Jeanette mist ze vaak wel, de knuffels van haar dochter toen ze nog klein was, de zachte haartjes, de kleine handjes. Ze schreef daarom een lief briefje aan haar dochter.
Soms heb je pittige buien en botsen jouw hormonen met die van mij of matcht jouw drang naar vrijheid nog niet met wat ik goed voor je vindt. En je groeit zo hard. Maar hoe groot je ook bent, gelukkig heb je me soms toch nog nodig. Dan voel ik je hoofd zachtjes op mijn schouder zakken als we op de bank een film kijken na een zware week vol stress op school. Dan beweeg ik zo min mogelijk en zeg niets om het moment niet te verpesten. Dan ben ik gewoon weer even je mama, net als toen je nog zo´n klein mensje was die de hele dag zo dicht mogelijk bij me wilde zijn. Hoe vaak zat je niet op schoot, met je schoongewassen haartjes, zo vlak onder mijn neus?
kleine purk
Je bent al zo groot, maar ik zie soms nog die kleine purk die ik graag knuffel en waarvoor ik wil zorgen. Wees maar niet bang, ik zal je heus niet meer op schoot trekken zoals toen of knuffelen in het openbaar. Dat zou natuurlijk in jouw woorden superawkward zijn. Maar ik breng je wel graag een kopje thee als je zit te leren of als je verdrietig bent.
Ik probeer me niet teveel op te dringen, maar geniet intens van die steelse momenten. Jouw arm in de mijne als we samen winkelen. Die ruwe onhandige knuffel als je me met je lange puberlijf nog even welterusten komt zeggen. De melige houdgreep als je, een stuk langer dan ik inmiddels, me beetpakt en zegt: ‘Hé mammaatje!’. De knuffel die je toelaat als ik nog even naar boven kom omdat we een beetje mot hadden. De dankjewel klapzoen als ik iets voor je heb gedaan.
Ziek
En als je ziek bent, geniet ik daar stilletjes ook van. Niet echt ziek-ziek natuurlijk, maar onschuldig-geen-zorgen-ziek. Omdat het gewoon zo fijn is dat ik je ongegeneerd kan vertroetelen. Dat je lekker tegen me aan komt liggen, dat ik je over je bolletje mag aaien, je toe mag stoppen, net als vroeger. Dat de buitenwereld even echt buiten is. Ik niet jou mam maar je mama ben. Ik koester die momenten, zeker als ik me realiseer dat het niet meer zo lang zal duren voor je uit zal vliegen. En dat hoort ook zo, ik ben supertrots op je. Groei maar lieve puberella, als je maar weet dat je bij mij altijd klein mag zijn.
***
