Het klinkt als dé oplossing voor de worsteling van scholen met de smartphone. Verbied die dingen gewoon op het schoolplein. Het wordt er een stuk gezelliger van.
Op De Passie in Wierden bij Almelo mag de telefoon pas te voorschijn worden gehaald als het laatste uur is afgelopen. In De Volkskrant van vanochtend stond een reportage over die school, waar het ‘een stuk gezelliger’ is als niemand meer aandacht heeft voor zijn telefoon. Ook zijn de kinderen minder afgeleid. Ze maken wel een stuk meer lawaai, zo blijkt. De leerlingen praten namelijk met elkaar. En ze voetballen, kaarten en kletsen dus.
Ideaal
Op het eerste gezicht denk ik: ideaal! Gewoon een verbod uitvaardigen, lekker duidelijk voor iedereen. En dus pubers die met elkaar praten, in plaats van op hun telefoon staren.
Uit het artikel in De Volkskrant blijkt overigens dat veel scholen worstelen met het telefoonverbod. De meeste hebben al zo’n genummerde telefoonzak in de klassen hangen, waar de leerlingen hun telefoon in moeten doen. Het geluid moet uit. Ik vond het de uitvinding van de eeuw, maar het blijkt dat iedere leraar er weer andere regels op nahoudt. Bovendien vergeten die warhoofden van pubers van ons het apparaat regelmatig uit de zak te halen, waarna er grote paniek uitbreekt als het kwijt blijkt te zijn.
Inleveren
Op de school van mijn dochter moet iedereen die zijn telefoon in de les te voorschijn haalt, het apparaat inleveren en krijgt het pas aan het einde van de dag terug. Bij mijn zoon op school moeten de kinderen de telefoon inleveren bij de leraar en krijgen ze hem na de les weer terug. Dit na een discussie over wie er verantwoordelijk is als het apparaat in de tussentijd schade oploopt.
Leraren vinden het handig dat de telefoon tijdens de lessen bij de hand is, want je kunt er opdrachten mee maken en verder staan het rooster en cijfers erop. Kinderen zijn bovendien zo vergroeid met hun telefoon, dat ze er ook schoolopdrachten op maken. Mijn dochter tikt haar boekverslagen erop, net als haar stukjes voor de schoolkrant. Onze kinderen zijn zo vergroeid met die telefoon, als communicatiemiddel en als gereedschap dat je je kunt afvragen of je hun leven niet nodeloos ingewikkeld maakt als je hem verbiedt.
Sociaal onhandig
En er is nog een ander bij-effect van de smartphone. In de pauzes mogen kinderen ‘op hun telefoon’. Zeker voor kinderen die sociaal niet zo handig zijn, is het de perfecte uitvlucht. Met je neus op het telefoonscherm valt het minder op dat je niet een groepje staat maar alleen. Dus die telefoon heeft ook wel zijn voordelen voor sommigen.
Overigens vertrekt mijn zoon vertrekt iedere ochtend met een bal onder zijn arm naar school. Die gaat in de pauzes in het naastgelegen park altijd een potje voetballen. Met zijn telefoon in de achterzak. Hij zet het alarm, zodat ze weten wanneer de pauze is afgelopen.
