Ik weet niet hoe jullie herinneringen aan wiskunde zijn, maar die van mij zijn niet bepaald leuk. Ik snapte het niet. Nooit niet. Ook niet nadat de leraar én bijlesleraar het geduldig een stuk of 376 keer hadden uitgelegd.
Ik weet nog precies de namen van mijn wiskundeleraren, meneer Koolstra en Roskam. En niet omdat het van die leuke leraren waren, het waren gewoon een beetje stoffige, oubollige – ondanks dat ze nog geen dertig waren- mannen met een voorliefde voor grafieken, vergelijkingen en berekeningen met 28 cijfers achter de komma. Een liefde die ik niet met hen deelde, het was vooral hun eindeloze geduld en uiteindelijke gezucht dat ik me nog zo helder voor de geest kan halen. In de derde klas smokkelde meneer Koolstra er een flink aantal tienden punten bij zodat ik een 4 op mijn eindrapport stond en naar de vierde klas kon. Waar ik ein-de-lijk was verlost van wiskunde. Want in mijn tijd mocht je dat vak gewoon laten vallen. Wat een heerlijkheid.
Pubers op de havo en vwo hebben minder geluk. Op de havo kun je overigens wel wiskunde laten vallen als je het profiel C&M kiest. Maar alle andere profielen op zowel vwo en havo daar zit toch echt wiskunde bij. Mijn pubers waren ook de klos. En die hebben dan ook nog dat wiskunde-talent van mij geërfd, waardoor ze al eigenlijk 1-0 achterstaan. Bij de een dansen de cijfers voor de ogen, de ander krijgt een soort paniekaanval bij het zien van een wiskunde som die uit 8 sub-sommen bestaat, want zo’n som komt immers nooit in eenvoud. Ik zie hun frustratie, deel hun boosheid, snap hun onvermogen. Het onderwijssysteem in Nederland snapt dat nog niet, want ze moeten doorploeteren totdat ze hun felbegeerde diploma hebben behaald – en de vraag is maar of ze dat überhaupt halen als je enige wiskundig inzicht ontbeert.
Ben je dom als je wiskunde niet snapt? Niet per se. Een bevriende advocaat zei tegen me dat hij nooit advocaat had kunnen worden als wiskunde een verplicht vak was geweest in zijn tijd. Hij had simpelweg het vwo niet kunnen afronden. En hoe jammer was dat geweest? Ik heb zelf ook geen wiskunde nodig in mijn werk. En met mij zijn er legio anderen die tot tranen aan toe hebben zitten zwoegen op dat vreselijke wiskunde en blij waren dat ze er geen eindexamen in hoefden te doen.
Mijn oudste puber zit in het examenjaar. Met dat verplichte wiskunde dus. Ik heb ondertussen een godsvermogen aan bijlessen uitgegeven. Ik het het met hem te doen. Als ik in zijn wiskundeboek kijk, krijg ik spontaan koud zweet op mijn rug. Aan mij heeft hij dus ook niks. Arm kind.
Moet wiskunde als kernvak afgeschaft worden? Ik roep misschien wel het hardst van iedereen ‘ja’. Want deze lijdensweg van al die kinderen die het echt niet snappen moet gewoon stoppen. En waarom is het op de havo en vwo wel een kernvak en op het vmbo niet? Hoezo is dat onderscheid gemaakt? Is is het op het vmbo ineens niet meer nodig? Omdat daar geen enkel kind zit met een wiskundeknobbel? Moet het niet eigenlijk voor ieder kind een keuze zijn of ze wel of geen wiskunde kiezen?
Hier is het laatste woord ongetwijfeld niet over gesproken. Veel ouders zijn het erover eens dat wiskunde gewoon een keuzevak moet zijn. Zoals Aardrijkskunde of Frans. Ligt het je? Lekker kiezen. Word je ‘s nachts gillend wakker uit een boze geo-driehoekdroom? Lekker laten vallen. Marc Dik stuurde, een tijd geleden alweer, een boze tweet de wereld in over zijn dochter die huilend thuiskwam vanwege wiskunde. Die ging viraal, blijkbaar hebben meer ouders een reddeloze puber die naar een wiskundeboek staart en het gewoon niet meer weet. Ik voel een opstand aankomen, oproer. Ik ga de barricaden op. Om mijn eigen wiskundetrauma te bestrijden en te verhoeden dat mijn pubers er een oplopen. Wie marcheert er mee?
