Als je middenin de menopauze zit terwijl je kinderen aan het puberen zijn, kunnen we rustig spreken van een gevalletje slechte timing.
- Omdat je kind alleen maar met zichzelf bezig is. Kom je net uit het ziekenhuis omdat je bijna bent doodgebloed door een vleesboom, vraagt je kind waarom er geen cola in huis is. Heb je de hele nacht geen oog dichtgedaan, is je kind kwaad dat je zijn lievelingstrui niet hebt gewassen. Sta je te trillen op je benen omdat je de hele dag voor je lastige oude moeder hebt gezorgd (en haar gootsteen hebt ontstopt), beweert je kind dat hij vroeg wil eten omdat-ie met vrienden gaat chillen. Probeer dan maar eens rustig te blijven en het niet op een krijsen te zetten.
- Omdat de hormonen door het huis razen. In de puberteit gaan eicellen rijpen, in de menopauze verschrompelen ze. Dat proces zorgt voor grote hormoonschommelingen. En iedereen weet: daar komt hommeles van.
- Omdat je het niet meer pikt. Een vrouw in de overgang kan het opeens op haar heupen krijgen. Ze heeft het van de ene op de andere dag helemaal gehad met stofzuigen en sinaasappels persen, de was ophangen en sinterklaascadeaus kopen, zorgen voor haar hulpbehoevende ouders én de kinderen. Bekijk het allemaal, jullie zoeken het maar uit zonder mij – zoiets. Lastig, want dit is nou net een fase waarin je kind waarschijnlijk ook niet meer het makkelijke schattepatje is van vroeger. Pubers zijn nogal met zichzelf bezig, net als moeders in de overgang. Foutje van de natuur.
- Omdat beide partijen met rust gelaten willen worden. De puber wil zich losmaken van de ouders, de moeder wil na al die jaren weer eens doen wat ZIJ leuk vindt: walvissen redden, een spirituele cursus volgen, mindful op de bank liggen, met een kameel dwars door de Sahara reizen. Tikje lastig als je puber net heeft besloten dat het tijd is voor een tongpiercing, huiswerk maken volstrekt nutteloos vindt en comazuipen hartstikke leuk. Je kunt moeilijk een potje gaan mediteren als je vijftienjarige in een duistere discotheek zich laat versieren door een loverboy. Om maar iets te noemen.
- Omdat jij alles vergeet en je kind ook. Je kind is helemaal vergeten dat er een werkstuk over de Papoea’s gemaakt moet worden, jij hebt geen idee hoe de nieuwe beste vriendin van je dochter ook alweer heet. En dan sta je voor je het weet geïrriteerd tegen elkaar te schreeuwen, wordt er met deuren geslagen en gil je: als je het niet bevalt, dan hoepel je maar op.
- Omdat je net zo’n slecht humeur hebt als je puber. Je dochter schreeuwt dat hier in huis ook nooit, nooit, nooit iets mag, jij dreigt haar te wurgen met het oplaadsnoer van de smartphone. Door alle hormoonschommelingen kunnen de gemoederen heel hoog oplopen en ben je net zo’n dramaqueen als je kind.
EN WAT DOEN WE ERAAN, DOKTER? VEEL NETFLIX KIJKEN MET EEN BAK CHIPS TUSSEN JULLIE IN, AF EN TOE SAMEN DE SLAPPE LACH KRIJGEN OMDAT JULLIE ALLEBEI EVEN ERG ZIJN EN VOORAL RUSTIG AFWACHTEN TOT HET VANZELF OVERGAAT.
