Martine verbaast zich over het fanatisme waarop de zwangeren van nu bezig zijn met eten en hun figuur. Zes weken na de bevalling achter een kinderwagen aan joggen: jullie lijken wel gek.
Als ik de zondagochtend mijn rondje ren door het park, dan zie ik altijd clubjes zwangere moeders óók hardlopen. Ik denk dan altijd: ‘WTF?!’. Ik weet namelijk nog dat toen ik zwanger was, en dat is niet zo heel lang geleden, dat ten sterkste werd afgeraden. Iets met weke banden die de schok niet konden verdragen. Voor mij een reden om, afgezien van een uurtje zwemmen in de week, maar helemaal te stoppen met sporten en mezelf met een rol chocoladekoekjes op de bank te installeren en de boel uit te broeden. Heerlijk vond ik dat.
Nu zie ik die meisjes rennen, en denk: voor wie doe je dat? Om vier maanden na de bevalling weer bikinifit te zijn? Nog erger vind ik de moederclubjes die ná de bevalling in strakke broek en renschoenen achter de bugaboo aanrennen. Dan kijk ik in zo’n kar en denk: je bent nog maar zes weken geleden bevallen. Je lijkt wel gek! Waarom nu al al die moeite om nu al strak en fit te zijn. Voor de sixpack na de bevalling à la Doutzen Kroes? Toen ik net was bevallen, (en ik herhaal het nog maar even) dat is nog maar vijftien jaar geleden, was er geen sprake van dat je dat zou doen. Je zou vanzelf wel afvallen van borstvoeding. Trouwens, die baby van mij was ongeveer negen pond, en had de hele dag honger. Dat voeden was op zich al topsport.
Nee, ik kon zes weken later geen bikini aan. Een jaar later ook niet. Nou ja, nooit meer eigenlijk. Je lichaam wordt niet meer zoals het was. Er heeft namelijk een baby in gezeten en dat op zich is al mooi genoeg.
Over dat voeden gesproken. In ‘mijn tijd’ waren er ook al twee kampen. Maar je had geen facebook waarop je iemand voor slechte moeder kon uitmaken als die het niet lukte/geen zin had om borstvoeding te geven. Bij de collega’s van Me-to-we zien we regelmatig hele fitties voorbij komen over borstvoeden of niet. Laat je niet gek maken. Borstvoeding geven is prima, flesvoeding geven is prima. Nagel elkaar niet aan de schandpaal. Verspilde energie, echt.
Je eigen eten: doe daar ook niet te ingewikkeld over. Nog geen vijftien jaar geleden mocht je best weleens een wijntje drinken als er een baby in je buik zat. Nu wordt er gedaan alsof de baby van de slok champagne op je eigen bruiloft al een foetaal alcoholsyndroom kan krijgen. En rauwmelkse kaas, jongens, dat spul is in Nederland helemaal niet te krijgen: alleen bij de kaasspecialist. Eet je toastje brie, neem af en toe (een klein) slokje en laat iedereen die daar wat van vindt de rambam krijgen.
Nu wordt er net gedaan of die hele bevalling een feestje is, met jou in de hoofdrol. Dat je de hoofdrol hebt, dat klopt. Maar je hoeft echt de halve wereld uit te nodigen aan je kraambed: de bevallingscoach, drukpuntmasseur, je beste vriendin en je moeder. Laat ze lekker komen als de baby er is. Je mag best vinden dat het eng is, maar het is een klus die je in je eentje moet klaren. Enneh, die baby komt er toch wel uit of je nou in bad zit, klankschalen toepast of een ruggenprik vraagt (die ik 15 jaar geleden best had willen hebben trouwens).
Echt superleuk al die eco-friendly maatschappelijk verantwoorde babykleertjes. Zet ze vooral op de lijst als kraamcadeautjes. Maar koop je niet helemaal failliet aan spullen. Je hebt het meeste niet nodig. Echt niet. Of maar heel erg kort.
Ja want zo kort als het duurt dat jouw spruitje van maat 50 naar maat 56 gaat, zo kort lijkt ook de tijd tussen dat mijn pubers rompertjes droegen en maat 46 van schoenen hebben. Dus meisjes: wees lekker zwanger en mat jezelf niet zo af. Wees lui en laat je verwennen.
