Het leven van Martine zou er een stuk makkelijker (en goedkoper) op worden als haar kinderen geen wiskunde meer zouden hebben. Dus maar gewoon afschaffen?
Steeds vaker gaan er stemmen op om kinderen op school ‘op verschillende niveaus’ vakken te laten doen. Zo postte onze favoriete vmbo-docent Hermen gisteren een brief die hij schreef aan Arie Slob hierover. Op vmbo-kader zitten kinderen die ook vakken op vwo-niveau kunnen doen. Oftewel: in het Nederlandse onderwijs ben je zo goed als je slechtste vak.
Waarom draaien we dat niet om? Dus waarom word je niet zo goed als je beste vak? Waarom moet een techneut vreemde talen leren, terwijl hij daar helemaal geen aanleg voor heeft? En waarom dat vermaledijde wiskunde en rekenen voor de kinderen met de talenknobbel? Ze vindt dat scholen moeten faciliteren dat kinderen op verschillende niveaus examen doen.
Mijn kinderen zijn niet gezegend met aanleg voor wiskunde, maar doen fluitend hun talen.
Engels is veruit favoriet, maar ik denkt dat dat komt door hun overvloedige Netflixconsumptie. De wiskundedocent van mijn dochter noemde bij de eerste ouderavond de resultaten ‘rampzalig’.
Sindsdien heeft ze een keer per week bijles. Dat ze het ‘verschrikkelijkste uur’ vindt van de week.
Bovendien ook saai en stom. Nog tweetiende punt en ze staat een vijf. Er gaat bovendien zoveel tijd en energie naar wiskunde, dat ze minder tijd besteedt aan de vakken waar ze wel goed in is en daar lagere cijfers voor haalt dan eigenlijk zou moeten. Want hoe fijn zou het zijn als ze geen wiskunde meer zou hoeven doen. Of een tandje lager, zodat ze tijd overhoudt voor de vakken waar ze wel aardigheid in heeft.
Voor mijn zoon die al drie jaar een steady 5 staat voor wiskunde, zou dat ook heel fijn zijn.
Hopelijk wordt het volgend jaar als hij wiskunde A krijgt, een keer een 6. Als hij geen wiskunde hoefde te doen, dan zou hij zijn eindexamen waarschijnlijk op zijn sloffen halen. Misschien zelfs wel met fantastische cijfers.
In veel gezinnen zal misschien wel andersom gaan.
Daar bijten kinderen hun tanden stuk op talen, of op geschiedenis, de vakken waar mijn kinderen lachend voldoendes voor halen.
Maar moeten we echt willen dat kinderen alleen doen waar ze goed in zijn, en de rest laten liggen?
Dat zou mijn leven echt wel een stuk makkelijker maken. Geen tranen meer voor wiskunde-proefwerken, geen gesprekken meer met wiskunde-docenten om te horen dat mijn kinderen ‘geen talent’ hebben en niet meer met trillende vingers Magister openen om te constateren dat ook dit keer een 4,5 het hoogst haalbare bleek. En geen kapitalen meer uitgeven aan bijlessen en huiswerkklassen.
Maar moet alles makkelijk zijn?
Ik vind van niet. Ik vindt het namelijk heel goed als kinderen meekrijgen dat niet alles makkelijk gaat. Dat je je tijd moet kunnen verdelen tussen leuke dingen, minder leuke dingen en dingen die gewoon ‘stom’ zijn. In de maatschappij gaan er al geluiden op dat wij ouders onze kinderen de weg van de minste weerstand bieden. Dat zou alleen maar erger worden als we ze ook nog de vakken op school schrappen waar ze moeite voor moeten doen.
Bovendien, wat voor mensen lever je dan af aan de maatschappij?
Want tegenwoordig kom je als techneut niet meer ver als je je niet goed kunt uitdrukken in het Engels. En aan de andere kant is het ook heel handig als iets snapt van cijfers. Bijvoorbeeld als je in de winkel staat en moet bedenken hoeveel verf je nodig hebt. Of om je loonstrook te ontcijferen die je later iedere maand krijgt.
En de echt getalenteerde kinderen, die kunnen én talen én wiskunde én lezen uit zichzelf nog een geschiedenisboek.
