Lekker makkelijk: stel met deze losse onderdelen een persoonlijk Sinterklaasgedicht samen voor je puber. Haal weg wat niet van toepassing is.
Stel zelf het gedicht voor je puber samen
Lieve [naam puber],
Ook al geloof je allang niet meer in deze oude baas,
Je krijgt toch een gedichtje van Sinterklaas.
Want de frustraties zijn in een jaar zo hoog opgelopen.
Dat deze Sint echt even lekker leeg moet kunnen lopen.
Dus ga maar zitten en knoop het goed in je oren,
Ook al zijn er dingen bij, die je liever niet wil horen.
Je bent een lieve schat, maar dat gepuber is soms zo rete-irritant.
Dat ik denk: ‘In welke slechte film ben ik in hemelsnaam beland?’
Bijvoorbeeld als je mijn dagelijkse smeekbedes negeert.
En keer op keer je jas midden in de huiskamer deponeert.
Moeten we de weg naar de kapstok wat duidelijker markeren?
Of een app met navigatie op je telefoon installeren?
Weet je wat? Zetten we er meteen een antizeurfiltertje naast.
Die bij iedere overtreding 10 euro naar mijn rekening verplaatst.
Want ook al is het vreselijk onrechtvaardig dat we nooit iets lekkers eten,
Dat hoeft toch niet iedereen de hele dag te weten.
Zelfs als ik met bloed zweet en tranen ons eten heb bereid.
Wil jij toch altijd nog wel wat kritiekpuntjes kwijt.
‘Dat lust ik niet,’ ‘Dit vind ik vies/is smerig, niet te vreten,’
‘Ik hou van patat en pizza, dat moet je nu onderhand wel weten!’
En waarom moet je zoveel handdoeken gebruiken?
Het is niet dat je daarvan nou beter gaat ruiken.
Want die giftige combinatie van deo/parfum en puberzweet,
Maakt dat ik soms liever je kamer niet betreed.
De was hier in huis is ook zo’n wonderlijk iets.
Dat komt van alle kanten, ogenschijnlijk uit het niets.
Steeds als ik eindelijk de bodem van de wasmand bereik,
Tover jij hem weer vol, als ik even niet kijk.
En hoe komt het dat je alles gewoon laat vallen waar je staat?
En overal een spoor van troep achterlaat.
Zijn het die handjes van jou, werken die soms niet goed?
Is dat ook waarom je het dopje nooit terug op de tandpasta doet?
En waar is mijn oplader toch steeds gebleven?
Is het heel lastig om die gewoon terug te geven?
Als je hem pakt, neem dan meteen mijn nagellak/oortjes/trui mee?
Dat lijkt me nou echt een supergoed idee!
Als ik van mijn werk thuiskom en de keuken in loop.
Dan overvalt me een gevoel van diepe wanhoop.
Restjes, koekjes, noodles, kopjes en verpakkingen overal.
Het is net een grasveld na een muziekfestival.
En al die gekke woorden, ik snap de helft niet wat je zegt.
Ik probeer heus wel eens mee te praten, maar valt superslecht.
Want dan ben ik een boomer, kapot ziek gruwelijk awkward,
Ik geloof niet dat ik daar nu heel erg blij van wordt.
Okay, ik ben dus niet je homie en verre van boemlauw,
Maar deze ouwe muts, is wel stapeldol op jou.
En ondanks dat ik je nu een beetje heb lopen dissen,
Weet dat ik je echt voor geen goud zou willen missen.
Een dikke kus van de Sint
***