De basisscholen gaan volgende week weer open, en allemaal leuk en aardig, maar waarom blijven de middelbare scholen, mbo’s, hbo’s en universiteiten gesloten? Hebben pubers er niet meer aan dat juist zij, die al zoveel hebben ingeleverd, hun leven een klein beetje terugkrijgen?
Goed nieuws voor alle kinderen van het basisonderwijs. Fijn dat voor hen de scholen weer opengaan. Fijn dat ze weer naar school mogen en hun klasgenoten weer kunnen zien. Fijn ook voor de ouders die nu geen staartdelingen en de regels van ’t fokschaap (of kofschip, of, zoals sommige pubers het hebben gedoopt, xtc-koffieshop) tussen hun zoom- en teams-werkvergaderingen hoeven te doen. Fijn dat er voor hen perspectief is. Over zeven dagen, op 8 februari, wordt het leven voor hen weer een klein beetje normaal.
Eerste studiejaar achter een scherm
Voor pubers op de middelbare school, mbo, hbo en universiteit is dat perspectief er niet. Mijn jongste zit op het mbo, mijn oudste op het hbo. De jongste heeft de eerste maanden van het schooljaar een aantal middagen fysiek les gehad, maar vrijwel de meeste lessen waren online. De oudste is slechts één keer op school geweest. Dat was in september om een derde van zijn klas te ontmoeten. Meer eerstejaarsstudenten bij elkaar was niet mogelijk volgens de corona-regels dus met de rest van de klas moest hij maar online kennis maken.
Mijn pubers worstelen zich door hun eerste schooljaar heen. Een nieuw leven op een nieuwe school die ze zonder introductieweek, of start van het schooljaar-feesten moesten beginnen. En hoewel beide scholen hun best doen, is er geen groepsgevoel of studie-gevoel of alles wat zo’n eerste jaar leuk maakt-gevoel.
Er is vooral onduidelijkheid en een allesoverheersend lamlendig gevoel. De afgelopen zes maanden zaten ze wat school betreft opgesloten op hun kamer, vastgeplakt achter hun laptops. Ze hebben geen idee wie hun klasgenoten zijn, geen idee wie hun mentor is, geen idee hoe een schooldag op die nieuwe school ‘voelt’.
Verveling alom
Minister Slob van Onderwijs zei, nadat het kabinet vanmiddag had besloten dat de basisscholen open mogen, dat voor middelbare scholieren het nog onduidelijk is wanneer zij weer naar school mogen. Ondertussen lijden veel pubers onder de lockdown en avondklok. In een artikel op nos.nl zegt de VO-raad, de sectororganisatie voor het voortgezet onderwijs, dat het onwenselijk en onverantwoord is om middelbare scholieren nog langer thuis te houden.
Door de coronacrisis lopen jongeren tegen allerlei problemen aan. Er zijn nog geen cijfers, maar de eerste lockdown leidde tot onder meer verveling, angst en agressie. Ik ben geen deskundige, maar ik zou niet weten waarom dat nu anders is. Ik denk dat ook nu veel pubers thuiszitten en bang en depressief zijn. En zich eindeloos vervelen. Ik zie het ook bij mijn pubers. Verveling staat met stip op nummer één hier thuis, bij gebrek aan structuur en motivatie. Een groot deel van de dag kijken ze oude series op Netflix en herhalingen van herhalingen van American Dad. Oh, en er worden zillion TikTok-video’s gemaakt.
Lamlendig én paniek
Ik vraag niet eens meer of mijn pubers les hebben. Want dat werkt ook voor mij frustrerend, want zij weten niet waar ze aan toe zijn en omdat we nu 24/7 op elkaar zitten geplakt wist ik ook niet waar ik aan toe ben. Dan is er wel les, maar is de klas niet op de hoogte, dan zit de hele klas klaar, maar weet de docent niet dat er les is. Waar in het normale leven lesuitval nog een soort van uitzondering was, is het nu blijkbaar heel normaal dat zowel aangekondigd als niet aangekondigd lessen uitvallen. Om je een beeld te geven: afgelopen week kreeg mijn ene puber slechts twee van de geplande zestien uur online les. De andere puber had ineens die week helemaal geen les, maar wel een onaangekondigde toets die negen keer meetelde voor het voorlopig studieadvies. Je begrijpt, de dagen zijn hier lethargisch afgewisseld met totale paniek.
Ik begrijp eerlijk gezegd niet zo goed waarom basisscholen wel open gaan en middelbare scholen en hoger onderwijs niet. Ik ben natuurlijk geen pedagoog, maar jonge kinderen zijn volgens mij minder kwetsbaar, uitzonderingen, kinderen die bijvoorbeeld te maken hebben met huiselijk geweld, daargelaten, als het op een lockdown aankomt. Hun sociale ontwikkeling speelt zich vooralsnog binnen de periferie van hun ouders af, terwijl pubers moeten ontdekken wie ze zijn en hun eigen identiteit moeten ontwikkelen. Dat doe je niet op de bank bij je ouders, zeg maar.
Bovendien kunnen jonge kinderen elkaar nog in een groep zien en mogen ze nog bij elkaar spelen en logeren en kunnen sporten. Dat kunnen pubers allemaal niet. Pubers houden zich volgens mij ook beter aan de regels. Die dragen overal mondkapjes en houden min of meer afstand, niet zozeer van elkaar, maar wel van volwassenen. Als docent op een basisschool heb je er af en toe één aan je been hangen, bij wijze van spreken hè, dat zal op een middelbare school niet snel gebeuren.
Vandaag neemt het kabinet naar alle verwachting een beslissing over de coronamaatregelen op middelbare scholen. Ik hoop met heel mijn hart dat ze alle scholen opengooien. Als het moet zet ik mijn leven nog wel even on hold en ga ik zo lang als dat het nodig is in lockdown, als mijn pubers maar weer hun leven terugkrijgen.
***
Nu je hier toch bent, zouden we je iets willen vragen…
We maken iedere dag Tis Hier Geen Hotel met heel veel plezier. Want we zien het als onze missie om jullie zonder al teveel kleerscheuren, en een beetje humor, door de puberteit van je kinderen heen te slepen. En dat willen we blijven doen. Maar sinds de Corona-crisis is dat er niet makkelijker op geworden. Zou je ons daarom willen helpen dit Hotel open te houden? Hoe? Kijk HIER.
