Als puber verslond Saskia Bouquetromans. Met rode wangen las ze de verhalen over onbereikbare woest aantrekkelijke alpha-mannen waar menig verlegen vrouw naar smachtte. Het waren haar eerste liefdeslessen. En dat leek haar nou ook zo leuk voor haar pubers.
Dit artikel gaat door onder de afbeelding
Lekker lezen voor pubers: liefdeslessen uit Bouquetromans
Het was even wennen, maar nadat ik mijn eerste bouquetreeksroman had gelezen raakte ik redelijk verslingerd aan dit genre. Het is een dun boekje, met dito verhaal, maar oh, wat leest het lekker weg. En heel fijn: de liefde overwint altijd!
Bouquetroman in de koffer
Zoals met veel dingen vergeet je je eerste keer niet. Ik was veertien en onder het mom van dat ik oud genoeg was overhandigde mijn moeder tijdens een zomervakantie een Zuid-Frans strand mij het boekje dat ze net met een diepe zucht had dichtgeslagen. ‘Prachtig’, zei ze met een bepaalde zwoelheid in haar stem waarop mijn vader standaard met zijn ogen begon te rollen. Tot die dag had ik louter dikke bibliotheekboeken gelezen en zware studieboeken. Zelfs op vakantie sjouwde ik die dikke pillen mee. Mijn moeder daarentegen gooide gewoon elke zomer haar koffer vol met bouqetreeksromans en we hoorden haar de hele dag niet meer. Wel zo rustig.
Op dat Franse strand werd ik dus ingewijd en las Een ontluikend moment. Nou, dat was het in vele opzichten. Ik kreeg het er warm van, van die privésecretaresse met bril en degelijke bruine jurk die voor de knappe directeur moest werken die immer omringd was door de mooiste vrouwen, maar uiteindelijk toch voor zijn secretaresse kiest – die halverwege het verhaal nog wel een metamorfose onderging en van saaie brunette een wulpse blondine werd. Maar wat een hartstocht, wat een passie, dat had ik nog nooit eerder gelezen.
Woeste Schot en Italiaanse arts
En zo kwam het dat ik die zomer minder in zee lag dan voorgaande jaren en ik een stuk of tien romans uit de koffer van mijn moeder viste en bleef lezen. En het bleef niet bij die vakantie, de verhalen smaakten naar meer. Ik wilde nog meer lezen over een woeste Schot op een verafgelegen eiland die niks wilde weten van die naïeve journaliste die op zijn pad komt, maar dan toch voor haar kiest. Of die gebruinde Italiaanse arts die, jawel, met een schuchtere verpleegster aanpapt en voor haar zijn huwelijk – dat toch al gedoemd was te mislukken – aan de wilgen hangt. Heerlijk. Ik las ze, nee, verslond ze.
Terwijl de hormonen door mijn puberlichaam gierden kon ik mijn lusten uitleven op de Bouquetreeks. Ik droomde van rijke prinsen die mij naar hun slaapkamer dirigeerden, van afstandelijke presidenten met macht die ik wulps inpalmde en van vurige kussen zoals dat alleen in die romans voorkwam. Ik wil niet het woord pornografisch in de mond nemen, maar voor een bleu veertienjarig meisje waren die impliciete bed- en kusscènes heel wat. En ik was niet de enige. Bij thuiskomst bleken veel van mijn vriendinnen er net zo aan verslingerd te zijn als ik. Er bloeide een levendige handel op in Bouquetreeksromans die we onderling uitwisselden.
Mindful momentje
Na een paar jaar was de swung er een beetje uit, en bovendien waren er mannen van vlees en bloed in mijn leven gekomen en een studie waarvoor ik ontzettend veel moest lezen. Geen zin meer, geen tijd meer en dus verdreven de romans naar de achtergrond. Totdat ik laatst een oud exemplaar vond en er doorheen bladerde en ik me weer even veertien voelde. Na een uur had ik het uit. Een beter mindful-moment is er niet.
Ik kocht een nieuw exemplaar om te kijken hoe de Bouquetverhalen anno nu zijn. En hoewel het nog steeds een flinterdun verhaal is, is het enigszins met de tijd meegegaan. De liefdespassages zijn explicieter geworden, de slaapkamerdeur is als het ware opengegaan. Ook is seks vóór het huwelijk tegenwoordig doodnormaal en worden tegenwoordig niet alleen de gevoelens van haar, maar ook van hem belicht.
Uitstekende minnaar
De thema’s zijn echter onveranderd gebleven, de ongeplande zwangerschap, de geheime baby, wraak en vooroordelen zijn nog steeds populair. Evenals de setting – internationaal en glamorous, de afloop – die is altijd goed, en de belangrijkste verhaallijn: zij weet niet beter dan dat ze een gewone vrouw is die niets bijzonders te bieden heeft, zeker niet aan een man als hij. Hij kan iedere vrouw krijgen die hij maar zou willen, maar herkent in haar de ware. En al lijkt het gedurende het verhaal helemaal niet te gaan lukken, de bedeesde vrouw en haar hoogmoedige held bewijzen toch dat echte liefde nog bestaat. En over helden gesproken, de man om wie het draait in het verhaal is altijd fysiek aantrekkelijk en een uitstekende minnaar.
Die romannetjes zijn natuurlijk verre van een goed voorbeeld. Ik gil het hardst dat je als vrouw financieel zelfstandig en onafhankelijk moet zijn, maar maak voor Bouquetreeks graag een uitzondering. Hoe ongeëmancipeerd en rolbevestigend het ook is. Want de man is bijvoorbeeld altijd machtiger en rijker dan de vrouw, de vrouw ondergaat vaak genoeg een metamorfose om meer aantrekkelijk te worden voor die macho alpha-man met donker haar, robuust uiterlijk, strakke kaaklijn en een goddelijk lijf. Maar waarom het toch lekker leest is dat de liefde altijd overwint. En ik ben nu eenmaal een sucker voor de liefde. In een tijd dat liefde bijna een wegwerpgoedje is, de gescheiden vrienden om ons heen zijn al lang niet meer op twee handen te tellen, geeft het toch hoop. En dat zou ik mijn pubers mee willen geven: geloof in de liefde, want het is het mooiste wat er is. Bovendien is het een fijne tegenhanger van al die porno die online voor het oprapen ligt.
Liefdeslessen
Ik heb een aantal van die ‘moderne’ Bouquetromans gekocht en aan mijn pubers gegeven. Die het maar raar vonden. Ten eerste dat ik met een boek kwam aanzetten, ‘Je weet toch dat we nooit lezen’, en ten tweede dat het over liefde gaat, ‘We weten alles al, je hebt alles al verteld, zelfs meer dan we willen weten’. En zo zuchtten ze nog even verder. Maar zo laat ik die heerlijke liefdeverhalen niet opzij duwen, natuurlijk. Ik heb ze alvast in mijn koffer gelegd. Op een wifi-vrij moment in de zomervakantie vis ik ze er dan wel uit.
