Ralph’s verjaardag kwam er aan. Vierenveertig werd hij. Zijn twee pubers vonden dat best wel heel oud. En vooral een leeftijd waarop cadeaus eigenlijk niet meer kunnen, en al helemaal geen boeken. Hij verzon een list.
Dus toen was ik alweer bijna jarig. Vierenveertig ditmaal, niets om bijzonder trots op te zijn. Ook niks om me voor te schamen. Gewoon, Vierenveertig. En zoals dat gaat bij een verjaardag, dat moet gevierd. Tenminste, dat dacht ik. Ja, fout dus.
Pubers en verjaardagen
De oudste: ‘Hee pap, de meeste oude mensen vieren hun verjaardag niet meer hoor. Die zijn niet zo hebberig naar een cadeautje als jij.’ Juist. Ik herinner haar aan haar eigen verzoek om een cadeaulijstje. ‘Ja, maar dat vroeg ik alleen maar omdat je anders alleen maar stomme dingen vraagt.’ Ik ga bijna op zoek naar de logica in dit antwoord. Dan herinner ik me haar leeftijd.
Stomme dingen-lijst
Stomme dingen. Misschien is het goed dat ik dat even uitleg. Stomme dingen zijn boeken. Specifieker: romans. Doorgaans de enige items op mijn lijst. Een stomme lijst, leerde ik vorig jaar, toen ze die lijst keurig negeerden, en de Action en de Xenos leeg kochten. ‘Veel leuker,’ zeiden ze. ‘En goedkoper, dus lekker veel cadeaus!’ Trots enzo. Dus nu spuit ik af en toe als ik niet naar mijn werk moet Ajax-deo onder mijn armen, en hang ik mijn sleutels af en toe op in een sleutelkastje met ‘keys’ er op.
Volwassen dingen-lijstje
Nouja, goed, dit jaar willen ze toch wel graag een lijstje. ‘Hier,’ zeg ik. ‘Mijn verlanglijstje.’ Ze komen niet meer bij. Behalve het feit dat een ‘volwassene’ (zo noemen ze mij als ik écht domme dingen doe) zijn verjaardag niet behoort te vieren, behoort hij zijn wensenlijst al he-le-máál geen ‘verlanglijstje’ te noemen. Sjongejongejonge, nerd. Hoe ik het dan moet noemen? ‘Nou, gewoon, dingen die je wilt hebben.’ Joe!
Grillpan
De dingen-die-ik-wil-hebben komen me ook al op een diepe zucht te staan. Ik leg uit dat het wat onwennig is zo zonder boeken, en dat ik ook mijn best heb gedaan de cadeaus binnen hun budget te houden. Vinden ze op zich wel fideel van me. ‘Maar we gaan dus écht geen grillpan voor je kopen.’ En die percolator dan? Ook raar, die kun je gewoon bij de Albert Heijn kopen. Goed punt. Vraag nooit cadeaus die je bij de Albert Heijn kunt kopen.
Klein zetje
Om ze uit de brand te helpen pen ik snel een mooi kookboek op de lijst. Voor de gewetensbezwaarde boekenhaters onder hen (beiden) verzin ik daar bij dat een kookboek dus officieel geen boek is: ‘Nee, dat is een belevenis.’ De oudste kijkt me gepijnigd aan en ik zie de jongste denken: ‘Als je die viezigheid in die recepten maar zonder ons gaat beleven.’ Daarna stappen ze op hun fiets naar de Bruna. Tevreden kijk ik ze na. Pubers, ze hebben soms gewoon een klein zetje nodig.
