Annet is docent Duits op een middelbare school maakt ze van alles mee, maar nu schrijft ze op haar blog Dagboek van een docent een brief aan de alle ouders met een kind op een middelbare school.
Beste ouders,
Het is fijn dat u een betrokken ouder bent en begaan met het wel en wee van uw kind. Doorgaans delen u en ik die betrokkenheid voor uw kind op een goede manier. Soms slaat u echter enigszins door. Ik zal een paar voorbeelden geven.
Kennelijk vindt u het belangrijk dat uw kind continu bereikbaar is. Ook als het op school is. U appt en belt uw kind onder schooltijd. U leert uw kind dat het continu bereikbaar moet zijn. Ik betrapte laatst een leerling met zijn mobiel in de les. “Mijn moeder belt, dan moet ik hem toch opnemen?”, vroeg hij verbaasd en verontwaardigd, nadat ik hem gesommeerd had zijn mobiel af te geven. Nee dus! Ik wil niet dat hij hem opneemt. Onze school is gewoon telefonisch bereikbaar. Bij spoed is het geen probleem uw kind uit de les te halen. Wij kennen het rooster en weten waar uw kind zich bevindt.
Of neem die keer dat u ons mailde dat uw kind, dat verontwaardigd thuis kwam met de boodschap dat ze strafwerk had gekregen, dit niet hoefde te maken. Omdat u, net als uw kind, het er niet mee eens was. Hoe zou u het vinden als uw kind bij ons kwam klagen over het tijdstip van naar bed gaan? En ik dan zou zeggen: “Joh, jij gaat gewoon om 22.00 uur naar bed hoor, want ik ben het echt niet met je ouders eens”. Realiseert u zich welke boodschap u uitdraagt?: “Wat de docent zegt is niet ter zake doende. Word je onheus behandeld op school? Kom thuis met je verhaal en wij lossen het voor je op.”
Wellicht bent u zich er niet van bewust dat deze reactie niet bevorderlijk is voor de docent-leerling relatie. Op het moment dat u ons gezag ondermijnt, neemt uw kind echter niets meer van ons aan. En rent het bij elke teleurstelling naar u toe om de problemen voor hem of haar op te lossen. Weet u wat wel bijdraagt aan een gezonde docent-leerling relatie? Stimuleer uw kind het gesprek met de docent aan te gaan. Deze aanpak maakt dat uw kind een aantal zaken leert:
- hoe het een probleem kan aanpakken
- dat het in gesprek kan gaan
- dat het verantwoordelijkheid neemt
- dat het initiatief neemt
- dat het leert omgaan met teleurstellingen
- dat het ’t heft in eigen handen neemt
- dat het opkomt voor zichzelf
Een ander voorbeeld:
Ik zal u vertellen wat er gebeurde na uw telefoontje: de verbinding wordt verbroken en uw dochter is van de kaart. Ze wordt opgevangen door twee medeleerlingen. Ze komen te laat in de les, ik vang ze op, eerst geïrriteerd naar hun toe, later naar u. Want u verwacht kennelijk van mij dat ik de schouders heb waarop ze kan uithuilen. Beste mevrouw, ik ben geen maatschappelijk werker! Het hadden uw schouders moeten zijn, uw armen om haar te troosten! Wij, haar klasgenootjes en ik, zijn maar surrogaten! Ik loods de dames de klas weer in en moedig ze aan zich op de les te concentreren. Dat lijkt me een goede afleiding. Maar zo werkt het niet natuurlijk. Uw dochter wil haar verhaal nu wel kwijt aan haar klasgenoten. En mijn les? Die kan ik wel vergeten.
Vooruit, nog één voorbeeld: Amper een uur nadat ik een onvoldoende in magister heb gezet, mailt u mij met de vraag of uw kind de toets kan inzien en of deze herkanst kan worden. Beste ouder, ik heb nog niet eens de klas gezien en gesproken! Bovendien worden toetsen altijd nabesproken en wat is er mis met uw kind? Heeft het een keelontsteking? Is het geholpen aan de amandelen? Heeft het poliepjes op de stembanden?
Zomaar even wat voorbeelden over betrokkenheid van ouders. Vaak gaat het goed gelukkig. Maar soms botst het.
Beste ouders,
Bescherm uw kind niet tegen de boze buitenwereld, maar leer het er mee om te gaan.
Of, om met juf Ank te spreken: Als u uw kind wilt leren klimmen, moet u er vooral niet op gaan zitten.
Hartelijke groet van een bezorgde docent.
Lees meer over en van deze docent op Dagboek van een docent
