Lieve moeders en vaders van pubers,

Nu je in de, hopelijk, relatief rustige dagen van Kerst even op adem kunt komen van een behoorlijk turbulent jaar, is een hartje wel op zijn plaats. Een hart voor jou, omdat je het dit jaar zo goed hebt gedaan. En omdat het als vanzelfsprekend wordt gezien. Het zijn toch je kinderen, dus natuurlijk doe je dan je stinkende best. Niemand zal het hardop zeggen en daarom doen wij dat: ‘Wat hebben jullie het goed gedaan!’

Want ga er maar aanstaan. Een crisis die alles omver schopt. Die angst veroorzaakt. Die uitzichtloos is. Niet alleen moest je zelf het hoofd boven water houden, maar ook dat van je puber. Die misschien net zo bang, gefrustreerd en ongeduldig was als jij.

Je moest zelf je werk zien te stroomlijnen, of dat nu thuis aan de keukentafel was, of op de werkvloer omdat je een cruciaal beroep hebt. En daarnaast moest je je puber begeleiden bij school. Of in ieder geval zorgen dat de lessen werd gevolgd. En moest je tegelijkertijd stand by docent, ict-er, conciërge, kantinedame (of -heer) en gymleraar zijn.

Je had er soms een dagtaak aan om te zorgen dat alle zoom/teams/hangout-verbindingen up to date waren, dat de wifi er niet de hele tijd uit flikkerde, dat je puber op tijd opstond en een soort van aangekleed achter de laptop zat. En dat je puber de rest van de dag niet als een zombie in bed doorbracht, maar ook nog iets ging ondernemen.

De taken op je ouder-cv werden dan ook steeds omvangrijker. Motivational speaker, chaos coach, mentaal begeleider, inspiratie-instructeur; je moest het allemaal maar doen. En je deed het. Dat allemaal terwijl je je zorgen maakte om de crisis, je ouders, financiën, werk, probeerde je zo goed en kwaad als dat dat ging je puber óók door deze crisis te loodsen.

Je had misschien wel meer discussies thuis dan ooit, over feestjes, vrienden, uitgaan en binnenblijven. En je reed misschien wel meer dan één keer door de teststraat, duimend dat de uitslag negatief zou zijn. Je moest je eindexamenkandidaat troosten dat er geen feest was, en je achtstegroeper dat het afscheid van de basisschool anders dan anders was en voorbereiden op een brugklasjaar dat ook anders was. Je moest je puber troosten als hij/zij bang of eenzaam was, hoop geven terwijl het soms niet zo hoopvol was, en met hem/haar blijven kijken naar de lichtpuntjes, terwijl je die zelf misschien ook niet altijd zag.

Je moest je puber bezighouden, omdat er niet meer gesport kon worden en hij of zij niet meer zijn hobby’s kon doen. Je moest meer dan ooit de strijd met verveling aangaan en meer schermtijd toestaan dan je lief was.

Je puber zal het zo snel niet zeggen, maar diep van binnen vond hij/zij het fijn dat je er voor hem/haar was. En bent. Dat er bij je uitgehuild kan worden, dat je eindeloos naar zijn/haar verhaal luistert, dat je mondkapjes nabrengt als ze bij de bushalte staan en dat je altijd positief bent en blijft. Dat hartje voor jou van ons, komt dus ook van je puber.

Lieve vader of moeder van puber(s), dit jaar was misschien wel het meest uitdagende jaar tot nu toe in je ouderschap. Wat ons betreft ben je met vlag en wimpel geslaagd.

Fijne feestdagen,
Marine en Saskia

***

Heb je ons huiswerkhandboek al besteld?

Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…

We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.