Heb je een puber thuis die niet van winkelen houdt? Saskia vond onverwacht, na een ruzie met haar puber in een overvolle winkel, de oplossing.
Ik sta in de winkel. En maak met mijn telefoon een foto van een jas. Een klik verder popt die jas op het scherm van mijn zoon die thuis op de bank zit en het een en ander van commentaar voorziet. Duim omhoog? Dan kan de jas worden afgerekend.
Geen shop-fan
Toen mijn zoon veertien was, groeide hij zo snel dat ik hem nodig had om te kijken in welke maat hij was beland. Ik had ook een stapel kleren online kunnen kopen en een passessie thuis kunnen houden, maar live shoppen leek me veel sneller. Hij had geen zin, dat hij meeging was omdat ik hem omkocht met een beloning in de vorm van iets met veel calorieën en e-nummers. Echt fan van shoppen is mijn zoon niet. De winkelstraat was te druk, te lang, te ver, en te stom. De winkels die we in gingen waren te warm, te koud, of ze stonken. En kleding passen werd pertinent geweigerd, want waarom zou je in een hokje in je onderbroek gaan staan? Juist.
Ruzie in de winkel
In de stad mopperde hij in winkel nummer 1 dat hij andere belangrijke afspraken had. En of ik niet wist dat hij een leven had. Ik mopperde op mijn beurt dat zijn kleren nu eenmaal te klein waren. En dat hij niet mag zeuren als hij ook allemaal kledingwensen heeft. Want die heeft hij namelijk wel. In winkel nummer twee zeeg hij zuchtend in een stoel bij de pashokjes en gooide zijn capuchon ver over zijn hoofd. En ging bovendien heel driftig een spelletje spelen op zijn telefoon. Ik ontplofte. Hij ook. We kregen ruzie. In een overvolle winkel. En nadat ik hem boos toesiste dat hij maar beter weg kon gaan, siste hij eveneens boos ‘mij best’ en stampvoette weg.
Puber blij
Ik appte als eerste. Waar hij was. Hij stuurde een foto van een terras – hij was voor het gemak maar alvast naar de plek gelopen waar hij normaliter zijn beloning kon innen – met een ‘sorry’. Ik stuurde een foto met een shirt dat ik voor hem had gevonden en eveneens een ‘sorry’. Hij vond het shirt oké, was het ook in zwart? Een kwartier en 10 foto’s later hadden we zijn kleren gekocht. Ik in de winkel, hij lurkend aan een milkshake.
Ongemerkt hadden we dé oplossing gevonden. Ik app, hij kijkt en beslist, en dan koop ik het. Als ik twijfel over de maat laat ik hem met een meetlat zijn voeten, armen, benen of taille opmeten. Werkt perfect, want ik ben snel klaar en niet gefrustreerd. En anders dan online bestellen, kan hij het meteen aantrekken. Deze oplossing is niet ontstaan uit luiheid, maar uit praktische overwegingen. Wat betreft winkelen zijn we gewoon niet de beste match. Tenminste als we daadwerkelijk samen in een winkel staan. Maar zet ons aan het WhatsApp-winkelen en we matchen als een malle.