Onze collega pubermoeder Caro van Wine up wilde altijd graag een niet-hysterische moeder worden op het gebied van seksuele voorlichting. Eentje die zonder schroom over seks praat. Zonder kinderachtige terminologie en truttig gedoe. En geen speciale voorlichtingsmomenten met veel zwaarte. Gewoon de vragen van de kinderen zelf laten komen en die dan beantwoorden. Want als je ze informatie geeft als ze er nog niet nieuwsgierig naar zijn, onthouden ze het toch niet.
Afgelopen weekend keken zoon (12) en ik een film over de belegering van Stalingrad. Hoewel ik best van oorlogsfilms houd, zitten zoon en ik niet helemaal op een lijn qua interesse binnen dit genre. Ik wil altijd graag drama & bij voorkeur ook nog wat liefde, hij wil het leger aan front zien & gevechtstechnieken. Pearl Harbour vond hij dan ook een aanfluiting van de bovenste plank.
Ook in deze Stalingrad film zit een liefdes verhaallijn maar tot grote vreugde van zoon blijkt deze niet de boventoon te voeren. In de eerste paar scènes wordt al een douchende Duitser door z’n hoofd geschoten en vliegen de afgerukte lichaamsdelen in het rond. Zoon vindt het prachtig.
‘Hoe het zat in de Kaukasus? Eh ….’
‘Hoe zat dat nou precies met die opmars van Hitler in 1942?’ vraagt hij dan opeens. ‘Ze zeggen hier dat Duitsland ook in de Kaukasus zit. Ik bedoel, hoe kan Stalingrad dan zo belangrijk zijn? Dan is Hitler toch al veel verder richten Oosten in ’42?’
‘Eh..’ zeg ik. De tijd dat hij nog echt onder de indruk was van mijn WOI en WOII kennis ligt inmiddels achter ons maar hij heeft nog niet door dat hij soms inmiddels meer weet dan ik.
‘Leuke vraag!’ zeg ik. ‘Zoek het zelf eerst maar eens even op. Ben benieuwd of je het kunt vinden.’ Deze truc, die ik mezelf heb aangeleerd toen de kinderen dingen over het zonnestelsel begonnen te vragen, werkt nog altijd prima.
‘Ik zie het al,’ zegt zoon. ‘De Kaukasus was in ’42 wel bezet gebied maar staat niet onder Duits bewind.’
‘Ja, precies,’ zeg ik. Weet ik dat ook weer.
Halverwege de film begint de liefdesverhaal lijn wat meer gestalte te krijgen en zien we niet meer alleen scherpschutters die Duitsers afknallen maar ook wat romantiek. De Russische scherpschutter, blijkt de hots te hebben voor een Russische soldate. Zoon vindt het allemaal maar gedoe en afleiden van het hoofddoel: het herveroveren van Stalingrad.
Seksende soldaten
Al snel volgt een dampende scène waarin de scherpschutter in een slaapzak ligt te viezevozen met de soldate terwijl hun collega’s ernaast slapen. Zoon weet me te vertellen dat ze ter plekke gefusilleerd zullen worden, als ze betrapt worden. Het is zo spannend dat zoon niet eens zijn hoofd afkeert van afschuw, zoals hij normaal doet als twee mensen kussen op beeld. Vol spanning tuurt hij naar het scherm. Terwijl de dekens op en neer gaan, worden de kreunende geluiden steeds luider en tenslotte vertrekt het hoofd van de soldate en slaakt ze een kreet.
‘Wat gebeurt er? Wat gebeurt er?’ roept zoon.
‘Hoe bedoel je?’ vraag ik.
‘Wordt ze neergeschoten? Is die Duitse sniper daar? Waarom heeft ze pijn?’ zoon speurt over het beeld naar een aanwijzing waarom de soldate met een van pijnvertrekken gezicht in de armen van Brad ligt.
‘Eh …’ zeg ik als ik het misverstand begrijp. ‘Ze is klaargekomen. Daarom kijkt ze zo. Dan ziet je gezicht er soms uit alsof je pijn hebt.’
‘Mam,’ zegt zoon dan hoofdschuddend. ‘Ze is een vrouw hè!’ Hij lacht om zoveel dommigheid. ‘Die komen niet klaar.’
Reu versus teef
Net als ik het beeld stil heb gezet om te kijken wat er hier op het gebied van seksuele voorlichting nog te redden valt, komt oudste dochter binnen lopen.
‘Mam, hoe gaan we dat eigenlijk doen als de nieuwe pup straks loops is? Heb je ook honden maandverband?’
‘Geen idee maar wij krijgen geen teefje hè, wij krijgen een reu.’
Ze kijkt me niet begrijpend aan. ‘Ja, dus?’
Misschien moet je sommige dingen dus toch alvast vertellen zonder dat ze er naar vragen. Als je tenminste niet wil dat je zoon later denkt dat zijn vriendin door een sniper wordt neergeschoten tijdens de daad of je dochter tampons voor haar man koopt…
Op Wine up vind je meer verhalen van Caro
