Morgen vergadert het kabinet over wat te doen na 6 april, de voorlopige einddatum voor de lockdown. Martine maakt zich niet bezorgd om haar kinderen. Maar wel over andere kinderen, met wie het niet per se goed gaat.
Geachte minister Slob, beste Arie,
Morgen vergadert het kabinet over de maatregelen voor na 6 april. En dus ook over de vraag of de scholen open gaan of dichtblijven. Misschien is het even goed om te weten hoe het met ons gaat. Vanochtend bijvoorbeeld kreeg ik een agenda-melding. Mijn zestienjarige zoon zou met school op talenreis gaan. Dat heugelijke feit was ik vergeten uit mijn agenda te halen. U raadt het al, de reis gaat niet door. In plaats daarvan bleef mijn zoon vanochtend in zijn bed liggen, met een deken over zijn hoofd. Dat houdt hij iedere dag tot een uur of 12 vol. Ik zie hem nauwelijks iets doen voor school. Maar ik mag me er niet mee bemoeien, dus ik loop om te pesten extra vaak door het beeld als hij op Fifa net doet of het EK voetbal wel doorgaat.
Mijn dochter van dertien zit iedere dag wel heel netjes paraat achter haar laptop. Klaagt wel dat Microsoft Teams wel vaak hapert en dat ze de uitleg vaak niet snapt. Ze is doodmoe elke avond. Van het niksdoen vooral, zegt ze. Ik geef haar wel extra vitamine D omdat ze veel te weinig buiten komt. Soms hoor ik haar boven praten tegen haar vriendinnen. Ze zegt dat ze het eerst wel leuk vond dat er geen school is, maar nu mist ze haar vriendinnen ‘zo erg dat het zeer doet’.
Niks missen? Neem een abonnement op de Tis Hier Geen Hotel nieuwsbrief!
Lieve minister, ik -en met mij veel ouders- zijn dus wel klaar met die lamlendige pubers hier in huis. We maken ons ook wel zorgen. Maar als het moet, zetten we nog wel even door. We zijn gezond, we hebben voorlopig geen geldzorgen en mijn kinderen hebben een goed stel hersenen.
We zijn gezegend, zoals u dat waarschijnlijk zou zeggen. Mijn kinderen overleven dat houtje-touwtje thuisonderwijs dat ze nu krijgen heus wel. En anders doen ze maar een jaartje over. Wij ouders klagen en mopperen dan wel, maar we komen er wel overheen. Mocht u beslissen dat de school voorlopig niet doorgaan, dan gaan wij ouders natuurlijk nog een tandje hoger in de klaagstand.
Maar luister vooral niet naar ons.
Wat er zijn ook andere ouders. Die u waarschijnlijk niet hoort. Dat zijn de ouders van minder geprivilegieerde kinderen dan die van ons. Die thuis moeten vechten om een laptop, als die er überhaupt al is. Die geen backup hebben in de vorm van een ouder of oudere broer of zus, voor het geval ze iets niet snappen van school. En bij wie thuis niet wordt gecheckt of ze het opgedragen schoolwerk wel doen.
En ik denk aan al die kinderen die het zich al niet konden veroorloven niet op school te zijn, omdat ze al gigantische achterstanden hebben en remedial teaching nodig hebben of bijles vanwege een taalachterstand, zoals de zevendegroepers die ik tot drie weken geleden iedere maandag op school hielp met leesvaardigheid.
Of denk aan al die kinderen die thuis het slachtoffer zijn huiselijk geweld of gewoon twee ouders hebben die elkaar verbaal de tent uitvechten. Of ouders hebben die wel degelijk zorgen hebben over hun financiële situatie op korte termijn. Voor deze kinderen is het op school echt veel fijner dan thuis.
Ik zou ook niet weten wat wijsheid is. Ik zou willen dat alle scholen weer open gaan. Maar is snap het ook dat het nodig is om het niet te doen. Maar misschien moet u een uitzondering maken voor al deze kinderen. Laat hen dan in ieder geval wel toe op school. Dan houd ik het nog wel even vol met die van mij. Desnoods tot aan de zomervakantie.
