De vijftienjarige zoon van Anne gaat een week naar Rome, met school. En kan best zelf zijn tas en aanverwante zaken inpakken. En dat gaat dan allemaal op geheel eigen wijze uiteraard.
17.00 uur
De zoon kijkt me vragend aan. Zijn tas inpakken? Hoezo? Omdat hij morgen naar Rome gaat? Dat is morgen toch?
17.01
De zoon wacht mijn preek niet af. En ja, hij weet heus wel dat morgenochtend geen goed moment is. En nee, hij heeft geen lijst van school gekregen waarop staat wat hij allemaal mee moet nemen.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
17.02
De zoon rolt met zijn ogen, hij heeft ook geen brief waarop het tijdstip van vertrek en het hotel waar ze slapen staat. Heeft school dat niet gemaild, of zo?
17.03
De zoon gaat het wel allemaal regelen, zegt hij.
17.59
De zoon vindt dat ik me aanstel. Hij wilde zijn vrienden echt appen om die informatie, maar moest nog even zijn spelletje uitspelen.
18.03
De zoon zegt dat ik heus niet in zijn kamer hoef te blijven staan. Dat hij nu gaat echt gaat inpakken.
18.04
De zoon vraagt of ik weet wat hij mee moet nemen. En nee, hij vindt het niet grappig dat ik zeg dat dat vast op een lijst staat, die ene lijst die hij niet heeft.
18.05
De zoon vraagt of het koud is in Rome.
18.06
De zoon vraagt hoe groot de kans op een hittegolf is.
18.07
De zoon vindt dat ik niet met mijn ogen hoef te rollen, hoe kan hij nou weten wat voor weer het daar is.
18.13
De zoon roept dat hij geen tas kan vinden, of hij zijn spullen ook in een plastic tas kan doen.
18.14
De zoon begrijpt mijn zuchten niet. En vindt de reistas die ik in zijn handen duw zó 1995. Dat was toch het jaar dat ik was geboren? Oh niet? Ja, weet hij veel.
18.15
De zoon moppert dat hij wel even een tas gaat regelen. Een waarmee hij wel gezien kan worden in Rome.
19.04
De zoon snapt niet waar ik me druk om maak. Hoe belangrijk is die tas? Kan het ook in zijn rugzak? Oh, te klein? Wat vind ik dan dat hij allemaal moet meenemen?
19.15
De zoon vond mijn lesje inpakken niet interessant. Of hij nu weer kan gamen. Nee? Oh, hij moet eerst inpakken.
19.16
De zoon bokt dat hij een stomme tas heeft.
19.17
De zoon tiert dat ik alleen maar stomme tassen heb.
19.18
De zoon loeit dat ik echt niet grappig ben met mijn ‘je zou toch een andere tas regelen’. Zijn vrienden hebben ook allemaal stomme tassen van hun moeder.
19.39
De zoon vraagt of alle kleren schoon moeten zijn. Ja? Kan ik dan nog even snel deze drie broeken en twee truien wassen? Had hij eerder moeten doen? Wanneer dan?
19.41
De zoon klaagt dat hij niks heeft om mee te nemen, kunnen we anders niet even snel winkelen?
20.17
De zoon haalt zijn schouders op als ik vraag waar zijn paspoort is. Moet dat mee dan of zo?
20.18
De zoon vindt mijn paniekerig, hoe belangrijk is dat paspoort eigenlijk? Oh, dan kan hij niet mee met het vliegtuig?
20.19
De zoon piept dat hij zijn paspoort misschien wel een beetje kwijt is.
20.27
De zoon zegt trots dat hij wel allemaal drinken heeft gekocht voor onderweg en in het hotel. Dat hij dus heus wel kan plannen. En weet wanneer de supermarkt dicht gaat en er dus op tijd was.
20.28
De zoon vindt mij behoorlijk zuur omdat ik chips, snoep en kauwgom geen eten vind.
20.29
De zoon jammert dat hij nog steeds niet weet waar zijn paspoort is.
20.30
De zoon mokt dat ik niet zo boos hoef te doen. En dat schreeuwen echt niet helpt.
21.16
De zoon heeft zijn kleren op de tas gelegd. Maar vindt dat hij dat morgen dan we lin de tas kan doen. En nee, hij heeft zijn paspoort nog steeds niet. En hij weet ook niet hoe laat ze morgenochtend vertrekken.
21.17
De zoon vindt het belachelijk dat hij zijn controller in moet leveren. Hij kan toch wel even gamen? Hoezo moet hij nu álles inpakken.
22.06
De zoon wappert met zijn paspoort onder mijn neus. Die lag in de la in de badkamer. En nee, hij wist ook niet waarom het daar lag. Maar dat is toch niet belangrijk?
22.07
De zoon apprecieert mijn speech over opruimen en belangrijke dingen een vast plek geven niet.
22.35
De zoon heeft nog meer goed nieuws. Het vertrek is de volgende ochtend om half 5. En nee, hij vindt niet dat hij daar wat laat achter komt. Ik kan hem toch wel even brengen?
22.38
De zoon pruttelt of mijn speech over dingen op tijd regelen klaar is.
22.44
De zoon klaagt dat de tas te klein is. En dat al dat eten niet in zijn rugzak past.
23.16
De zoon vraagt of ik weet waar zijn oplader is. En nee, hij hoeft niet nog een speech.
23.35
De zoon zoekt een extra paar schoenen om mee te nemen, want dat heeft een klasgenootje net geappt.
23.47
De zoon is van mening dat zijn Playstation ook mee kan. Hoezo niet? Dan kunnen ze toch chillen in het hotel?
23.48
De zoon wil mijn bluetooth speaker ook wel meenemen. Mag niet? Hoezo ben ik zo streng? Gun ik hem geen muziek of zo?
23.51
De zoon snapt mijn gezucht niet. Er is toch geen reden om boos te worden?
23.59
De zoon begrijpt niet dat ik een tassencheck wil doen. Oh, geen onderbroeken? Moeten die ook mee dan?
00.03
De zoon vraagt zich af of dat grote glas wijn wel een goed idee is. Weet ik wel dat we over vier uur moeten opstaan?
