ze aan je rokken, het andere moment trekken ze de wijde wereld in. En of je het nu leuk vindt, of niet, het gebeurt toch. En dus laat je los, hoe moeilijk je dat ook vindt en hoe kwetsbaar je je daardoor ook voelt. Niemand is gebaat bij een leven lang onder moeders vleugels blijven plakken. Maar lastig is het wel.
Elke dag een knuffel
Afgelopen weekend bleek maar weer hoe groot die kwetsbaarheid is. Iedereen met een puber rond de vijftien jaar zal gedacht hebben: ‘dat had mij ook kunnen overkomen’. Je kunt je kind dus op een dag zomaar kwijt zijn. Mijn pubers gaan ook naar feestjes en met vrienden hangen in het weekend. Zij zullen ongetwijfeld dingen doen die gevaarlijk zijn of niet verstandig. En ook zij zullen denken dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen. En dat ouders die de hele tijd roepen: ‘Doe je wel voorzichtig!’ gewoon aan het zeuren zijn. Pubers denken niet na over de gevolgen, ze willen gewoon een leuke avond hebben.
Het verhaal van de jongens uit Helmond is in-en-in verdrietig. Het laat zien hoe fragiel het leven is. Hoe van de een op de andere dag alles anders kan zijn. Hoe dat wat je het meeste liefhebt, door je vingers kan glippen. Hoe een impulsieve puberactie kan leiden tot een intens verdrietige gebeurtenis. Ik neem me voor om vanaf vandaag mijn pubers élke dag te knuffelen. En te zeggen dat ik van ze houd. En elke keer als ze weggaan dat ze voorzichtig moeten doen. En als ze terugkomen na een avond stappen knuffel ik ze extra lang. Zolang ik mijn pubers om me heen heb, zullen ze hier aan moeten geloven. Of ze daar nu zin in hebben, of niet. Het is simpelweg te belangrijk om niet te doen.
***
Geen idee meer hoe je kind elkaar zit? Bestel hieronder, of koop bij je favoriete boekhandel
